Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς

Πολιτικές θέσεις ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς


Πολιτικές Θέσεις των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς, όπως εγκρίθηκαν στην Β'Πανελλαδική Συνδιάσκεψη τους.

Προοίμιο

Η Πολιτική μας Κίνηση συγκροτήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 από στελέχη και φίλους της Ανανεωτικής Αριστεράς σε όλη την Ελλάδα, με πρωτοβουλία του Σπύρου Λυκούδη.

Κεντρική ιδέα της Κίνησης είναι η σταθερή επιδίωξη της διαμόρφωσης μιας νέας δυναμικής ταυτότητας στην Ελληνική Μεταρρυθμιστική Αριστερά, αξιοποιώντας τις καλύτερες παραδόσεις των ιστορικών ηγετών του χώρου, του Ηλία Ηλιού, του Λεωνίδα Κύρκου, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη και πολλών άλλων στελεχών, που αγωνίστηκαν για μια Ελληνική Αριστερά σύγχρονη, δημοκρατική, προοδευτική, ευρωπαϊκή και ταυτόχρονα πατριωτική.

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 η Κίνηση, που βρισκόταν ακόμα στο στάδιο της συγκρότησής της, συνεργάστηκε εκλογικά και συμπορεύτηκε πολιτικά με «Το Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη. Ο Σπύρος Λυκούδης εκλέχτηκε βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, συγκεντρώνοντας μεγάλο αριθμό ψήφων και ΣΤ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής με μεγάλη πλειοψηφία. Στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η Κίνηση συνέχισε την εκλογική και πολιτική της συνεργασία με «Το Ποτάμι», ο Σπύρος Λυκούδης εξελέγη και πάλι βουλευτής Α΄ Αθηνών και Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής.

Η Κίνηση πραγματοποιεί στις 27 Μαΐου την Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη, με στόχους την περαιτέρω οργανωτική της ανάπτυξη, την καλύτερη επεξεργασία των θέσεών της και την πιο δραστήρια και αποτελεσματική δημόσια παρουσία και παρέμβασή της στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, με πολιτικές θέσεις που συνοψίζονται στο παρόν κείμενο.

Αριστερά και Μεταρρυθμίσεις

Η σύγχρονη Μεταρρυθμιστική Αριστερά έχει για οδηγό τις θεμελιώδεις αξίες της Αριστεράς, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στον ουμανισμό, στον διαφωτισμό και στην διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αξίες αυτές διαρκώς ανανεώνονται και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου, αλλά η ουσία τους παραμένει πάντα διαχρονική: Η Αριστερά μάχεται για την βελτίωση των συνθηκών ζωής όλων των ανθρώπων, την χειραφέτηση τους, την άρση κάθε μορφής καταπίεσης και εκμετάλλευσης, την ανοχή στην διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα, την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ την ίδια στιγμή αντιστρατεύεται τους εθνικισμούς, τους ολοκληρωτισμούς, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τους θρησκευτικούς φονταμενταλισμούς, την κατασπατάληση των φυσικών πόρων, την καταστροφή της βιοποικιλότητας.

Η σύγχρονη Μεταρρυθμιστική Αριστερά προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καιρών, αποκλείει ιδεοληψίες και παρωχημένες στρατηγικές και τακτικές, χρησιμοποιεί ευέλικτες μεθόδους προσέγγισης λύσεων συμβατών με τις συνθήκες κάθε εποχής και με κριτήριο την αποτελεσματικότητα στην επίτευξη των στόχων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εμπνέεται από τις βασικές της αξίες, που είναι η Ελευθερία, η Ισότητα και η Αλληλεγγύη. Στο αξιακό σύστημα της πραγματικής Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς είναι εγγεγραμμένη όχι μόνο η πολιτική ελευθερία, αλλά και η κατοχύρωση και η διεύρυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι βασικές συνιστώσες της φιλοσοφίας της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς συνοψίζονται σε μια σειρά θεμελιωδών αρχών:

1. Το πολιτικά φιλελεύθερο δημοκρατικό και κοινοβουλευτικό πολίτευμα με την θεσμική και λειτουργική του συγκρότηση και το κράτος δικαίου αποτελούν μια μεγάλη ιστορική κατάκτηση και είναι αδιαπραγμάτευτα. Η πολιτική ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός της μειοψηφίας και των μειονοτήτων και η καταδίκη κάθε πολιτικής βίας κατά απόλυτο τρόπο αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους στις αξίες της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς.

2. Η Ευνομία και η Ευταξία είναι δημόσια αγαθά που πρέπει να διαφυλάσσονται με κανόνες και εγγυήσεις και να τηρούνται απρόσκοπτα για την ομαλή και οργανωμένη λειτουργία της Πολιτείας και για την προστασία των πολιτών.

3. Η πολύπλευρη ανάπτυξη και η αξιοποίηση του εθνικού πλεονάσματος είναι βασικά εργαλεία για την οικονομική πρόοδο, την άμβλυνση των ανισοτήτων μέσω της αναδιανομής και την προστασία των αδυνάτων. Ο εθνικός πλούτος για να μοιραστεί δίκαια πρέπει πρώτα να παραχθεί. Η αύξηση και δίκαιη κατανομή του πλούτου προάγουν την ευημερία και την ισχύ των χωρών.

4. Η βάση της παραγωγής του πλούτου είναι η οικονομία της αγοράς. Για την αποφυγή όμως των οικονομικών ανισοτήτων ως αποτέλεσμα του ασύδοτου κέρδους, της συσσώρευσης κεφαλαίων και της οικονομικής ισχύος των ολίγων, επιβάλλεται η ύπαρξη κρατικών και κοινωνικών παρεμβάσεων για την δίκαιη και ορθολογική αναδιανομή του πλούτου, μέσα από την ανάπτυξη πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας από όλους για όλους και την θεσμοθέτηση κράτους δικαίου.

5. Οι προοδευτικές κοινωνικές πολιτικές πρέπει να εμπνέονται από την αρχή της ισότητας, αλλά όχι του ισοπεδωτικού εξισωτισμού. Η διασφάλιση ίσων ευκαιριών στην αφετηρία, η αναγνώριση και επιβράβευση της διαφορετικότητας, της διάκρισης και του ταλέντου σε όλους τους τομείς αποτελούν, μεταξύ άλλων, τους βασικούς συντελεστές της προόδου μιας κοινωνίας.

6. Το κράτος πρέπει να διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση όλων στις δημόσιες υπηρεσίες της Παιδείας, της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά και των άλλων δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, με λίγα λόγια σε όλο εκείνο το πλέγμα των ρυθμίσεων που γνωρίζουμε ως κοινωνικό κράτος.

Στην χώρα μας η Μεταρρυθμιστική Αριστερά πρέπει να έχει ένα σαφή στόχο: Την διασφάλιση της διαρκούς πολιτικής σταθερότητας, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση ενός κράτους σύγχρονου, αξιοκρατικού, με αναπτυξιακό προσανατολισμό και με αποτελεσματικές δημόσιες λειτουργίες στην υπηρεσία όλων των πολιτών. Από την επίτευξη αυτού του στόχου και μόνο θα κριθεί η μελλοντική πορεία αυτής της χώρας.

Όσοι μεταθέτουν τις ευθύνες για την κατάσταση της χώρας, κατασκευάζοντας εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, απλώς ψεύδονται και παραπλανούν τους πολίτες. Οι λύσεις για να βγούμε από το τέλμα και για να εξασφαλίσουμε ένα ευοίωνο μέλλον θα προέλθουν μέσα από αυτογνωσία, σκληρή και οργανωμένη προσπάθεια και σύμπνοια. Διαφωνούμε ριζικά με την κρατούσα σήμερα κυβερνητική λογική που αποζητά (και μάλιστα πολλές φορές επαιτώντας) τις λύσεις «έξωθεν» και επιζητούμε και προτείνουμε μια πολιτική που θα εμπνεύσει τους πολίτες αυτής της χώρας να εργασθούν οι ίδιοι για την δημιουργία των συνθηκών εξόδου από την κρίση.

Έχουμε την πεποίθηση ότι η πλειοψηφία των αριστερών πολιτών και ιδιαίτερα οι νέοι που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας στις κίβδηλες επαγγελίες του, μπορούν να συμβάλουν στη ενδυνάμωση αυτής της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, στη βάση των αξιών και αρχών που παραθέσαμε, των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων και ενός ρεαλιστικού οράματος. Σε αντίθεση φυσικά με την «Αριστερά» του Χθες, των Συντεχνιών, της Συντήρησης και της Παρακμής που λειτουργεί σαν αντιευρωπαϊκό κόμμα με ιδεολογικές αγκυλώσεις και με παρωχημένα πρότυπα αυταρχικών καθεστώτων ανατολικής ή λατινικής «τσαβικής» λαϊκιστικής κοπής.

Η Κεντροαριστερά

Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι στη σημερινή ιστορική φάση η ΜΕΤΑρρυθμιστική Αριστερά μπορεί να αποτελέσει ζωτικό και αναπόσπαστο τμήμα μια μεγάλης και ενιαίας Κεντροαριστερής Παράταξης, που είναι η απαραίτητη κινητήρια δύναμη για την Αναγέννηση της χώρας.

Από την ίδρυση της πολιτικής μας Κίνησης τον Οκτώβριο του 2014, θέσαμε ως βασική μας στρατηγική επιδίωξη την ανασυγκρότηση και την ενοποίηση της Κεντροαριστεράς προς την κατεύθυνση ενιαίας πολιτικής έκφρασης όλων των κομμάτων, κινήσεων και άλλων συλλογικών ή ατομικών φορέων του χώρου με τελικό προορισμό τον Νέο Μεγάλο Πολιτικό Φορέα της Δημοκρατικής και Προοδευτικής Παράταξης. Ένα Νέο Φορέα με δημοκρατική και αυτόνομη οργανωτική και πολιτική συγκρότηση, με συλλογικές πολιτικές λειτουργίες, με την δική του διακριτή ιδεολογική, πολιτική και προγραμματική ταυτότητα, με δικό του Πρόγραμμα Εθνικής Αναγέννησης και τέλος με αδιαπραγμάτευτη πίστη στο ευρώ και στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.

Η προοπτική αυτή εξακολουθεί να αποτελεί επιτακτική ανάγκη, όχι μόνο για να τερματιστεί ο πολιτικός και οργανωτικός κατακερματισμός του χώρου, αλλά, το σημαντικότερο, για να καλυφθεί πλέον ένα ουσιαστικό κενό στο πολιτικό φάσμα. Η απουσία ενός τέτοιου ισχυρού και καθοριστικής σημασίας πολιτικού φορέα οδηγεί αναπόφευκτα στην ισχυροποίηση των δύο πόλων, στον ανταγωνισμό τους και επομένως σε ένα αχαλίνωτο δικομματισμό.

Η προσπάθειά μας για την επίτευξη αυτού του συγκεκριμένου και σημαντικού για μας στόχου μέχρι σήμερα υπήρξε συνεχής και εκφράστηκε μέσα από τις ακόλουθες δράσεις και ενέργειες:

Στηρίξαμε και Συμμετείχαμε στην Επιτροπή Διαλόγου και Θέσεων για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις που προέκυψε μετά από την πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη.

Συμβάλαμε στο Κοινό Πόρισμά της τον Ιούλιο του 2016.

Προτείναμε έναν Οδικό Χάρτη που παρουσίασε ο Σπύρος Λυκούδης στις 5 Ιουλίου 2016 με συγκεκριμένα προσεκτικά βήματα για την συνέχεια ούτως, ώστε η προσπάθεια να μην καταλήξει σε αποτυχία.

Προειδοποιήσαμε για τους κινδύνους μιας λανθασμένης διαδικασίας που προέτασσε την εκλογή ηγεσίας πριν από την επίλυση σοβαρών οργανωτικών και πολιτικών προβλημάτων.

Καταθέσαμε εκ νέου τις προτάσεις μας σε εκδήλωση στο «Χυτήριο» στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 απαιτώντας «Κεντροαριστερά Τώρα», όπου δηλώσαμε εμφατικά ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια.

Συνεχίσαμε τις παρεμβάσεις μας στον δημόσιο λόγο για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου.

Διοργανώσαμε στις 8 Μαρτίου 2017 μαζί με τις «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία» πολιτική συγκέντρωση για το θέμα με μεγάλη επιτυχία, ενώ λίγες μέρες πριν με κοινή ανακοίνωση των δυο Κινήσεων θέταμε όλους προ των ευθυνών τους.

Διατηρήσαμε και διατηρούμε συνεχή επαφή και διάλογο με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Τα βασικά σημεία της πρότασης του οδικού χάρτη που παρουσίασε ο Σπύρος Λυκούδης για τη συγκρότηση του νέου φορέα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και μπορεί να αποτελέσουν την βάση για τις επόμενες κινήσεις:

1. Δημόσια πολιτική δήλωση όλων για την στόχευση συγκρότησης νέου και ενιαίου φορέα.
2. Προσωρινό Πολιτικό Συμβούλιο με τη συμμετοχή των επικεφαλής κομμάτων, κινήσεων, στελεχών του χώρου κτλ. Δεν συγκροτείται στη βάση συσχετισμών πλειοψηφιών και μειοψηφιών, γιατί δεν είναι όργανο πολιτικών αποφάσεων, αλλά συμβολικό και ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας.
3. Πανελλαδική εξόρμηση με ανοιχτές συγκεντρώσεις για το μήνυμα της ενότητας, της αποφασιστικότητας, της ελπίδας και της προοπτικής.
4. Εκλογή ηγεσίας από τη βάση με συμφωνημένες διαδικασίες και με τη σαφή δέσμευση όλων ότι θα σεβαστούν το αποτέλεσμα και θα συμμετάσχουν στο Νέο Φορέα.
5. Ιδρυτικό Συνέδριο του Νέου Φορέα για Καταστατικό, έγκριση Κυβερνητικού Προγράμματος και τα συναφή.
Οι προσωπικές μας εμπειρίες, αλλά και οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αφενός ο πολιτικός χώρος της Κεντροαριστεράς παραμένει ισχυρός καθοριστικός παράγοντας του πολιτικού συστήματος και αφετέρου η ανασυγκρότησή του αποτελεί αμετακίνητο και επιτακτικό αίτημα όχι μόνο των πολιτών του χώρου, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, που αναγνωρίζει την σημασία του, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης ή προτίμησης.

Μέχρι στιγμής η κρίση στο χώρο είναι εμφανής. Στη ΔΗΣΥ σημειώνονται αναταράξεις. «Το Ποτάμι», παρά τις προτροπές και την στήριξή μας, έχασε σημαντικές ευκαιρίες να πρωταγωνιστήσει στην ανασυγκρότηση του χώρου και πορεύεται προς το παρόν μόνο του. Άλλες Κινήσεις, όπως αυτή των τριών πρώην Υπουργών του ΠΑΣΟΚ, προβάλλουν το δικό τους πολιτικό λόγο. Ωστόσο, η πολυπόθητη ενότητα παραμένει μετέωρο βήμα.

Στους απλούς όμως πολίτες δεν γίνεται κατανοητό πού ακριβώς εντοπίζονται οι «αγεφύρωτες» διαφορές, προγραμματικές ή άλλες, που εμποδίζουν φορείς και προσωπικότητες να συνευρεθούν με πνεύμα συνεννόησης και συνεργασίας σε μια κοινή πορεία, βήμα προς βήμα. Μήπως τελικά δεν είναι κοινός ο στόχος και απλώς αναζητούνται προσχηματικές και επίπλαστες αντιπαραθέσεις;

Η απαίτηση των πολιτών, ο πυκνός πολιτικός χρόνος, η διάχυτη πολιτική αβεβαιότητα και οι επείγουσες ανάγκες της χώρας που ταλαιπωρείται από κάθε λογής πολιτικό τυχοδιωκτισμό επιβάλλουν την κοινή πορεία, με συμφωνημένα, προσεκτικά και ενωτικά βήματα. Ενώπιον των αβεβαιοτήτων, των προκλήσεων και των κρίσιμων εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στο διεθνές περιβάλλον (ειδικά μάλιστα στη γειτονιά μας), χρειάζεται τόλμη, υπέρβαση προσωπικών και κομματικών αγκυλώσεων και κυρίως ανάληψη ευθύνης από όλους, ώστε να διαφανεί κάποια χαραμάδα Ελπίδας και Προοπτικής.

Η Κίνηση των «ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς» διατηρεί τις επαφές της με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και θα επιμείνει, πιστεύοντας ότι τελικά η αδήριτη πολιτική πραγματικότητα θα επιβάλλει την αναγκαία εκλογική και πολιτική ενότητα όλων των διάσπαρτων δυνάμεων, όπου απουσιάζει η πολιτική βούληση.

Είναι σαφές ότι για λόγους ιδεολογικών αγκυλώσεων και αποτυχημένων πρακτικών, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί, ούτε μπορεί να αποτελέσει, ως έχει, μέρος της Κεντροαριστερής Προοδευτικής Παράταξης. Η πραγματική εξουδετέρωση των εθνολαϊκιστικών επαγγελιών δεν μπορεί να γίνει από αυτούς που την εφαρμόζουν στην πράξη. Δυστυχώς, αποδεικνύεται καθημερινά ότι οι όποιες προσαρμογές τους στον «ρεαλισμό» δεν απορρέουν από κάποια ιδεολογική ή αξιακή μεταμόρφωση, αλλά από την ωμή ανάγκη παραμονής στην εξουσία.

Η Ευρώπη σε Κρίση

Είναι φανερό ότι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Εξήντα χρόνια μετά τις Συνθήκες της Ρώμης, διέρχεται περίοδο πολλαπλών κρίσεων, όπως αυτές του προτύπου οικονομικής ανάπτυξης, της ενοποιητικής της διαδικασίας, του κοινωνικού κράτους. Αλλά κυρίως διέρχεται κρίση ταυτότητας.

Η παγκοσμιοποίηση θέτει μια σειρά από νέα ζητήματα που απαιτούν νέες απαντήσεις. Η ανεργία, οι αυξημένες κοινωνικές ανισότητες μετά την κρίση του 2008, οι πιέσεις στο κοινωνικό κράτος, το μεταναστευτικό, η στασιμότητα ή και η επιδείνωση της θέσης των μεσαίων τάξεων, οι νέες τεχνολογίες, τα σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα με τις γεωπολιτικές αλλαγές που επιφέρουν, η τρομοκρατία με την συνεπακόλουθη ανασφάλεια έχουν δημιουργήσει άφθονο πολιτικό χώρο για ξενόφοβους ρατσιστές και εθνολαϊκιστές δημαγωγούς κάθε απόχρωσης. Ταυτόχρονα, για ευνόητους λόγους, η Ευρώπη δέχεται επιθέσεις από τον Τραμπ, τον Πούτιν και τους υποστηρικτές τους, που αποσκοπούν στην ουσία στη αποδυνάμωσή της.

Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Αυστρία, στην Ολλανδία και στην Γαλλία αναχαίτισαν την επέλαση των δεξιών και αριστερών εθνολαϊκιστών, αν και οι τελευταίοι πέτυχαν να αποκτήσουν σημαντική πολιτική βάση, γεγονός που σημαίνει ότι οι κίνδυνοι δεν έχουν εκλείψει. Η Ευρώπη, όμως, δεν μπορεί να επιβιώσει εάν εγκαταλείψει τις αξίες της, εάν επιστρέψει στους καταστροφικούς εθνικισμούς, εάν μεταβληθεί σε ένα σύνολο από κλειστές φοβικές κοινωνίες.

Η συζήτηση για τη μελλοντική πλεύση της ΕΕ έχει ήδη ανοίξει σε πολλά επίπεδα. Είναι βέβαιο ότι το ομοσπονδιακό όνειρο δεν έχει σήμερα την ίδια απήχηση στα κράτη-μέλη και γι’ αυτό αναζητούνται διάφορες εκδοχές για το μέλλον της Ευρώπης, προκειμένου να μην οδηγηθεί στην παρακμή και την διάλυση. Όποια όμως μορφή κι αν πάρει η πορεία της προς το μέλλον, εμείς πρέπει να συμμετάσχουμε στην διαδικασία αυτή, για να δώσουμε το δικό μας στίγμα μαζί με άλλες προοδευτικές και κεντροαριστερές δυνάμεις της Ευρώπης. Η ευρισκόμενη σε υποχώρηση και κρίση σήμερα Σοσιαλδημοκρατία, στην οποία κυρίως οφείλονται τα μεγάλα μεταπολεμικά επιτεύγματα της Ευρώπης, μπορεί και πρέπει να ανασυγκροτηθεί και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των κοινωνιών με προοδευτικές λύσεις στη βάση των δικών της αξιών.

Είναι ανάγκη να εμπεδώσουμε την θέση της χώρας μας στον σκληρό πυρήνα της Ένωσης, την Ευρωζώνη, για να στοχεύσουμε από κοινού με τις συγγενείς δυνάμεις μας στην διόρθωση της ελλιπούς αρχιτεκτονικής της: Στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, στην μεγαλύτερη δυνατή δημοσιονομική ένωση, στους μηχανισμούς δημοσιονομικής εξισορρόπησης, στην αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού για επενδυτικές και κοινωνικές δράσεις, στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας, στην προστασία του περιβάλλοντος.

Η χώρα μας έχει αφάνταστα ωφεληθεί από την ένταξή της στην ΕΕ και το ευρώ, έχοντας μεταμορφωθεί κυριολεκτικά σε όλους τους τομείς, έχοντας τριπλασιάσει το κατά κεφαλήν εισόδημά της και έχοντας εμπεδώσει την δημοκρατία, την ευημερία, την ασφάλεια και τη γεωπολιτική της σημασία. Παρόλα αυτά, διολισθαίνει στον ευρωσκεπτικισμό. Αποτελεί διαχρονικό πολιτικό έγκλημα πρώτου μεγέθους η μετάθεση ευθυνών και απόδοσης όλων των δεινών μας στην ΕΕ και τεράστιο ψεύδος το ότι εκτός αυτής θα ήμασταν καλύτερα! Η ιδέα της νίκης των εθνολαϊκιστών για να ταρακουνηθεί η ΕΕ αποτελεί παράνοια, διότι οι «μαγικές» τους λύσεις είναι καταστροφικές για τις χώρες και τους λαούς. Το βασικό ζητούμενο και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι η κατανόηση των προβλημάτων που καθιστούν την ιδεολογία και τις πολιτικές τους ελκυστικές και η εξεύρεση λύσεων για ένα εναλλακτικό πειστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, ώστε να δώσουμε ρεαλιστικό όραμα, προοπτική και ελπίδα για το μέλλον, κυρίως στους νέους.

Η Πολιτική Κατάσταση στην Ελλάδα

Η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι στρεβλή και αρκούντως προβληματική, καθώς, όπως διαπιστώνεται από τις συνεχείς δημοσκοπήσεις, εδώ και καιρό υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της σημερινής κοινοβουλευτικής δύναμης των κομμάτων και της αποδοχής τους από τους πολίτες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσα στους 28 μήνες της εξουσίας της έχει καταφέρει να διαψεύσει τις ελπίδες της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της, μη μπορώντας προφανώς να εφαρμόσει τις ψευδείς υποσχέσεις που έδωσε για να ανέβει στην εξουσία. Αντίθετα, το φτωχό κυβερνητικό έργο όχι μόνο δεν κατάφερε να λύσει στοιχειώδη προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά την φόρτωσε και με νέα βάρη: Νέο μνημόνιο, πρόσθετο δυσβάστακτο χρέος, απίστευτη υπερφορολόγηση, νέες περικοπές εισοδημάτων, οικονομική ύφεση, κατάρρευση δομών κοινωνικής πρόνοιας.

Ταυτόχρονα με τις παλινωδίες της, την ανικανότητά της και την εμμονή της στην συνεχή «ηρωική διαπραγμάτευση» με τους δανειστές, έφερε με απίστευτη ελαφρότητα την χώρα στο χείλος της αβύσσου, καταρχήν το 2015 (η χώρα διασώθηκε τότε μόνο χάρις στην υπεύθυνη στάση της δημοκρατικής φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης) και στην συνέχεια τώρα με την δεύτερη αξιολόγηση. Το 2015 ο Τσίπρας πέταξε τη συναίνεση που του πρόσφεραν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις στο καλάθι των αχρήστων και σε αυτή την φάση, που για δεύτερη φορά πλησίασε την καταστροφή, ζήτησε ο ίδιος την συναίνεση, για να φορτώσει ουσιαστικά την ευθύνη για την καταστροφική του πολιτική και στους άλλους.

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έγιναν γρήγορα μέρος του προβλήματος της χώρας και όχι της λύσης του, με την αλαζονεία τους, την δική τους διαπλοκή και το κομματικό και πελατειακό τους κράτος. Την ίδια στιγμή, αρνούνται την κριτική και την υγιή πολιτική αντιπαράθεση, συμπεριφέρονται αυταρχικά, καλλιεργούν τον διχασμό, επιδιώκουν την φίμωση των αντίθετων απόψεων, ανακαλύπτουν συνεχώς διάφορους εχθρούς και προσπαθούν να παγιώσουν την ηγεμονία τους στον κεντροαριστερό χώρο, ως δήθεν εκφραστές εναλλακτικού «αριστερού» κυβερνητικού πόλου. Εν ολίγοις, έχουν εκποιήσει σε ταχύτατο χρονικό διάστημα όλο το αξιακό απόθεμα και «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς στο όνομα της παραμονής στην εξουσία με κάθε μέσο.

Από την άλλη, η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τη νέα ηγεσία της, δείχνει όλο και περισσότερο να μην μπορεί να απεμπλακεί από τα συντηρητικά της χαρακτηριστικά και αναμένει απλώς να εισπράξει τη δυσαρέσκεια των πολιτών, χωρίς να επιδιώκει να τους προσελκύσει μέσα από την παραγωγή ιδεών για την έξοδο από την κρίση. Και δυστυχώς το σύνολο της πολιτικής της σήμερα είναι εγκλωβισμένο στο σύνθημα «εκλογές για να φύγετε εσείς και να έρθουμε εμείς»

Αντίθετα, βασικά της στελέχη, βεβαρυμμένα στο παρελθόν με τις ευθύνες της εφαρμογής παλαιοκομματικών λογικών πελατειακού κράτους, όχι μόνο δεν τις αφορίζουν, αλλά με συγκαλυμμένο τρόπο τις επαναφέρουν σαν εκλογικό εργαλείο και δείχνουν να μην ενστερνίζονται τις όποιες μεταρρυθμιστικές ιδέες καλλιεργούνται στον συγκεκριμένο χώρο.

Είναι φανερό ότι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα εναλλακτικό πολιτικό ρεύμα. Απλώς οι δημοσκοπήσεις την αναδεικνύουν πρώτο κόμμα και με διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή εμφανίζεται εντονότατη η δυσαρέσκεια των πολιτών προς την κυβέρνηση και επειδή δεν φαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα άλλη εναλλακτική λύση, σοβαρή, αξιόπιστη και ελπιδοφόρα.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι στην Ελλάδα, εδώ και καιρό έχουν διαμορφωθεί δυο πόλοι σε ένα νέο δικομματικό σύστημα που εξελίσσεται σταδιακά σε ακραία πόλωση. Παρά το χαμηλό σε σχέση με το παρελθόν επίπεδο του κομματικού διπολισμού, σε εκλογικές συνθήκες, αναπόφευκτα θα ενισχυθεί. Και δυστυχώς, ο κατακερματισμός της Κεντροαριστεράς θα προσφέρει εύκολη λεία στους δυο πόλους, αν και η αντιπαράθεση τους δεν μπορεί να λύσει ούτε τα προβλήματα της χώρας, ούτε το κατ’ εξοχήν πολιτικό και κυβερνητικό της πρόβλημα, από το οποίο εμφανώς μαστίζεται.

Παράλληλα, όμως, οφείλουμε να επισημάνουμε και μια ακόμη σοβαρή επίπτωση από την σημερινή πολιτική κατάσταση: Η παταγώδης διάψευση της επαγγελίας ουτοπικών λύσεων και η αδυναμία εμφάνισης ενός ορθολογικού και ελπιδοφόρου πολιτικού λόγου έχει οδηγήσει σημαντική μερίδα των πολιτών εκ νέου στην απαισιοδοξία και στην αγανάκτηση, ή στην καλύτερη περίπτωση, στην αποστασιοποίηση, με την συλλήβδην απαξίωση του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών και των ηγετικών ελίτ της κοινωνίας, με φανερό τον κίνδυνο για εμφάνιση φαινομένων άκρως επικίνδυνων για το δημοκρατικό καθεστώς και το μέλλον της χώρας. Εδώ, όμως, παρουσιάζεται και η ευκαιρία σε όσους πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις να μετατρέψουν αυτή την αρνητική στάση σε συγκριτικό πλεονέκτημα, αν αφουγκρασθούν το ζωτικό τμήμα αυτών των πολιτών, το προσεγγίσουν και το προσελκύσουν στην συμμαχία για την πρόοδο της χώρας.

Οι Πολιτικοί μας Στόχοι

Ο κεντρικός σκοπός της Κίνησής μας είναι να συμβάλουμε στην αλλαγή ριζικά της χώρας με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να πλησιάσουμε το όραμά μας για μια Ελλάδα σύγχρονη, πραγματικά Ευρωπαϊκή και κοινωνικά δίκαιη. Μια Ελλάδα πρωτοπόρα σε όλους τους τομείς, οικονομικά αναπτυγμένη, ενεργή στην ΕΕ και στον σκληρό της πυρήνα, την Ευρωζώνη, αγωνιζόμενη για την προώθηση της ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης, μια Ελλάδα φάρο προόδου, σταθερότητας και ασφάλειας στην ταραγμένη περιοχή της. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για μια Αναγεννημένη Ελλάδα.

Οι Πολιτικοί μας στόχοι, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής μας, ήταν και παραμένουν οι εξής:

Η ανασυγκρότηση και ενδυνάμωση της Μεταρρυθμιστικής και Προοδευτικής Αριστεράς. Οφείλουμε να βρούμε τρόπους προσέγγισης και διαλόγου με όλους εκείνους που μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον και συμφωνούν με τις προτάσεις μας, τη δημόσια παρουσία μας και τις παρεμβάσεις μας και να αποκτήσουμε διαρκείς δεσμούς μαζί τους, οργανωτικούς και πολιτικούς, ώστε να πετύχουμε από κοινού την στρατηγική πολιτική και ιδεολογική ήττα του αριστερο-δεξιού εθνολαϊκισμού, την αναγκαία προϋπόθεση για μια σύγχρονη Αριστερά.

Η διατήρηση της ισότιμης πολιτικής συνεργασίας μας με «Το Ποτάμι». Συμμετέχουμε ισότιμα και ενεργά στην Κ.Ο. του Κινήματος, εκφράζοντας τις απόψεις μας, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση της κοινοβουλευτικής του πολιτικής. Παράλληλα, όμως, διατηρούμε την πολιτική μας αυτονομία ως Πολιτική Κίνηση, τη φιλική και συνεργατική κριτική μας στάση απέναντί του και την ελεύθερη δημόσια έκφραση των απόψεων μας.

Η ουσιαστική συμβολή μας στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με τη δημιουργία του Νέου Ενιαίου Φορέα της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Έχουμε από καιρό επισημάνει την ανάγκη συσπείρωσης των πολιτών του μεσαίου, δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου, έναντι της επερχόμενης πολιτικής και εκλογικής άλωσης του χώρου από τους δυο ισχυρότερους πόλους. Δεν έχουμε παραιτηθεί, ούτε θα παραιτηθούμε από τον στρατηγικό αυτό στόχο. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας σε συντονισμό και με όσες άλλες δυνάμεις επιθυμούν να συμπορευθούμε προς την κατεύθυνση αυτή.

Ο σταθερός προσανατολισμός στην αναγέννηση του προγραμματικού λόγου με την ουσιαστική επεξεργασία ενός προγράμματος συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων και επεμβάσεων στην λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας στην Ελλάδα. Μεταρρυθμίσεων συμβατών και με τις αναγκαίες ενέργειες εξόδου από την κρίση και με τις πολιτικές και τεχνοκρατικές μεθόδους εξέλιξης και οργάνωσης των σύγχρονων κοινωνιών. Ήδη βρίσκεται εν εξελίξει η διαδικασία διαμόρφωσης ενός τέτοιου ρεαλιστικού προγράμματος και είναι επιτακτική η ανάγκη συμμετοχής σ’ αυτό όλων των δυνάμεων της Κίνησης που μπορούν να συνεισφέρουν μέσα από το γνωστικό τους αντικείμενο.

Η διατήρηση του αντιπολιτευτικού μας πολιτικού λόγου στο υψηλό και σοβαρό πολιτικό επίπεδο που έχουμε ήδη κατακτήσει. Είμαστε σταθερά απέναντι στην αριστερο-δεξιά εθνολαϊκιστική πρακτική της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν θα υποστείλουμε τη σημαία, για το καλό της χώρας.

Η επιδίωξη, στο μέτρο των δυνάμεών μας, της εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, σε πείσμα του απροκάλυπτα εγκληματικού κοινωνικού και πολιτικού διχαστικού λόγου της σημερινής Κυβέρνησης και της ακραίας πόλωσης που ευνοεί την αξιωματική αντιπολίτευση για να εισπράξει ανέξοδα τη δυσαρέσκεια των πολιτών, χωρίς να τους προσελκύει με πραγματικές προτάσεις. Η συνεννόηση δεν σημαίνει στήριξη στις πολιτικές κάποιων, ούτε άφεση αμαρτιών για καταστροφικές πολιτικές άλλων. Αντίθετα η αλλαγή συσχετισμών, η προγραμματική συνεργασία μακριάς πνοής και η ανάληψη εκ μέρους όλων, στο μέτρο που τους αναλογεί, της ευθύνης για τις απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την έξοδο από την κρίση.

Η κυβέρνηση αυτή βλάπτει σοβαρά τη χώρα. Στα δημοκρατικά κοινοβουλευτικά καθεστώτα οι κυβερνήσεις πέφτουν και αλλάζουν είτε όταν χάνουν την εμπιστοσύνη της Βουλής, είτε όταν αδυνατούν πλέον να κυβερνήσουν και παραιτούνται, είτε τέλος όταν καταδικάζονται στην κάλπη. Στην περίπτωση όμως εκλογών, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί που προκύπτουν από αυτές, κατά βάση αποτυπώνουν ήδη διαμορφωμένες αλλαγές στον πολιτικό προσανατολισμό της κοινωνίας και του εκλογικού σώματος και ότι, επειδή αυτές δεν έρχονται αυτόματα, πρέπει να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την διάδοση των απόψεων μας και την επιτυχία των στόχων μας.

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK