Το Ποτάμι όπως και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις πλην ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσαν ότι δεν χρειάζονται σε αυτή τη φάση οι εκλογές. Αλλά οι εκλογές γίνονται. Και το ότι γίνονται σε έναν χρόνο εξπρές, πρέπει να σας πω ότι δεν με πειράζει τόσο. Γιατί είναι τόσο ώριμα τα θέματα στην ελληνική κοινωνία, ο μέσος έλληνας πολίτης γνωρίζει τόσο καλά που δεν χρειάζεται να του πει κανένας κάτι καινούργιο. Ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει στην κάλπη, έχει όλα τα δεδομένα. Τους προηγούμενους τους βίωσε με την πολιτική τους. Γνώρισε και τους επόμενους. Ξέρει τι του υποσχέθηκαν, τι έκαναν και τι πρόκειται να κάνουν. Και ξέρει πολύ καλά και τα αδιέξοδα της κοινωνίας.

 

Στο δια ταύτα λοιπόν, πρέπει να φροντίσει με την ψήφο του να αναδιατάξει την πολιτική σκηνή. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να οδηγηθεί η χώρα σε διέξοδο αν αφεθεί η διαχείριση της επόμενης φάσης ή σε ένα αυτοδύναμο κόμμα – που το αποκλείω να συμβεί αλλά το έθεσε ως προϋπόθεση ο κ. Τσίπρας και το λέω - , ή σε ένα ισχυρό κόμμα με ένα συμπλήρωμα. Γιατί αυτό το είδαμε το προηγούμενο εφτάμηνο, ήταν μία παταγώδης αποτυχία. Δεν αρκεί μία κυβέρνηση η οποία διατηρεί απλώς μία οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν λύνονται έτσι τα τεράστια προβλήματα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι μία ευρύτατη συνάντηση πολιτικών δυνάμεων που θα αγγίζει τα όρια κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι μόνο κοινοβουλευτικής. Δεν βγαίνει αλλιώς. Γιατί έχουμε να εφαρμόσουμε ένα σκληρό μνημόνιο, με σκληρά μέτρα. Και θα σας πω και κάτι που δεν με συμφέρει να το λέω ως αντιπολιτευόμενος. Η νέα φάση απαιτεί μία τέτοια συνάντηση δυνάμεων που να επιμερίζεται το κόστος. Να μην επιχειρεί κάποιος να εφαρμόσει μέτρα και να έχει τον διπλανό του να του κουνάει το δάχτυλο.

Αυτό που χρειάζεται είναι να συναντηθούν οι δύο μεγάλες δυνάμεις και με ισχυρή πίεση των δυνάμεων όπως το Ποτάμι που μπορούν να εκλογικεύσουν την κυβερνητική διαχείριση, να φτιάξει η χώρα κυβέρνηση. Το Ποτάμι, με συνέπεια σε ότι είχε πει εδώ και μήνες καθώς δεν μετακινήθηκε ούτε ένα χιλιοστό από την άποψή του, αν είναι ισχυρό μπορεί να συμβάλει θετικά προς αυτήν την κατεύθυνση που περιγράφω.

Για το πώς θα συνεργαστούν δύο κόμματα που έχουν τόσο αντιπαρατεθεί όπως ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ:
Όταν θέλεις να συνεργαστείς, πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι δεν θα συνεργαστείς μόνο με τον εαυτό σου. Ούτε με κάποιον ίδιο με σένα. Εδώ οι συνθήκες είναι συγκεκριμένες και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Υπάρχει προδιαγραγραμμένος οικονομικός χάρτης για τη χώρα για τα επόμενα τρία χρόνια. Και μάλιστα ψηφισμένος από όλους. Και καλά θα κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις να βρουν ελαφρύνσεις και ισοδύναμα, και το Ποτάμι θα το κάνει. Αλλά μέχρι εκεί, μη λέμε άλλα ψέματα, ο χάρτης είναι συγκεκριμένος. Και οι μεγάλοι τσαμπουκάδες δεν περνάνε πολύ πια σε αυτήν την φάση.

Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ:
Όσο ακούω τους συνομιλητές μου πείθομαι ακόμα περισσότερο ότι ο πολίτης θα πάει στην κάλπη γνωρίζοντας τα πάντα. Και ξέρει πόσο εύκολα μετατρέπεται ένα εθνικό αφήγημα σε ένα εθνικό παραμύθι. Άκουγα πριν λίγο τον κ. Παππά, εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλούσε σαν να εκπροσωπούσε τον ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτιο. Σαν να μην έχει κλείσει το εφτάμηνο με μία παταγώδη αποτυχία. Κατά τη διάρκεια του εφταμήνου αυτού πολύς κόσμος με μία καλοπροαίρετη διάθεση πίστευε αυτό που άκουγε. Γιατί πρέπει να πούμε εδώ ότι η επικοινωνιακή προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξαιρετική. Άκουγε λοιπόν ο πολίτης ότι το παλικάρι έχει πάει έξω, προσπαθεί, δίνει μάχες, υποφέρει κλπ. Ήρθε όμως το αποτέλεσμα. Που θέλει μία ερμηνεία. Εγώ επιμένω ότι η πιο τίμια και καλοπροαίρετη ερμηνεία της παταγώδους αποτυχίας είναι αυτή που έχω ξαναπεί και έχουν πει και πολλοί άλλοι. Ότι η κυβέρνηση πήγε χωρίς σχέδιο. Δεν ήξερε τι θέλει στη διαπραγμάτευση. Γιατί αν δεν δεχτώ αυτό και δεχτώ ότι είχε σχέδιο αλλά ήταν παντελώς ανίκανη να το εφαρμόσει, είναι πολύ χειρότερο σενάριο. Βέβαια υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι που πιστεύουν ότι ισχύουν και τα δύο. Επιμένω ότι ήταν απλώς ανέτοιμη η κυβέρνηση να διαχειριστεί την διαπραγμάτευση. Ας μείνουμε όμως στο αποτέλεσμα, σε αυτό που ήρθε, στο μνημόνιο.  Ακούω επίσης την κ. Ξουλίδου των ΑΝΕΛ να λέει ότι δεν είναι μνημόνιο, είναι απλώς μία συμφωνία. Βέβαια αυτά θα λες αν επί χρόνια έχεις ενοχοποιήσει τη λέξη μνημόνιο και θεωρείς ότι είναι περίπου ο ιός του Έμπολα, η πολιτική σύφιλη, ενώ το μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χαρτί με τους όρους ενός δανείου. Όλα αυτά μέχρι να ρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, να φέρει το δικό του μνημόνιο και να καταρρεύσει επιτέλους αυτή η τεράστια πολιτική απάτη περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Να παραδεχτούμε ότι όλοι είμαστε στο ίδιο καζάνι και να δούμε τι στο καλό θα γίνει από δω και πέρα.

 

Για την άποψη του Ποταμιού:
Η άποψη του Ποταμιού είναι ότι η χώρα χρειάζεται ευρείες πολιτικές συγκλήσεις, μεγάλες πολιτικές συναινέσεις που να επιμερίζονται την ευθύνη των πολιτικών. Η ελληνική οικογένεια που υποφέρει, έτσι θα αισθανθεί ασφάλεια, σιγουριά και σταθερότητα. Άμα ξέρει ότι ο πολιτικός κόσμος την σκέφτεται και συνεννοείται για να δει πως θα την στηρίξει. Γιατί έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε εναλλακτικές που θα ελαφρύνουν τα μέτρα. Αλλά να μην κοροϊδεύουμε. Γιατί άκουσα τον κ. Τσίπρα να λέει «έχουμε το εναλλακτικό μας πρόγραμμα». Τέλειωσε το μνημόνιο, το φέραμε, το ψηφίσαμε, το υπογράψαμε και εξακολουθούν να λένε με κλείσιμο του ματιού ότι «έλα μωρέ έχουμε και ένα άλλο πρόγραμμα εμείς καλύτερο και αυτό θα εφαρμόσουμε». Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό αφήγημα, όχι ένα νέο πολιτικό παραμύθι.