Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Πρέπει να διασφαλίσουμε όλους τους δυνατούς τρόπους για να μετάσχει μαζικά η κοινωνία στην εκλογή για τον αρχηγό της Κεντροαριστεράς

Συνέντευξη στα Παραπολιτικά 90,1 FM και στον δημοσιογράφο Ανδρέα Παπαδόπουλο

Πώς είδατε την υποψηφιότητα Θεοδωράκη;

Θετικά προφανώς. Ξέρετε ότι έχω προσπαθήσει όλο το προηγούμενο διάστημα με επιμονή και υπομονή και με αλληλεγγύη και συναδελφικότητα απέναντι στο Ποτάμι και στον Σταύρο να πείσω τους φίλους μας εκεί ότι έπρεπε να μετάσχουν στην μεγάλη προσπάθεια του ευρύτερου χώρου, της ευρύτερης Παράταξης. Από την ώρα που αυτή η προσπάθεια που έκανα παίρνει σάρκα και οστά, το Ποτάμι μετέχει και ο Σταύρος είναι υποψήφιος, αυτό δεν μπορεί παρά να με καθιστά ικανοποιημένο.

Αντιλαμβάνεσθε ότι η επόμενη ερώτηση πάει σε προσωπικό επίπεδο, αν θα στηρίξετε αυτήν την υποψηφιότητα.

Αν έκανα όλη αυτήν την προσπάθεια προηγουμένως, είναι προφανές ότι τώρα είμαι κοντά στην υποψηφιότητα του. Βέβαια έχω πει πάρα πολλές φορές ότι τιμώ και σέβομαι τους φίλους μου συνυποψήφιους εκεί, διότι είναι άνθρωποι που αναλαμβάνουν μια ευθύνη σε ένα σημαντικό και όχι πολύ εύκολο εγχείρημα. Όμως από την ώρα που προσπάθησα όσο μπορούσα να πείσω το Ποτάμι ότι πρέπει να μπει σε αυτήν την ιστορία, θα ήταν ανακόλουθο να μην είμαι κοντά στον Σταύρο.

Το πολιτικό στίγμα που έδωσε ο κ. Θεοδωράκης εντάσσοντας το περισσότερο στο κέντρο, το περιέγραψε με έναν όρο που δεν τον είχα ξανακούσει, είπε το «ανοιχτό κέντρο», σας εκφράζει;

Ξέρετε την διαδρομή μου, ξέρετε και τις απόψεις μου. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος της Ανανεωτικής Αριστεράς, έχω διανύσει μια πορεία που με καθιστά στοιχείο αυτού του χώρου, δεν μπορώ να βγω έξω από τον εαυτό μου, ούτε έξω από τις απόψεις μου. Πιστεύω στην συνάντηση της σύγχρονης Αριστεράς με τις δυνάμεις του προοδευτικού κέντρου, άρα αν με ρωτήσετε τι στίγμα και τι χαρακτήρα θέλω να έχει αυτή η προσπάθεια, θα σας έλεγα πάρα πολύ καθαρά, ένα στίγμα Κεντροαριστεράς.

Επειδή το πείραμα είναι πολύ δύσκολο, εσείς έχετε ζήσει και προσωπικά τη διαδικασία της συγκρότησης του ενιαίου Συνασπισμού, θέλω να χρησιμοποιήσω και την εμπειρία σας, και να σας ρωτήσω αν θυμάστε άλλο αντίστοιχο παράδειγμα.

Καταρχήν πρέπει να σας πω και να επαναλάβω κάτι. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική παραδοξότητα. Αυτό το παραδέχονται σήμερα όλοι. Το είχα πει εδώ και έναν χρόνο, τώρα το λένε πολλοί, εκ των υστέρων βέβαια. Τώρα δεν αλλάζουν τα πράγματα. Έχω πει ότι το γεγονός ότι επιχειρείται η εκλογή ηγέτη, σε έναν αδιαμόρφωτο ακόμα πολιτικό χώρο, είναι ένα θέμα που δημιουργεί ζητήματα. Τέτοιου τύπου διαδικασία, εγώ δεν την γνωρίζω από το παρελθόν. Γνωρίζω άλλες πλευρές, δηλαδή να ενοποιούνται σε ένα πολιτικό σχήμα διαφορετικοί πολιτικοί σχηματισμοί. Όπως στον ενιαίο Συνασπισμό του 1989. Και ζητήματα που προέκυψαν τότε και που λύθηκαν, κατά την γνώμη μου, με την εξαιρετική διαχείριση που έγινε από τους ηγέτες εκείνου του εγχειρήματος, τον Λεωνίδα Κύρκο και τον Χαρίλαο Φλωράκη, μπορεί να είναι οδηγός για την ανάγκη που υπάρχει τώρα, σαφών, αλληλέγγυων, σοβαρών και υπεύθυνων συνεννοήσεων. Εγώ πιστεύω ότι ένα κόμμα δεν μπορεί να δημιουργηθεί από την αρχή όταν το δημιουργούν υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί, χωρίς να υπάρξει μια καθαρή συνεννόηση και σε κεντρικό επίπεδο μεταξύ τους. Αλλιώς δεν δημιουργείται κόμμα. Δεν προκύπτει ευκολά ένας νέος πολιτικός σχηματισμός από υπάρχοντες σχηματισμούς που θέλουν να συναντηθούν εάν δεν συνεννοηθούν εφ’ όλης της ύλης.

Λέτε ότι θα πρέπει επί της ουσίας να υπάρχει μια συνάντηση, επαφές συνεχείς κάποιων επιτελείων, αλλά κυρίως της κ. Γεννηματά με τον κ. Θεοδωράκη.

Δεν το συζητώ. Είχα προτείνει έναν οδικό χάρτη πριν από έξι μήνες που έλεγα ότι έτσι πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία. Να υπάρξει ένα άτυπο πολιτικό συμβούλιο, άτυπο και όχι καθοδηγητικό ως χώρος συνάντησης όλων των πλευρών. Να συναντηθούν για να συζητήσουν διάφορα ζητήματα που έχουν σχέση με το πώς συγκαλείται ένα ιδρυτικό συνέδριο, πως δημιουργείται το σώμα του συνεδρίου, πως γίνεται η εκπροσώπηση και άλλα πολλά. Μετά να ακολουθήσει η εκλογή του ηγέτη. Τώρα πάμε με διαφορετικό τρόπο αλλά παρόλα αυτά εγώ θέλω να αισιοδοξήσω, να αφήσω πίσω αυτόν τον προβληματισμό και να πω ότι από την ώρα που υπάρχει η εγγύηση ενός εγνωσμένου κύρους φίλου όλων μας, του Νίκου Αλιβιζάτου, πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να περάσουμε στην επόμενη μέρα.

Επειδή ένα από τα ζητήματα που απασχολούν την επιτροπή Αλιβιζάτου είναι και αυτό της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Θεωρείται ότι πρέπει να υπάρχει ηλεκτρονική ψηφοφορία;

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία βοηθάει στο να μετάσχει όσο τον δυνατόν περισσότερος κόσμος. Από την ώρα που δεν πάμε με τον κλασσικό τρόπο που συγκροτούνταν τα κόμματα και ψηφίζονταν οι αρχηγοί, μέχρι τώρα τουλάχιστον, τα τελευταία χρόνια, δηλαδή με διαδικασίες συνεδρίων με αντιπροσώπους, με ανθρώπους που ξέρουν τι λέει αυτός που θα ψηφίσουν κλπ, αλλά προχωράμε με άμεση συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα για την εκλογή αρχηγού, τότε πρέπει να διασφαλιστούν όλοι οι τρόποι ώστε αυτή η κοινωνία να μετάσχει μαζικά. Ή θα πάμε με τον ένα τρόπο, όπου υπάρχει κλασσικού τύπου συνέδριο, με ανταλλαγή απόψεων, με κείμενα με πλατφόρμες με μειοψηφίες και πλειοψηφίες, που και αυτός είναι κ. Παπαδόπουλε κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά δημοκρατικός τρόπος παρά το γεγονός ότι έχει παρεξηγηθεί από πολλούς, ή αν δεν πάμε με αυτόν τον τρόπο και πάμε με εκλογή ηγέτη από την κοινωνία τότε στην κοινωνία πρέπει να διασφαλίσουμε όλους τους δυνατούς τρόπους για να μετάσχει μαζικά.

Το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα. Γίνεται η διαδικασία εκλογής του ή της αρχηγού και το ερώτημα που προκύπτει είναι πως θα γίνει η διαδικασία της συγκρότησης. Εσείς συμφωνείται με την διάλυση των κομμάτων άμεσά; Ή αυτό μπορεί να γίνει όταν φτάσουμε στον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών και αφού το νέο σχήμα θα έχει μπει στη Βουλή;

Θα έλεγα ότι πιο ώριμο είναι το δεύτερο, και το έχω πει πριν από μήνες όταν ήταν πολύ της μόδας στις κουβέντες μεταξύ μας, μεταξύ των ανθρώπων που ενδιαφέρονταν το «να διαλυθούν τα πάντα και να πάμε σε έναν ενιαίο φορέα χωρίς να υπάρχει τίποτα κτλ»  Έλεγα «ας συγκρατηθούμε λίγο», η στόχευση δεν μπορεί παρά να είναι ένα ενιαίο κόμμα που δεν θα έχει  στο εσωτερικό του άλλους χώρους που θα λειτουργούν. Εκεί πρέπει να πάμε. Αλλά δεν αποκλείεται να πρέπει να υπάρξει ένα χρονικό διάστημα ώσμωσης, συνειδητοποίησης και συλλογισμού στα ήδη υπάρχοντα κόμματα και τους πολιτικούς σχηματισμούς για το πώς θα γίνει αυτό. Αυτή την άνεση, την χρονική, για να μην υπάρξουν προβλήματα και μπλοκαρίσματα ίσως θα πρέπει να τη δώσουμε.

Επίσης φαντάζομαι εννοείτε ότι οι κοινοβουλευτικές ομάδες των δύο κομμάτων, σταδιακά ή και άμεσα θα πρέπει να συντονιστούν.

Σε αυτό είμαι κατηγορηματικός. Νομίζω από αύριο. Πιστεύω ότι από αύριο οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων και οι ανεξάρτητοι βουλευτές που θέλουν να συμπράξουν, πρέπει ξεκινήσουν. Χωρίς να αποτελέσουν προφανώς ενιαία ομάδα.

Με τι τίτλο όμως. Δεν υπάρχει εκεί μια δυσκολία;

Βεβαίως υπάρχει. Ενιαία ομάδα κοινοβουλευτική δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς είμαστε εκλεγμένοι σε ξεχωριστά κοινοβουλευτικά κόμματα κτλ αλλά η κοινή δράση και η κοινή κοινοβουλευτική παρουσία είναι μία εκπομπή μηνύματος αισιοδοξίας στον κόσμο που θέλει να έρθει. Θα πουν οι πολίτες «και στο κεντρικό επίπεδο της Βουλής, συναντιώνται, συμφωνούν κάνουν μαζί ερωτήσεις, η υπόθεση προχωράει καλά».

Σας ευχαριστώ πολύ κ. Λυκούδη.

Και εγώ σας ευχαριστώ.

 

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK