Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ενδιαφέροντα άρθρα

Η διαχείριση της απογοήτευσης

Του Γιώργου Παγουλάτου

Πολλά πράγματα παραμένουν εξαιρετικά ασαφή για την επόμενη μέρα. Ενα όμως είναι σχεδόν βέβαιο: ότι μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται πολύ σύντομα να αισθανθούν απογοητευμένοι, διαψευσμένοι, εξαπατημένοι.

Είτε θα είναι όσοι περιμένουν μια επόμενη μέρα ασφάλειας και σταθερότητας για την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα μέσα στο ευρώ… Και θα ζήσουν αντ’ αυτής μια νέα περίοδο έσχατης αγωνίας, μια οξύτατη αποσταθεροποίηση που η χώρα (με όλη την οδύνη ανεργίας και εσωτερικής υποτίμησης) κατάφερε να γλιτώσει τα τελευταία πέντε χρόνια.

Είτε, από την άλλη, θα είναι εκείνοι που είχαν πειστεί ότι η τρόικα είναι παρελθόν και τα μνημόνια θα σκιστούν οριστικά, και θα διαπιστώσουν αντ’ αυτού ότι η αναγκαία οικονομική προσαρμογή είναι ούτως ή άλλως μονόδρομος και ότι όσο η χώρα συνεχίζει να εξαρτάται από τη χρηματοδότηση των δανειστών, θα εξαρτάται και από τους όρους τους.

Το ποια πτέρυγα ψηφοφόρων πρόκειται να απογοητευθεί είναι κρίσιμης σημασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται στην εξουσία με εντολή να βγάλει τη χώρα από τη λιτότητα, να απλώσει δίχτυ προστασίας στις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της κρίσης, να ελαφρύνει το χρέος. Οχι να την οδηγήσει σε χρεοκοπία τύπου Κύπρου, ούτε πολύ περισσότερο εκτός ευρώ. Αν η επιλογή τεθεί ως δίλημμα ασφυκτικό, τότε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχρέωση να απογοητεύσει τους ψηφοφόρους εκείνους που πίστευαν στο τέλος των μνημονίων και όχι αυτούς που είχαν πειστεί ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ η σταθερότητα της Ελλάδας στο ευρώ είναι διασφαλισμένη.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να πείσει τον κόσμο του για το αναπόφευκτο και αναγκαίο της οικονομικής προσαρμογής της χώρας… Εάν καταφέρει να τον εκπαιδεύσει ότι η βιώσιμη συνύπαρξη στο ευρώ προϋποθέτει κανόνες, υποχρεώσεις και θυσίες… Εάν προσγειώσει ομαλά στην πραγματικότητα τις υπερφίαλες προσδοκίες που εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια και που οδήγησαν σε αυτήν την αναμφίβολα μεγάλη νίκη της Αριστεράς… Τότε, πιθανόν να επιτύχει να μετατρέψει ένα αντιφατικό κι ετερόκλητο λαϊκίστικο κίνημα, που θέριεψε στην οργή και την απελπισία, στη νέα μεγάλη ηγεμονική και ευρωπαϊκή Αριστερά της επόμενης δεκαετίας. Και τότε, αγκυρώνοντας στέρεα τη χώρα στο ευρώ, μπορεί να συμβάλει πραγματικά στην αλλαγή πολλών από εκείνα που πρέπει να αλλάξουν στην Ευρωζώνη.


Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή




Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK