Αυτή η πρωτοφανής εμπειρία σε τι οφείλεται; Τι είναι αυτό που σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση γιατί θα μπορούσατε, όπως και στις προηγούμενες εκλογές παρότι δεν είσαστε στέλεχος του Ποταμιού κατεβήκατε με το ΠΟΤΑΜΙ, θα μπορούσατε να αναζητήσετε την επανεκλογή σας με κάποιο από τα κόμματα που μετέχουν.

Αν η βασική μου επιδίωξη ήταν η επανεκλογή μου, να διατηρήσω δηλαδή την έδρα μου στην βουλή, δεν θα ήταν δύσκολο, το πιστεύω. Μιλάω για μια πραγματικότητα. Θα μπορούσα να έχω συμμετοχή σε κάποια λίστα, σε κάποιο ψηφοδέλτιο και θα το πετύχαινα να διατηρήσω την έδρα μου. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα.

Σε ό,τι αφορά στην δική μου συμμετοχή σε μία μάχη κορυφαία όπως είναι οι εκλογές, αυτή η συμμετοχή συνδυάζεται και με μερικά άλλα πράγματα. Δηλαδή αν έχω πολιτικό πάθος για αυτό που κάνω, μια έμπνευση, αν βρίσκω τον εαυτό μου μέσα στον πολιτικό χάρτη όπως είναι διαμορφωμένος, αν υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο στου οποίου την λίστα θα έβρισκα τις δικές μου αγωνίες και πολιτικές ανησυχίες προφανώς τότε θα ήμουν – έστω και με διαφορές – συμμέτοχος. Αλλά να είμαι απλώς σε μια λίστα για την επανεκλογή μου και μόνο χωρίς όλα τα υπόλοιπα δεν θα το έκανα. Δεν θα ήμουν εγώ, αν το έκανα.

Πριν από λίγο καιρό είχατε ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για την δημιουργία ενός πολιτικού οργανισμού ο οποίος να απηχεί τις ιδέες που εσείς εκπροσωπείτε της δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής ευρωπαϊκής αριστεράς. Εγκαταλείφθηκε η ιδέα;

Όχι βέβαια. Πρέπει να σας πω ότι και αυτές τις μέρες μέσα στην περιπέτεια των εκλογών εμείς επιμένουμε και συνεχίζουμε τις διεργασίες. Είχαμε μπει σε ένα δρόμο με πολύ ενδιαφέρον. Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες αλλά με αρκετά στοιχεία αισιοδοξίας ότι θα φτάναμε στην διαμόρφωση ενός χώρου που θα είχε μια αξιοπρεπή και αξιόπιστη παρουσία στις εκλογές του Οκτωβρίου. Ήρθαν οι εκλογές νωρίτερα και ανέστειλαν τις προσπάθειες. Έτσι θα συνεχίσουμε να επιχειρούμε την διαμόρφωση αυτού του χώρου αμέσως μετά τις εκλογές με την ελπίδα ότι θα εκφράσουμε έναν κόσμο ο οποίος κατά την εκτίμηση την δική μας υπάρχει και δεν καλύπτεται από το σημερινό φάσμα των πολιτικών δυνάμεων. Βεβαίως επιλέγει αυτός ο κόσμος στην κάλπη σήμερα τι θα ψηφίσει ανάλογα με τις προτεραιότητες του, αλλά το βασικό του πολιτικό ενδιαφέρον δεν καλύπτεται και επομένως υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες για να υπάρξει αυτός ο χώρος.

Άρα μετά τις εκλογές…

Ναι προφανώς, τώρα δεν υπάρχει χρόνος.

Με την άνεση και την απόσταση που σας δίνει η θέση κάποιου που δεν μετέχει στην εκλογική διαδικασία να σας ζητήσω μια κρίση και μια πρόβλεψη.

Νομίζω ότι είναι περίπου προφανή τα πράγματα απλώς δεν μπορείς να μιλήσεις με ακρίβεια για το πώς θα διαμορφωθεί τελικά ο χάρτης. Το ότι θα είναι νικήτρια η ΝΔ νομίζω ότι είναι προφανές. Ο κύριος Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν στοχεύουν αυτή την στιγμή στην πρώτη θέση γιατί νομίζω ότι την έχουν. Στοχεύουν στην αυτοδυναμία και αυτό επιχειρούν.

Θα την έχουν;

Δεν ξέρω. Πιθανόν. Είναι περισσότερο πιθανόν από ότι ήταν πριν τις εύρω εκλογές. Μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών εμφανίζεται πολύ μεγάλη η πιθανότητα να έχουν αυτοδυναμία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης είναι προφανές το τι επιδιώκει. Να έχει την καλύτερη δυνατή αποτύπωση της δικής του δύναμης και να έχει έναν όσο μπορεί πιο ενεργό ρόλο στην επόμενη φάση προσπαθώντας να διευρύνει το ποσοστό του. Να μειώσει την διαφορά δηλαδή. Νομίζω αυτά είναι προφανή.

Μιλώντας με πολλούς ανθρώπους, φίλους παλιούς οι οποίοι προέρχονται από τον χώρο της Αριστεράς ή αισθάνονται ότι ακόμα εκεί ανήκουν ακούω δύο διαφορετικές ας πούμε εκδοχές για το τι θα γίνει μετά. Η μία είναι η απαισιόδοξη, ακούω ανθρώπους, φίλους παλιούς που λένε ότι το χειρότερο που συνέβη αυτά τα τέσσερα χρόνια είναι ότι ξεφτιλίστηκε η Αριστερά ως ιδέα, ως αξία ως πολιτικός χώρος ιδίως μετά τα τελευταία της Βουλής με τα των μετατάξεων, υπάρχουν και εκείνοι που λένε ότι οι εκλογές είναι μια ευκαιρία να γίνει μια κάθαρση, να γίνει ένα restart και ο χώρος να ανασυγκροτηθεί σε πιο λογική μεταρρυθμιστική και δημοκρατική βάση. Εσείς με ποιους είστε; Με τους αισιόδοξους ή με τους απαισιόδοξους;

Κ. Τσίμα εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν στοιχεία και για τις δύο αυτές εκτιμήσεις, και προφανή και λογικά και αληθινά. Δεν κάνω τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς περί εξευτελισμού και τα λοιπά, αλλά εγώ εδώ και δυο τρία χρόνια απευθυνόμενος στους παλιούς μου συντρόφους από το βήμα της Βουλής είχα πει ότι προβλέπω πως σύντομα το ’’Πρώτη φορά Αριστερά’’ θα γίνει στην κοινωνία ‘’Ποτέ ξανά Αριστερά’’ και αυτό με απογοητεύει και με πικραίνει. Νομίζω ότι σήμερα έχει γυρίσει σε αυτή την Αριστερά η κοινωνία την πλάτη. Από την μια μεριά λοιπόν, υπάρχει αυτό και από την άλλη μεριά υπάρχει και το άλλο που λέτε. Πραγματικά θα μπορούσε να διατηρήσει κάποιος μέσα του μια ελπίδα ότι μπορεί να περάσει σε έναν βαθύ αναστοχασμό η Αριστερά στο σύνολό της, μετά από μια σοβαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το βρίσκω ιδιαιτέρως πιθανό, αν κρίνω από το πώς αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα στις ευρωεκλογές. Δεν είχε την εικόνα ενός οργανισμού ο οποίος αναστοχάζεται και ενδοσκοπείται, επομένως δεν είμαι αισιόδοξος. Αλλά το ότι μετά από κάθε αποτυχημένη εκλογική μάχη αυτός που ηττάται σκέφτεται το γιατί και το πώς, αυτό νομίζω πως το συναντάμε συχνά στην πολιτική ιστορία.

Πάντως έχετε δίκιο ότι προς το παρόν δεν το βλέπουμε, δηλαδή στην πραγματικότητα μπορεί να υπάρχει μια επικοινωνιακή αλλαγή, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βγάλει καινούρια πρόσωπα στην σκηνή, να εκπροσωπείται από νέα σχετικώς πιο άφθαρτα χωρίς την σκουριά της τετραετίας πρόσωπα όπως είναι η κ. Αχτσιόγλου ας πούμε ή κ. Ηλιόπουλος.

Ε καλά αυτό είναι βασικά η επιδίωξη για ένα νέο ηγετικό κύκλο, δεν είναι αυτό που λέγαμε πριν για κάποιο αναστοχασμό. Είναι ένας νέος ηγετικός κύκλος, ο οποίος εντάξει, μακάρι να είναι καλά τα παιδιά αλλά έχει κριθεί και από το παρελθόν πως δεν σημαίνει ότι οι νέες ηλικίες είναι και φρέσκιες πολιτικά.

Απλώς η ζωή συνεχίζεται και μετά τις κάλπες, δηλαδή μετά τις εκλογές. Και η ζωή μπορεί να είναι και πιο ενδιαφέρουσα μετά τις εκλογές.

Δεν αποκλείεται να έχουμε και αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Έχει σημασία επίσης πως θα κινηθεί, που θα φτάσει και τι θα εμφανίσει το ΚΙΝΑΛ κ. Τσίμα. Και αυτό μετράει.

Τι λέτε γι’αυτό; Εσείς είχατε κατά καιρούς εμπλακεί πολύ ενεργά στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, της δημιουργίας ενός πόλου.

Το πάλεψα όσο μπορούσα και με υπομονή και με επιμονή αλλά νομίζω ότι και εκεί υπάρχουν τείχη αδιαπέραστα. Νομίζω ότι υπάρχουν μηχανισμοί που επιδιώκουν την διατήρηση μικρών ή μεγαλύτερων μαγαζιών θα έλεγα, και λιγότερο την ανάπτυξη ενός χώρου ο οποίος θα μπορούσε να παίξει ρόλο. Και η τελευταία ιστορία με τον Βαγγέλη Βενιζέλο αποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι και πολύ ευχάριστα εκεί.

Ευχαριστώ πολύ κ. Λυκούδη. Εγώ ευχαριστώ κ. Τσίμα.