Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μεγαλύτερη σημασία κατά τη γνώμη μου έχει να δούμε σήμερα πώς μπορούμε να προωθήσουμε τα ζητήματα και να οδηγηθούμε σε αποτέλεσμα όσον αφορά το ΕΣΡ και λιγότερο να αναλωθούμε σε εκφωνήσεις πολιτικών ομιλιών.

Είναι γνωστό τι έχει προηγηθεί. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Όλοι ξέρουμε τι έγινε. Καταρχήν, υπήρξε η προσπάθεια της Κυβέρνησης, μέσα στο αναμφισβήτητα αναγκαίο πλαίσιο της ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου, να προχωρήσει στη διαμόρφωση όχι απλώς ρυθμιζόμενου ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, αλλά και ελεγχόμενου πολιτικά από την ίδια.

Δεύτερον, υπήρξε η απολύτως φυσιολογική απόκρουση από την πλευρά της αντιπολίτευσης αυτής της προσπάθειας, όπως επίσης οι προσφυγές των ενδιαφερομένων στο Συμβούλιο της Επικρατείας και οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας επί του θέματος.

Μολονότι –για να μην το ξεχνάμε αυτό- το καθοριστικής σημασίας σκεπτικό του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί, είναι βέβαιο ότι με την κήρυξη της αντισυνταγματικότητας της εκχώρησης των αρμοδιοτήτων από το ΕΣΡ στην εκτελεστική εξουσία και την ακύρωση του διαγωνισμού, δρομολογούνται πολλές πλευρές και συγκεκριμένες εξελίξεις, ορατές.

Ο νόμος κρίθηκε βεβαίως αντισυνταγματικός μόνο ως προς το σκέλος με το οποίο μεταφέρθηκαν στην εκτελεστική εξουσία οι συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες του ΕΣΡ, να διαχειρίζεται εκείνο δηλαδή κατ’ αποκλειστικότητα τα θέματα της αδειοδότησης.

Εκτιμώ όμως ότι η κήρυξη της συγκεκριμένης μόνο αντισυνταγματικότητας εξηγείται από το γεγονός ότι αρκούσε για να οδηγήσει σε ακύρωση των προσβαλλόμενων πράξεων. Συνεπώς, δεν χρειαζόταν να προχωρήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας στην εξέταση των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης για τον περιορισμένο αριθμό των τεσσάρων αδειών. Έτσι εκτιμώ. Δεν ξέρω την απόφαση. Αυτό νομίζω όμως ότι ήταν το σκεπτικό του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Περνάμε μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στη νέα φάση που τη χαρακτηρίζει η πέραν πάσης αμφιβολίας ήττα του πολιτικού σχεδιασμού της Κυβέρνησης.

Δεν θα ασχοληθώ με την υποψηφιότητα του κ. Πολύδωρα. Επ’ αυτού, η απόκρουση των κυβερνητικών επιλογών είναι εξαιρετικά εύκολη. Μπορεί να δημιουργήσει βεβαίως θετικές εντυπώσεις και να κερδίζει πόντους όποιος ασκεί κριτική πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά δεν χρειάζεται, γιατί άλλαξαν πολλά αυτές τις ημέρες και δεν πρέπει να μείνουμε μόνο σε αυτές τις διαπιστώσεις και τις κριτικές διατυπώσεις.

Στη Διάσκεψη των Προέδρων συναινέσαμε και υπερψηφίσαμε την πρόταση του Προέδρου της Βουλής για το ΕΣΡ με τη σύνθεση που προτάθηκε τελικώς, γιατί θέλαμε να είμαστε συνεπείς πρώτον, με ό,τι είχαμε δηλώσει κατά την αναβληθείσα εκλογή του ΕΣΡ στη φάση της εξέτασης της συνταγματικότητας από το Συμβούλιο της Επικρατείας, δηλαδή ότι θα ανταποκριθούμε στη συνταγματική μας υποχρέωση εκλογής ΕΣΡ, ανεξαρτήτως του περιεχομένου της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δεύτερον, ακριβώς γιατί η εκλογή του ΕΣΡ είναι συνταγματική επιταγή και συνταγματική μας υποχρέωση. Και τρίτον, γιατί υπήρξε σαφής και τρεις φορές δηλωθείσα διαβεβαίωση του Προέδρου της Βουλής καταγραφείσα και στα πρακτικά, ότι θα υπάρξει αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και επιστροφή στο ΕΣΡ της υπεξαιρεθείσας αρμοδιότητάς του για τη διαμόρφωση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.

Περιμέναμε, λοιπόν, σήμερα από την Κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει πρώτον, ότι καταργείται και δεν αναστέλλεται απλώς η σχετική διάταξη και δεύτερον, ότι ο μελλοντικός αριθμός των καναλιών δεν μπορεί να διαμορφωθεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης απαραιτήτως.

Στην τροπολογία του Υπουργού το δεύτερο σημείο περί σύμφωνης γνώμης του ΕΣΡ περνάει και αυτό το θεωρούμε θετική εξέλιξη. Κύριε Υπουργέ, όμως, είναι αδύνατο να καταλάβουμε γιατί στο πρώτο σημείο επιμένετε στη διατύπωση περί αναστολής της διάταξης και όχι κατάργησης της.

Έχει γεννήσει η διατύπωση ακόμη και νομικές διχογνωμίες -και το ξέρετε- για την ορθότητά της. Δεν πρόκειται, όμως, περί αυτού. Πέραν των νομικών διχογνωμιών, ποιος εχέφρων άνθρωπος δεν θα βγάλει αβίαστα το συμπέρασμα πως από εσάς και από την Κυβέρνηση εκπέμπεται το μήνυμα ότι με την αναστολή επιδιώκεται να δοθεί η έννοια της προσωρινότητας στην εξέλιξη του θέματος και όχι της οριστικής κατάργησης της επίμαχης διάταξης;

Κύριε Υπουργέ, αλλάξτε τα περί αναστολής. Προχωρήστε στην κατάργηση για να υπάρξει και η αναγκαία για το θέμα συναίνεση που επιδιώκετε.

Ευχαριστώ.