Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Η παιδεία χρειάζεται εθνική συνεννόηση και συναίνεση

Συνέντευξη στην εκπομπή "Ισορροπίες και Ανισορροπίες" στους Μ. Γεωργίου και Γ. Πίκουλα

Λέγαμε πριν σχολιάζοντας τα χθεσινά προ ημερησίας στη Βουλή ότι είδαμε τον Σταύρο Θεοδωράκη κάποια στιγμή σε έξαλλη κατάσταση με αυτή την ιστορία των ιδιωτικών σχολείων και με το ποιοι πάνε τα παιδιά τους στα ιδιωτικά. Δεν είναι λίγο ντεμοντέ αυτή η συζήτηση; οι βολές σε προσωπικό επίπεδο για το τι κάνει ο καθένας στην οικογένειά του;

Ναι, έχετε δίκιο, εγώ νομίζω ότι δε χρειάζονται καθόλου. Δε συμβάλλουν σε τίποτα τέτοιες αναφορές και τέτοιοι υπαινιγμοί.  Έχει σημασία όμως και ποιος τους ξεκινάει. Γιατί αν παραδείγματος χάριν κάποιος ξεκινήσει κατηγορώντας τους αντιπάλους του ότι δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο σχολείο και δεν περάσανε ποτέ απέξω κλπ και ο ίδιος έχει άμεση σχέση με την ιδιωτική εκπαίδευση οικογενειακά, προφανώς θα αρχίσουν έπειτα οι ανάποδοι υπαινιγμοί και δεν υπάρχει όριο πια.

Γενικά το επίπεδο της χθεσινής συζήτησης πως σας φάνηκε;

Νομίζω ότι ήταν ενδιαφέρουσα η συζήτηση επειδή ήταν το θέμα πολύ ενδιαφέρον. Μένω στις δυο μεγάλες εισηγήσεις του κ. Τσίπρα και του κ. Μητσοτάκη. Πιστεύω ότι είχαν ενδιαφέροντα στοιχεία. Το γεγονός ότι δεν παύει ακόμα και η υπόθεση της παιδείας να εξελίσσεται σε μια οξεία πολιτική αντιπαράθεση, δεν αλλάζει τη σοβαρότητα και το ενδιαφέρον του θέματος. Καλά έκανε και συζητήθηκε. Βέβαια είχαμε χθες τον πρωθυπουργό να αναλώνει την μισή ώρα από την ομιλία του σε θέματα που δεν είχαν καμία σχέση με το συγκεκριμένο της παιδείας. Πράγμα το οποίο δεν έκανε ο κ. Μητσοτάκης, νομίζω φρονίμως ποιών για να δείξει ότι ο ίδιος ενδιαφέρεται περισσότερο για το θέμα. Αλλά πιστεύω παρά ταύτα ότι η συζήτηση ήταν ενδιαφέρουσα.

Και μακάρι και σε άλλα τέτοια επιμέρους θέματα να έχουμε χαμηλότερους τόνους και ουσιαστική συζήτηση.

Το εύχομαι. Θα πω το προφανές ότι πάνω από όλα χρειάζεται εθνική συνεννόηση και συναίνεση σε αυτά. Δεν είναι πολύ εφικτή αλλά εν πάση περιπτώσει χρειάζεται.

Την απορία θα την πω όπως μου έρχεται. Που πάει το Ποτάμι;

Με δυσκολεύετε πάρα πολύ κάθε φορά και στενοχωρώ και τους φίλους μου στο Ποτάμι. Αισθάνομαι ότι είμαστε σε μια δύσκολη φάση. Το Ποτάμι βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση, από αυτά βεβαίως που μας δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, γιατί άλλα στοιχεία δεν έχω. Δυσκολεύουν όμως τα πράγματα ιδιαίτερα. Ξέρετε, έχει αρχίσει και αναπτύσσεται ένας εντονότατος – πάλι, για άλλη μια φορά – διπολισμός και από εκεί και πέρα οι μικρότεροι κομματικοί σχηματισμοί πιέζονται αφόρητα.

Υπάρχει δρόμος επιστροφής θεωρείτε; γιατί ξέρετε όταν τα μικρότερα σε δύναμη κόμματα διαγράφουν αυτήν την πορεία ο δρόμος επιστροφής είναι πολύ σπάνιος. Έχουμε δει κάνα-δυο φορές τον Π. Καμμένο να έχει γυρίσει την βόλτα.

Εγώ έχω ζήσει αυτήν την κάθοδο και με την ΔΗΜΑΡ και πιστεύω ότι έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε, αλλά καταρχήν πάντα υπάρχει η ελπίδα της ανάκαμψης και δεύτερον νομίζω και επιμένω ότι αν ανασυγκροτηθεί στο σύνολό του ο χώρος, όλες οι δυνάμεις που θα τον συγκροτήσουν θα έχουν μια καλύτερη πορεία.

Εσείς κ. Λυκούδη επιμένετε ότι η Κεντροαριστερά μόνο θα είναι ο δρόμος της σωτηρίας ή εν πάση περιπτώσει εάν ανασυγκροτηθεί η κεντροαριστερά – επιμένετε στην κεντροαριστερά - ότι θα μπορέσει αυτό το δίπολο το οποίο έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ήδη, να μη συνθλίψει τους ενδιάμεσους χώρους. Και συμπληρώνων ότι για παράδειγμα ο κ. Φωτήλας που είστε βουλευτές κάτω από την ίδια στέγη, είναι ξεκάθαρος προς τον κ. Μητσοτάκη. Θέλω να πω, αυτά συνταιριάζονται πουθενά;

Ο κ. Φωτήλας από την πρώτη μέρα εκλογής του κ. Μητσοτάκη ήταν πολύ καθαρός στην επιλογή του. Μάλιστα δεν έλεγε να εκφράσουμε τη σχέση μας και τη συνεργασία μας μετεκλογικά αλλά ότι έπρεπε από την αρχή να μπούμε στην προσπάθεια που κάνει κατά τη γνώμη του ο κ. Μητσοτάκης. Είναι πολύ καθαρή η άποψη του και γιαυτό απολύτως σεβαστή.

Δεν το λέω επικριτικά, το λέω όμως ως δύο διαφορετικές απόψεις που μάλλον δείχνουν ότι το Ποτάμι σαν Ποτάμι δεν πρόκειται να πάει κάπου. Πάει  μάλλον ίσως προς διάσπαση, ίσως κάποιοι πάνε από εδώ και κάποιοι από εκεί…

Μην προτρέχουμε σε αυτά τα ζητήματα. Εγώ λέω να μείνουμε σε κατεξοχήν πολιτικές προσεγγίσεις . Ήθελα να σας πω νωρίτερα πάνω σε αυτό που είπατε – και σας το λέω με πάρα πολύ μεγάλη επιμονή, το έχω πει πάρα πολλές φορές- ότι εγώ δεν υποστηρίζω την υπόθεση της Κεντροαριστεράς ως διαδικασία άμυνας των μικρότερων απέναντι στην σύνθλιψη τους από τους δυο μεγάλους πόλους. Υπάρχουν και τέτοια στοιχεία, δεν τα αμφισβητώ, αλλά εμένα η βασική μου πολιτική εκτίμηση και επιδίωξη είναι ότι αν συγκροτηθεί αυτός ο χώρος και αποκτήσει ισχύ και ισχυρή παρουσία στην πολιτική ζωή της χώρας, τότε η εξέλιξη του πολιτικού συστήματος θα είναι πολύ πιο ισορροπημένη.  Γιατί και οι κυβερνήσεις συνεργασίας που θα γίνονται μετά με την δική του συμμετοχή, τη συμμετοχή αυτού του χώρου, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα έχει ισχυροποιηθεί και θα έχει ενωθεί, θα είναι ασφαλείς και ισχυρές και όχι αυτό που γίνεται τώρα που ένα μεγάλο κόμμα βρίσκει ένα μικρό συμπλήρωμα δίπλα και φτιάχνει μια κυβέρνηση των 152 και 153 βουλευτών.

Ξέρετε ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Λέτε ότι η Κεντροαριστερά είναι η λύση αλλά το ΠΑΣΟΚ έχει πει όχι και το τανγκό θέλει δυο. Μιλάτε για μια άλλη κίνηση λοιπόν, εκτός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης;

Όχι, εγώ θεωρώ ότι όλες οι υπαρκτές δυνάμεις του χώρου και μέσα στις υπαρκτές δυνάμεις του χώρου είναι και το ΠΑΣΟΚ,  όλες πρέπει να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των αναγκών κατά τη γνώμη μου, χωρίς αποκλεισμούς.

Μήπως το κλειδί είναι αρχηγικό; Δηλαδή να μην πάμε με τους υπάρχοντες αρχηγούς που δεν βρέθηκε άκρη;

Εγώ εκτιμώ και σέβομαι όλες τις υποψηφιότητες και τις θεμιτές φιλοδοξίες που υπάρχουν. Απλώς για μένα δεν είναι εκεί το ζήτημα. Είναι και εκεί αλλά όχι μόνο εκεί.

Ο αρχηγός είναι σημαντικό πράγμα

Είναι και εκεί αλλά όχι μόνο εκεί. Καταλάβατε;

Πάντως έχετε κατηγορηθεί για αυτές τις απόψεις και έχετε δυσαρεστήσει και στο Ποτάμι αντιλαμβάνομαι κάποιους για αυτή την επιμονή σας την πολιτική.

Παρά το ότι δεν θα έπρεπε, καθόλου δεν θα έπρεπε να έχω στενοχωρήσει τον οποιοδήποτε. Έχω μια πεντακάθαρη πολιτικά άποψη που λέει ότι το Ποτάμι πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, γιατί έχει ποιότητα ως χώρος , στη συγκρότηση της μεγάλης Κεντροαριστεράς. Αυτή είναι μια άποψη που το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι να στενοχωρήσει κάποιους. Μπορεί να στενοχωρήσει μόνο όποιον θέλει να μην υπάρξει η Κεντροαριστερά ή θέλει να υπάρξει με την μοναχικότητα της δικής του σκέψης. Υπάρχουν πολλές απόψεις και ιδέες στην πολιτική, δεν μπορεί να ενοχλείται κάποιος από την διαφορετική άποψη.

Πάντως οι δηλώσεις σας κ. Λυκούδη, θα το πω πάλι όπως μου έρχεται, δείχνουν ότι ασφυκτιάτε λίγο. Με την έννοια του «που πάμε, κάτι πρέπει να γίνει, τι κάνουμε».

Ειλικρινά σας το λέω, δεν κρύβομαι, είμαι βαθιά απογοητευμένος από το γεγονός ότι μια προφανής ανάγκη στην ελληνική κοινωνία για την ύπαρξη του χώρου δεν μπαίνει σε μια διαδικασία πραγμάτωσης. Είμαι στενοχωρημένος και απογοητευμένος για αυτόν το λόγο. Αυτό τώρα αν το πείτε πολιτική ασφυξία, δεν θα το έλεγα αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είμαι από τους χαρούμενους σε αυτή τη φάση. Γιατί πιστεύω ότι αυτό που νομίζω και βλέπω ως πολύ καθαρό, δεν το βλέπουν όλοι. Μπορεί να κάνω λάθος και να μην είναι αυτό το κάλεσμα των καιρών και να είναι το κάλεσμα των καιρών η αμείλικτη και μέχρι θανάτου σύγκρουση των δυο καινούργιων πόλων, όπως είχαμε παλιά Καραμανλής-Παπανδρέου τώρα να πάμε στη λογική Μητσοτάκης-Τσίπρας. Μπορεί για κάποιους να είναι αυτή η  νέα πολιτική πραγματικότητα αλλά θα μου επιτρέψετε να μην την πολύ πιστεύω ως διέξοδο για τη χώρα. Πιστεύω στις κυβερνήσεις συνεργασίας!

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK