Θα σας πω κάτι που είμαι απολύτως βέβαιος ότι και το ξέρετε και το κατανοείτε και υποθέτω ότι είναι και δική σας προσέγγιση στο ζήτημα ως σοβαρός πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος. Είναι λυμένα αυτά τα θέματα εδώ και δεκαετίες στην πολιτική λειτουργία των κομμάτων και στην πολιτική παρουσία των κομμάτων. Δηλαδή τα κόμματα όλες τις τελευταίες δεκαετίες όπως συγκροτούνται ή και όπως έχουν εξελιχθεί δεν είναι πια κόμματα ιδεολογικής ενότητας. Είναι κόμματα πολιτικής ενότητας και  προγραμμάτων. Δηλαδή ιδεολογικά κόμματα σήμερα στον κόσμο, στην Ευρώπη είναι μόνο τα κομμουνιστικά κόμματα. Δηλαδή το ΚΚΕ στην Ελλάδα είναι ένα κόμμα ιδεολογικό, ιδεολογικής ενότητας. Είσαι κομμουνιστής πας, εντάσσεσαι, παλεύεις για αυτά. Όλα τα υπόλοιπα κόμματα είναι κόμματα που ενώνουν τις δυνάμεις τους και τους ανθρώπους που παλεύουν για αυτά πάνω σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα. Με διαφορετικές διαδρομές  άνθρωποι συναντώνται, με διαφορετικές πολιτικές ψυχολογίες, με διαφορετικές ευαισθησίες, συναντώνται σε μια πολιτική επιδίωξη και σε ένα πρόγραμμα και το υλοποιούν ή το προωθούν. Νομίζω ότι αυτό πια είναι ένα λυμένο ζήτημα και έτσι είναι όλα τα κόμματα. Καμιά φορά ακούω αυτή την κατηγορία από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και εκπλήσσομαι, τσιμπιέμαι. Αυτό το κόμμα κι αν είναι κατεξοχήν κόμμα πολιτικής συνάντησης. Ξεκινάει από παραδοσιακούς κομμουνιστές  και καταλήγει σε συντηρητικούς ανθρώπους περνώντας μέσα από κεντρώους και λοιπά. Δηλαδή, λυμένα θέματα πια.

Για τη συμβολή σε κυβερνητική λύση:

Το Ποτάμι πρέπει να συμβάλει στη διαμόρφωση κάποιας λύσης θα έλεγα, για την ώρα. Νομίζω ότι είναι η πιο μαζεμένη και πολιτικά σεμνή προσέγγιση στο ζήτημα. Δεν μπορούμε να πούμε και τίποτα περισσότερο. Να συμβάλει στη διαμόρφωση κυβερνητικής λύσης. Ποιά θα είναι, πως θα είναι, έχει σημασία και από το πώς θα μιλήσουν οι κάλπες προφανώς. Ποιον θα φέρουν πρώτο κόμμα, ποιό θα είναι το εύρος των άλλων κομμάτων, ποια θα είναι η τρίτη δύναμη, πόσο ισχυρό θα είναι το ΠΟΤΑΜΙ για να συμβάλει σε αυτή την εξεύρεση λύσης. Διαφορετικά συμβάλεις εάν έχεις 9 βουλευτές και διαφορετικά αν έχεις 29, νομίζω είναι αυτονόητο.

Νομίζω ότι η προσέγγιση που θα κάνει το ΠΟΤΑΜΙ στα πολιτικά ζητήματα, που θα τα δει βέβαια και η κοινοβουλευτική του ομάδα από τις πρώτες ώρες της εκλογής της, πρέπει να είναι βασισμένη σε μερικούς βασικούς, αμετακίνητους άξονες. Δηλαδή το θέμα των βαθιών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα, την υποστήριξη των φτωχότερων στρωμάτων αυτής της χώρας που στενάζουν εδώ και πέντε χρόνια και τρίτον την αδιαπραγμάτευτη θέση της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, όχι απλώς στην Ευρώπη, στην ευρωζώνη και το ευρώ. Αυτοί οι αμετακίνητοι βασικοί άξονες που πρέπει να έχει το ΠΟΤΑΜΙ στις συνεννοήσεις του θα διαμορφώσουν το όριο και το εύρος των συνεργασιών του.

Για το ιδανικό μετεκλογικό σενάριο:

Εγώ έχω πει εδώ και πάρα πολύ καιρό και επιμένω, και κάθε μέρα που περνάει με πείθει, ότι αυτή η χώρα έχει ακόμα περισσότερο ανάγκη, μια μεγάλη εθνική συναίνεση και συνεννόηση απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Μπαίνει στη νέα εποχή γυμνή, χωρίς σχέδιο. Νομίζω ότι το κυβερνητικό σχέδιο που μέχρι τώρα εκπονήθηκε και υλοποιήθηκε ήταν ένα σχέδιο που δεν έδινε ασφαλείς λύσεις στα αδιέξοδα. Πιστεύω δε ότι από την άλλη πλευρά δεν είναι απλώς ότι υπάρχει ένα κακό σχέδιο, νομίζω ότι δεν υπάρχει καν σχέδιο και επομένως αυτό που έχω εγώ ως πολιτικό άγχος αυτή την ώρα είναι αν θα κατορθώσει αυτή η χώρα να βρει ένα κοινό σημείο, ένα σταθερό σημείο συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων για να μπει στη νέα εποχή με ισχυρή διαπραγματευτική θέση.

Για την ανάγκη συμφωνίας κυβέρνησης – αντιπολίτευσης:

Νομίζω ότι αυτό είναι μια ρεαλιστική προσέγγιση στα πράγματα. Ξαναλέω ότι τώρα καταθέτω προφανώςμε ένα τρόπο πιο προσωπικό την άποψη μου. Θα τα δει αυτά η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΟΤΑΜΙΟΥ αλλά νομίζω ότι έτσι όπως και εσείς ολοκληρώσατε αυτή μου τη θέση κάπως έτσι πρέπει να κινηθεί μια λύση. Θα έλεγαόμως για τη συγκεκριμένη φάση που περνάμε. Το λέω και το ξαναλέω, διότι αλλιώς εγώ βλέπω την πορεία της χώρας μου, άλλες αγάπες έχω, αλλιώς τα σκέφτομαι τα πράγματα αλλά δεν μπορούμε παρά να ακουμπάμε στις πραγματικότητες τις διαμορφωμένες.

Για τις θέσεις και τα βασικά συνθήματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ:

Τι να κρίνω; Θα πάμε στις εκλογές με τα σποτάκια τώρα πια,  διότι εκλογές 15 ημερών δεν είναι εκλογές αντιπαράθεσης πολιτικών προγραμμάτων, ούτε εκλογές ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου στον οποίο θα μπορούσαν να μετάσχουν και άλλες δυνάμεις ουσιαστικά, πέραν των πρωταγωνιστών. Θα είναι μια εκλογική μάχη άγριας πόλωσης που θα παιχτεί στα συνθήματα, στην εικόνα, στην αξιοποίηση της γκάφας του ενός ή της γκάφας του άλλου και στα σποτάκια. Νομίζω ότι δεν είναι οι καλύτερες δυνατές συνθήκες για να αναπτυχθεί ουσιαστική εκλογική μάχη.

Για το αν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα:

Νομίζω ότι είναι επανειλημμένες οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο με μικρή ή μεγαλύτερη διαφορά και νομίζω ότι αυτό ως αποτέλεσμα δεν θα ανατραπεί. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, να το λέμε και αυτό, αλλά νομίζω ότι δε θα ανατραπεί. Βέβαια δε θα υπάρχει μεγάλη διαφορά κατά την γνώμη μου, η διαφορά θα είναι μικρή, αλλά έχω την αίσθηση ότι με βάση τα δεδομένα πρέπει μάλλον να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος στις κάλπες.

Για την προεκλογική στροφή στον ρεαλισμό του Α. Τσίπρα:

Είναι μια ειλικρινής προσπάθεια όταν έχει μπροστά του βεβαίως την απαίτηση που έχει η ίδια η πραγματικότητα για κάποιον που διεκδικεί εξουσία. Αλλά νομίζω ότι ανά βδομάδα αυτός ο ρεαλισμός ανατρέπεται. Κάθε τόσο έχουμε καινούριες εικόνες, γιατί ξέρετε ο κ. Τσίπρας όσο και αν θέλει να είναι ρεαλιστής όταν η κάλπη τον σπρώχνει στην εξουσία, έχει πίσω του ένα κόμμα το οποίο δεν έχει ενιαία αντίληψη για τα πράγματα. Επομένως ανά πάσα στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε εκπλήξεις στις οποίες είναι υποχρεωμένος και ο ίδιος να προσαρμόζεται.

Ξέρετε πόσο εύκολα μετακινείται ο ΣΥΡΙΖΑ στην ιστορία της Ευρώπης και του Ευρώ; Πάρα πολύ εύκολα. Ανάλογα με το ποιο από τα στελέχη οικονομικής πολιτικής μιλάει έχουμε και καινούρια εικόνα.

Για την άποψη ότι σημασία έχουν οι δηλώσεις του Α. Τσίπρα και όχι των στελεχών:

Εγώ το παίρνω στα σοβαρά αυτό και το δέχομαι. Ούτε το περιφρονώ ούτε το κοροϊδεύω. Αλλά εντάξει,  έχει δύο οικονομολόγους υποψήφιους. Ο κ. Λαπαβίτσας λέει «ζήτω η δραχμή» ο κ. Βαρουφάκης λέει ότι δεν μπορούμε να πάμε με τη δραχμή. Δεν είναι δυνατόν να μη δηλώσω ως πολίτης ότι με μπερδεύουν.

Για την ενδεχόμενη αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ:

Μια κυβέρνηση των 152 βουλευτών είναι αυτοδύναμη επί της ουσίας; Πες τε μου, ειλικρινά! Για μια Ελλάδα που βρίσκεται στη φάση που βρισκόμαστε εμείς τώρα, όχι για μια ήρεμη λίμνη όπου πέφτει ένα βότσαλο μέσα και γίνεται ένα μικρό κύμα. Για μια Ελλάδα που βρίσκεται σε φουρτούνα. Δηλαδή έστω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 151 βουλευτές,  που διάβαζα χτες ότι υπάρχει μια εκτίμηση ότι μπορεί να έχει 151-152, είναι μια ισχυρή κυβέρνηση; Νομίζω όχι κ. Τσίμα. Νομίζω ότι η Ελλάδα έχει σε αυτή τη φάση άλλες απαιτήσεις από τον πολιτικό της κόσμο και είμαι έκπληκτος για το γεγονός ότι έμπειρα πολιτικά στελέχη, γιατί υπάρχουν και στα δύο κόμματα αυτά, δεν αντιλαμβάνονται το χρέος τους έναντι μιας χώρας η οποία παραπαίει.