- Η Γραμματική της Πολιτικής
-
Στην ενότητα αυτή θα βρείτε προτάσεις για μια δεύτερη ανάγνωση του πολιτικού λόγου σε θέματα της επικαιρότητας
Την ονομάσαμε Γραμματική της Πολιτικής γιατί ο πολιτικός λόγος συνιστά πράξη επικοινωνίας. Παράγει αποτελέσματα. Επηρεάζει το σήμερα και το αύριο μιας κοινωνίας, χειραγωγεί ή χειραφετεί τους πολίτες.
Και έχει κανόνες αυτή η επικοινωνία. Όπως και η Γραμματική. Κανόνες που, αν δεν τηρούνται, κάνουν δυσδιάκριτο το όριο ανάμεσα στην πολιτική επικοινωνία και στην επικοινωνιακή πολιτική, ανάμεσα στην ενημέρωση και την προπαγάνδα, ανάμεσα στο δημοκράτη και το δημαγωγό.
Λάθος [ουσιαστικό]
Λάθος στάση είναι η λανθασμένη στάση. Οι πολιτικοί βέβαια δεν χρησιμοποιούν το χαρακτηρισμό «λανθασμένη» για τις πράξεις τους, αλλά είτε το λατινικό mea culpa είτε το ουσιαστικό λάθος σε θέση επιθέτου αντί της μετοχής.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές είναι ένα τιτίβισμα του φίλου Δημήτρη Παπαδημούλη για στην καταψήφιση της Διαύγειας από το ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο το 2010. Δηλώνει λοιπόν ο Δημήτρης: «Δεν είναι ακριβές ότι προσωπικά καταψήφισα και πολέμησα την δι@υγεια. Όσο για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή, κανείς δεν είναι αλάνθαστος».
Παραδέχεται λοιπόν ένα λάθος του ο ΣΥΡΙΖΑ. Πριν σπεύσουμε να του πιστώσουμε πολιτικό θάρρος και να ελπίσουμε ότι κατέληξε και σε κάποιο πολιτικό συμπέρασμα, ας δούμε πόση αλήθεια κρύβει αυτή η διαπίστωση. Γιατί, χρησιμοποιώντας το επίθετο αλάνθαστος, ακυρώνεται το πολιτικό θάρρος που δείχνει η πρώτη ανάγνωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν έκανε μια λανθασμένη πολιτική επιλογή, την καταψήφιση της Διαύγειας. Ο Δημήτρης αυτό δεν το εντάσσει στα πολιτικά λάθη αλλά στα ανθρώπινα, στα δικαιωματικά λάθη, σ΄ εκείνα που δεν μπορούν να αποφευχθούν μιας και, άνθρωποι όντες, δεν είμαστε αλάνθαστοι.
Το ουσιαστικό ερώτημα βέβαια είναι αν πρόκειται για ένα συγκεκριμένο, στιγμιαίο λάθος, μια λανθασμένη συγκυριακή εκτίμηση ή, όπως εγώ πιστεύω, για μια επιλογή πολιτικής στάσης που υπηρετείται συστηματικά και με συνέπεια από το ΣΥΡΙΖΑ. Διότι η αγωνία της συνεχούς διαφοροποίησης του, μέσω της καταγγελίας, της απόρριψης και του στιγματισμού των άλλων είναι εκ των προτέρων και αφεαυτής μια πολιτική στάση. Μια στάση που δεν επιτρέπει τη νηφάλια επεξεργασία και διαχείριση των προτάσεων του πολιτικού αντιπάλου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο θετικής κριτικής, ούτε συναίνεσης, ούτε σύνθεσης.
Κλείνω συνοψίζοντας: Κανένας πολιτικός δεν είναι αλάνθαστος. Όλοι κάνουν λάθη εκτίμησης και λανθασμένες επιλογές. Κι αυτή είναι μια φυσιολογική και αποδεκτή ανθρώπινη συμπεριφορά.
Μια επιλογή όμως λανθασμένη, επειδή μοναδικός γνώμονας και στόχος ήταν το μικροκομματικό ή το προσωπικό συμφέρον δεν συνιστά λάθος, και για τούτο δεν εμπίπτει στις διατάξεις του αλάνθαστου.
Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή. Συνειδητή και διαρκείας!