Αυτή είναι η μια πλευρά. Και επίσης δεν μπορούμε να δίνουμε εύκολα χαρακτηρισμούς στον κόσμου ο οποίος μαζεύτηκε και να λέμε ότι είναι τέτοιος ή αλλιώτικος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μεγάλη προσέλευση του κόσμου αποδεικνύει και ορθή στόχευση. Εγώ δεν συμφωνώ με την στόχευση του συλλαλητηρίου, με τον πολιτικό του αχό δηλαδή, παρά το ότι με πολύ μεγάλο και ιδιαίτερο σεβασμό στέκομαι απέναντι στις χιλιάδες του κόσμου που μαζεύτηκε στο Σύνταγμα για να διατυπώσει τις δικές του ευαισθησίες, όποιες και αν είναι.

Υποθέτω δεν αναφέρεστε στα «επώνυμα» πολιτικά στελέχη, ούτε στέκεστε με τον ίδιο σεβασμό απέναντι στο tweet του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής, ο οποίος θέλησε να δώσει και συγχωροχάρτι στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος αναμφίβολα ήταν το πρόσωπο του χθεσινού συλλαλητηρίου.

Αν είναι δυνατόν να θεωρήσω ότι μπορεί να αγγίξει είτε θετικά είτε αρνητικά με οποιονδήποτε τρόπο ένα σύμβολο της ιστορίας της χώρας μας και του ελληνισμού, τον Μίκη Θεοδωράκη, ο Κασιδιάρης. Αν είναι δυνατόν. Θέλω να αγνοήσω τελείως οτιδήποτε είπε.

Από την άλλη νομίζω ότι δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς εύκολα αυτά που είπε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, ο Μίκης Θεοδωράκης. Θέλω να πω ότι όταν βγαίνεις σε ένα συλλαλητήριο και μιλάς για «πολιτική με κατεβασμένα τα παντελόνια», νομίζω ότι όσο να είναι τροφοδοτείς το τέρας του λαϊκισμού.

Θα σας πω κάτι και επιτρέψτε μου να το δεχθείτε και να σεβαστείτε και το νόημά του. Εγώ θέλω να έχω – είναι μια άμυνά μου αυτή – στην ψυχή μου τον Θεοδωράκη, όπως τον γνώρισα και όπως διέτρεξε την δική μου νιότη. Και αυτόν τον Θεοδωράκη έχω στην ψυχή μου, όχι άλλον.

Έχετε δίκιο αν και πολλές φορές με τις κινήσεις του δεν μας το επιτρέπει σε όλους αυτό.

Ναι και εσείς έχετε δίκιο.

Τώρα από εκεί και πέρα, ήταν αρκετοί εκείνοι - και νομίζω το έχετε αντιληφθεί και εσείς αυτό και αρκετοί ακροατές μας – που επιχείρησαν να δώσουν έναν διαφορετικό τόνο στο χθεσινό συλλαλητήριο, έναν τόνο γενικευμένης αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας.

Νομίζω ότι αυτό ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του συλλαλητηρίου, δεν νομίζω ότι άγγιξε το σύνολο του κόσμου που ήταν εκεί, αλλά νομίζω ένα από τα στοιχεία του ήταν και ένας έκδηλος αντικυβερνητισμός που εκπέμφθηκε από την εξέδρα και υπήρξε και στην πλατεία. Έμοιαζε πολύ αυτή η κινητοποίηση με κινητοποιήσεις που ζήσαμε στο παρελθόν από την ανάποδη πλευρά. Δηλαδή η αξιοποίηση των ευαισθησιών ή του θυμικού ενός ολόκληρου κόσμου, προς την κατεύθυνση πολιτικών ανακατατάξεων και επιδιώξεων. Υπήρξε αντικυβερνητισμός σαφής. Αλλά δεν ήταν αυτό το κύριο χαρακτηριστικό του. Θέλω να πιστεύω ότι αυτές οι χιλιάδες κόσμου που πήγαν εκεί, πήγαν γιατί σκέφτηκαν ότι πρέπει να υπερασπίσουν κάτι που έθιγε τις δικές τους εθνικές ευαισθησίες. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σέβεται κάποιος, αν και νομίζω ότι ο κόσμος επ’ αυτού του θέματος – θα μου επιτρέψετε να το πω, το λέω με πολύ σεμνότητα αλλά το πιστεύω – δεν είναι ενημερωμένος. Γύρω από το ζήτημα, από τις πλευρές του, το ποιο είναι σήμερα το ουσιαστικό εθνικό συμφέρον και ποια είναι η επιφάνεια. Νομίζω ότι ο κόσμος δεν είναι ενημερωμένος, το πιστεύω.

Ξέρετε πολύ καλά ότι είναι η πολιτική ηγεσία, από όλες τις πλευρές, όχι μόνο η κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να δείχνει μια στάση συγκεκριμένη στον κόσμο. Εσείς πως βλέπετε το γεγονός ότι η ΝΔ τόσα χρόνια μετά το 1992, ένα μεγάλο κομμάτι της τουλάχιστον και επισήμως και η ηγεσία που πήγε πάσο, ουσιαστικά αγκάλιασε το συλλαλητήριο;

Πιστεύω ότι η ΝΔ δεν κράτησε μια ευθεία γραμμή από την εποχή την προηγούμενη και από τις δικές της αντιλήψεις και απόψεις που είχε καταθέσει τα προηγούμενα χρόνια και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και άλλα της στελέχη. Κάθε ζήτημα, ακόμα και τα σοβαρά εθνικά ζητήματα, δυστυχώς εσωτερικοποιείται και πολιτικοποιείται. Αυτό το έκανε η ΝΔ και εγώ δεν συμφωνώ. Από την άλλη μεριά υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα κριτικής προς την κυβέρνηση, για ποιο λόγο περάσαμε μια πολύ μεγάλη περίοδο χωρίς συνεννόηση και ενημέρωση όλων των κομμάτων επί του εθνικού αυτού ζητήματος. Το κατεξοχήν ζήτημα για το οποίο θα έπρεπε να υπάρχει εθνική συνοχή και εθνική συνεννόηση. Ακόμα και αυτό έπεσε στον βωμό της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Αν ισχύει πάντως η κυβερνητική επιχειρηματολογία ότι επισήμως η διαπραγμάτευση ξεκίνησε στις 14 Γενάρη, πριν μια βδομάδα είχαμε τις συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τους πολιτικούς αρχηγούς, δηλαδή στο δεκαήμερο πάνω, δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει τόσο μεγάλη καθυστέρηση πια

Κ. Μελιγγώνη δεν είστε χθεσινός. Έμπειρος πολιτικός συντάκτης και αναλυτής. Δηλαδή στις 14 Γενάρη ξεκίνησε να συζητιέται αυτό το θέμα; Δηλαδή πέρασαν οι γιορτές και δεν είχαμε τι να κάνουμε και μαζευτήκαμε να το συζητήσουμε; Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Νομίζω ότι υπήρχε στην ατζέντα της κυβέρνησης και ορθώς υπήρχε, γιατί είναι ένα ζήτημα που πρέπει να είχε λυθεί εδώ και καιρό. Θα έπρεπε να βρεθεί με τα άλλα κόμματα σε μία διαδικασία συνεννοήσεων, εθνικής συνευθύνης. Τι να κάνουμε. Δεν μπορούμε σε όλα τα θέματα να είμαστε με τα χέρια στα μαχαίρια για να αλληλοσφαχτούμε. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, τι να κάνουμε.

Κ. Λυκούδη προφανώς κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με αυτό που λέτε, ωστόσο εγώ θα ήθελα να θυμίσω στους ακροατές μας κυρίως την εμπειρία που υπάρχει από τέτοιες κινήσεις. Η εμπειρία τι μας λέει; Ότι όποτε έχει επιχειρηθεί, ειδικά για το ζήτημα αυτό, το οποίο και σεις το είπατε προηγουμένως, προφανώς ξυπνά και θεριεύει ευαισθησίες εθνικού χαρακτήρα, άρα έχει εκ των πραγμάτων μια πρόσθετη δυσκολία. Όποτε έχει επιχειρηθεί στο παρελθόν να γίνει μια άλλου τύπου συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να υπάρξει στην συνέχεια διαπραγμάτευση, αυτό που συνέβαινε μέχρι τώρα ήταν ότι όσοι είχαν την πιο σκληρή γραμμή, ουσιαστικά δέσμευαν τους υπόλοιπους στην γραμμή αυτή που έχει αποδειχτεί και ιστορικά ότι είναι αδιέξοδη. Άρα μήπως έχει έρθει η στιγμή τώρα που άλλαξε και η κυβέρνηση στα Σκόπια, να κινηθεί διαφορετικά μια κυβέρνηση που έτυχε να είναι, αυτή του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου;

Να σας πω αυτή είναι μια εκδοχή την οποία δεν αγνοώ, ούτε την βάζω στην γωνία. Το ακούω πολύ σοβαρά αυτό που λέτε, το γεγονός δηλαδή ότι αφού δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε σε τόσο κρίσιμα ζητήματα ίσως θα έπρεπε κάποιος να χτυπήσει τον δεσμό και να πει εντάξει θα προχωρήσω και θα γράψει θετικά η ιστορία αυτή τη τόλμη. Μπορεί να ναι κι αυτό, αλλά επαναλαμβάνω, καμία απόφαση της Ελλάδας στα εθνικά της ζητήματα δεν θα μπορούσε να προχωρήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια, σιγουριά εννοώ, εάν δεν υπάρχει πίσω της μια μεγάλη εθνική συναίνεση. Το θεωρώ κορυφαίο ζήτημα. Δηλαδή αν ανατρέξετε στην ιστορία αυτής της χώρας, την περιπέτεια της πατρίδας μας σε μεγάλα και κρίσιμα εθνικά ζητήματα, θα δείτε ότι οι διχασμοί ποτέ δεν οδηγούσαν σε αποτελέσματα.

Σε κάθε περίπτωση με δεδομένο ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια ότι έχουμε πάρει ή θα έπρεπε να έχουμε πάρει τα μαθήματα από αυτή την ιστορία των χαμένων ευκαιριών του Μακεδονικού, είναι ώρα να λυθεί; Εννοώ υπάρχουν οι συνθήκες; Το βλέπετε;

Φαίνεται ότι τα πράγματα δυσκολεύουν. Σας το ξαναλέω με όλο μου τον σεβασμό απέναντι στα συλλαλητήρια, φαίνεται ότι τα πράγματα δυσκολεύουν αν αρχίσει και τίθεται με τέτοιους όρους το ζήτημα, χωρίς ψυχραιμία και συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων. Δημιουργούνται δυσκολίες. Αλλά ότι πρέπει να λυθεί είναι αδιαμφησβήτητο. Τώρα το‘χω πει πολλές φορές και το‘χουν πει και άλλοι φίλοι και συνάδελφοι, όταν όλος ο πλανήτης αποκαλεί την γειτονική χώρα Μακεδονία, σκέτη και κοφτή Μακεδονία, συζητάμε εμείς τώρα αν είναι προτιμότερη ή όχι μια λύση που θα περιορίζει αυτή την απολυτότητα; Κινούμαστε σε άλλο κόσμο;

Έτσι είναι όπως τα λέτε κ. Λυκούδη και δεν ξέρω αν είδατε μια τελευταία δημοσκόπηση από το πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, το περίφημο ΠΑ.ΜΑΚ, η οποία τουλάχιστον στα δικά μου μάτια δείχνει αυτό για το οποίο μιλήσατε προηγουμένως ότι δεν υπάρχει και κάποια ιδιαίτερη ενημέρωση πέραν της συναισθηματικής φόρτισης η οποία είναι δεδομένη σε τέτοια ζητήματα διότι βλέπουμε ότι είναι μια δημοσκόπηση η οποία λέει δεν συμφωνούμε με τους χειρισμούς του Τσίπρα, δεν συμφωνούμε με τους χειρισμούς του κυρίου Μητσοτάκη, δεν συμφωνούμε με την κυβερνητική γραμμή αλλά δεν συμφωνούμε και με την γραμμή της αντιπολίτευσης. Είναι φανερό ότι υπάρχουν συναισθήματα κυρίως «αμυντικά» σε ότι έχει να κάνει με το ζήτημα αυτό στο εκλογικό σώμα.

Έβλεπα χθες ζωντανές αναμεταδόσεις, έβλεπα έναν συμπαθή άνθρωπο που του έπαιρνε συνέντευξη ένας συνάδελφός σας και έλεγε «… δεν θα επιτρέψουμε ούτε μια σπιθαμή από τα σύνορα να περάσουν μέσα οι διπλανοί να μας πάρουν τα σπίτια…» και έλεγα από μέσα μου, τι ακούω; Αυτός ο εξαιρετικά συμπαθής άνθρωπος από κάθε άποψη, ήταν ένας άνθρωπος μη ενημερωμένος και φοβισμένος, νόμιζε ότι είμαστε έτοιμοι να χάσουμε την εθνική μας ακεραιότητα. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Έβλεπα με αισθήματα συμπάθειας έναν άνθρωπο που πίστευε στην πατρίδα του και την αγαπούσε αλλά που νόμιζε ότι ετοιμάζονται να του την φάνε οι Σκοπιανοί.

Στο επί της ουσίας, θα παρακολουθείτε και όλες τις λεπτομέρειες που έχουν ξεκινήσει σχετικά με την διαπραγμάτευση. Εσείς θεωρείτε προαπαιτούμενο πριν δώσουν τα χέρια οι δύο πλευρές να έχουμε συνταγματική αναθεώρηση στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με δεδομένες και τις δυσκολίες της κυβέρνησης Ζάεφ να την κάνει ή σας φαίνεται λογική μια επιχειρηματολογία τύπου Βενιζέλου ή Σωτηρέλη που λέει ότι αν υπογραφεί μια διεθνής συμφωνία που θα επικυρωθεί από τον ΟΗΕ αυτή θα έχει ισχύ μεγαλύτερη από το σύνταγμα της γειτονικής χώρας;

Κ. Μελιγγώνη έχω μάθει στην ζωή μου να σέβομαι τους ειδικούς και τους γνώστες. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Γιώργος Σωτηρέλης είναι καθηγητές του Συνταγματικού δικαίου, έχουν εμβαθύνει στα πράγματα, τα ψάχνουν και με πάρα πολλή μεγάλη προσοχή, ακούω αυτά που λένε. Ενδεχομένως λοιπόν αυτή η πλευρά που θίγουν και θέτουν να είναι δεδομένη και υπαρκτή και να πρέπει να κινηθούμε και με βάση αυτό. Αυτό που έχει σημασία είναι να σταθεί απόλυτη η δική μας πλευρά στα ζητήματα του αλυτρωτισμού. Δηλαδή να είμαστε απόλυτοι επ΄ αυτών. Διότι προφανώς το θέμα δεν είναι μόνο το όνομα. Τώρα πως ξεπερνιούνται όλα τα άλλα, σας λέω διάβασα πολύ προσεκτικά αυτά που έχει πει και γράψει ο Βαγγέλης Βενιζέλος που είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τι λέει.