Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ομιλίες

Προεκλογική Ομιλία

Κυρίες και κύριοι,

αγαπητοί φίλοι,

Σας χαιρετώ όλους. Και σας ευχαριστώ από την καρδιά μου για την προσέλευση και τη στήριξή σας στον δύσκολο αλλά μεγάλο και ελπιδοφόρο εκλογικό αγώνα που δίνουμε όλοι μαζί με το ΠΟΤΑΜΙ.

Μία εβδομάδα απέμεινε για τις εκλογές. Την ερχόμενη Κυριακή ο λόγος αλλά και η ευθύνη ανήκουν στους πολίτες. Αυτοί, με την ψήφο τους, θα αποφασίσουν πώς θέλουν να κυβερνηθεί η χώρα, ποιον δρόμο θέλουν να διαλέξει, ποιες πολιτικές θέλουν να ακολουθήσει.

 Αγαπητοί φίλοι,

Η τελευταία εβδομάδα πριν από την κάλπη είναι και η πιο κρίσιμη. Τώρα ασκείται η μεγαλύτερη πίεση. Τώρα πρέπει να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας. Τώρα πρέπει να βγούμε μπροστά με θάρρος, πεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην πολιτική μας.

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδυθεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους, να τους αγκιστρώσουν, να τους παγιδεύσουν στα δικά τους ψευτοδιλήμματα με μεθόδους που έχουν ξεπεράσει τα εσκαμμένα. Με τον πιο φανατικό λαϊκιστικό λόγο. Με αμφισημίες, διφορούμενα, αντιφάσεις και πακέτα παροχών. 

Ο «αντι-μνημονιακός» θίασος δίνει την τελευταία του παράσταση, ο νεο-δεξιός συντηρητισμός παίζει τα ρέστα του. Γι’ αυτό έχουμε εικονίσματα και περιστέρια και άλλα ευτράπελα, γι’ αυτό περιμένουν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, για να ψαρέψουν στα θολά νερά. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...

 Τα δυο κόμματα στήνουν τα δόκανα για να παγιδεύσουν τους πολίτες στον ανέφικτο στόχο της αυτοδυναμίας τους με περισσή αλαζονεία, με περιφρόνηση προς τη θέληση των ψηφοφόρων που −στην πλειονότητά τους, γύρω στο 60%,− ζητούν κυβερνήσεις συνεργασίας, συνεννόηση, κοινή εθνική γραμμή, κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, για να βγούμε από τα αδιέξοδα όσο πιο σύντομα γίνεται.

Επαγγελματίες ψιθυριστές και αδίστακτοι ψηφοθήρες διακινούν χωρίς ντροπή την πρωτοφανή και υποτιμητική για τους πολίτες θεωρία ότι πρέπει να ψηφιστεί κόμμα που δεν θα τηρήσει τις υποσχέσεις του, πως εδώ έχουμε το Μεγάλο Κόλπο, για να παρασυρθούν οι εύπιστοι και μετριοπαθείς ψηφοφόροι. Μα οι πολίτες οι ίδιοι, χρόνια τώρα και ιδιαίτερα μέσα στα χρόνια της κρίσης, δεν λοιδόρησαν, δεν περιφρόνησαν τους πολιτικούς που σκόρπιζαν αφειδώς ψεύτικες υποσχέσεις και πουλούσαν στην εκλογική αγορά κίβδηλα όνειρα; Οι ίδιοι οι πολίτες δεν απαίτησαν ειλικρίνεια, ευθύτητα, υπευθυνότητα, διαφάνεια, σαφείς δεσμεύσεις; Με ποιο ήθος, με ποιο δικαίωμα τους καλούν τώρα να πετάξουν τα αιτήματά τους, για τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια και την ευθύνη που πρέπει να διακρίνει πολιτική και πολιτικούς, στον κάλαθο των αχρήστων; Με ποιο δικαίωμα ακυρώνουν κάθε έντιμη στάση ρίχνοντας στην ανυποληψία και στη χλεύη και τα τελευταία υπολείμματα ενός αναξιόπιστου πολιτικού συστήματος; Όλα αυτά δεν μας οδήγησαν στην καταστροφή; Τίποτα δεν έχουμε μάθει;

 Αγαπημένοι φίλοι,

Σας καλώ να κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες αυτές του αμοραλισμού και του καιροσκοπισμού, της αποθέωσης του πολιτικού κυνισμού. Φτάνει πια. Ως εδώ.

Ας αφήσουμε τη Νέα Δημοκρατία να ψαρεύει στα ακροδεξιά ύδατα και τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το ράπισμα για «θράσος» που δέχτηκε από το ΚΚΕ, το οποίο δήλωσε ξεκάθαρα: «ιστορικό λάθος η ανοχή στον ΣΥΡΙΖΑ», επιμένει. Κι ας ομνύει το ΚΚΕ στο όνομα της εξόδου από τη ζώνη του ευρώ, της εξόδου από την ΕΕ για να γίνει η χώρα μας μια απομονωμένη βαλκανική επαρχία, αυτάρεσκη στη φτώχεια της και υπερήφανη μες στη φανταστική ιδιαιτερότητά της. Αυτών την «ανοχή» επιζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ για λόγους εμφανώς ψηφοθηρικούς − αυτών και των ψεκασμένων, που ως άλλοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» βαυκαλίζονται ότι θα πηδήξουν στο τραίνο της εξουσίας. Αριστερά και Δεξιά φαντασιώνονται ότι θα ανατινάξουν ξανά νέους Γοργοπόταμους.

Και τι αυτοδύναμη κυβέρνηση μπορεί να προκύψει, τι μπορεί να περιμένει κανείς από το κόμμα που καταπάτησε κάθε πάγια αρχή της Αριστεράς για να καρπωθεί το μπόνους των 50 εδρών, αυτόν τον καλπονοθευτικό νόμο, τον οποίο μέχρι πρόσφατα κατήγγελλε σε όλους τους τόνους, ζητώντας «την απλή και άδολη αναλογική»; Δεν θα έχουμε και πάλι μια κυβέρνηση καλπονοθείας; Για να εφαρμόσει, λέει, απερίσπαστα ένα πρόγραμμα, ένα μη-πρόγραμμα στην ουσία, που η χρηματοδότησή του βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.

Γι’ αυτό, αγαπητοί φίλοι,

ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ, ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΔΕΝ πρέπει να πέσει στα χέρια τους.

 ΘΑ ΕΙΝΑΙ μια ψήφος εξ ορισμού ΧΑΜΕΝΗ, θα είναι μια ψήφος ΑΧΡΗΣΤΗ. Διότι θα πέσει στα χέρια των ακρο-συντηρητικών, των ανεύθυνων, των κυνικών, των δημαγωγών της νέας διαπλοκής.

Δεν μπορούμε να ξαναχτίσουμε τη χώρα ούτε με φθαρμένα υλικά ούτε με δήθεν αριστερά υλικά τα οποία είναι παλαιάς αποτυχημένης κοπής: Καμιά ψήφος στη ΝΔ, καμιά ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες δεν πρέπει να την σπαταλήσουν.

Εμάς, αγαπητοί φίλοι, δεν θα μας πτοήσει η αχαλίνωτη ψηφοθηρία των δύο κομμάτων: ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ δεν πτοείται. Δεν φοβάται. Δεν εκφοβίζεται. Δεν γυρίζει πίσω.  

Γι’ αυτό είμαστε κι εμείς εδώ, οι ΜΕΤΑρρυθμιστές, για να βοηθήσουμε το ρεύμα του να γίνει πιο δυνατό, πιο ορμητικό. Τα νερά του είναι καθαρά. Άλλοι επιδιώκουν να υποκαταστήσουν τη σημερινή διαπλοκή με τη δική τους. Για τη λεία της εξουσίας. Δήθεν υπέρ του λαού. Είναι ηλίου φαεινότερο. Φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού.

 Αγαπητοί φίλοι,

Οι πολίτες μας εμπιστεύονται∙ εμπιστεύονται το ΠΟΤΑΜΙ, το στηρίζουν. Είμαστε σταθερά το τρίτο κόμμα. Μας εμπιστεύονται την Τρίτη Εντολή. Δεν θέλουν να πάει στον Κορυδαλλό. Κατά μεγάλη πλειοψηφία, θέλουν το ΠΟΤΑΜΙ να συμβάλει στην εξεύρεση σοβαρής και σταθερής κυβερνητικής λύσης, να διασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα, να επιβάλει τις αναγκαίες ριζικές μεταρρυθμίσεις παντού.  

Εμείς δεν είμαστε διψασμένοι για εξουσία. Δεν κυνηγάμε καρέκλες. Θα αισθανόμαστε εξίσου άνετα στην αντιπολίτευση. Δεν πρόκειται να δώσουμε σε κανέναν λευκή κάρτα. Δεν πρόκειται για κανέναν να αποτελέσουμε άλλοθι ή συμπλήρωμα. Και φυσικά δεν πρόκειται κανέναν να παρακαλέσουμε.

Δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε κανέναν εκβιασμό, από όπου κι αν προέλθει. Όσοι θέλουν να πάνε σε δεύτερες εκλογές, για να ικανοποιήσουν τα δικά τους στενά κομματικά συμφέροντα, ας πάνε. Κι αν δεν πάρουν ξανά την αυτοδυναμία θα πάμε σε τρίτες και σε τέταρτες εκλογές; Ή σε συνεχή δημοψηφίσματα; Ή σε κάποιο Σχέδιο Βήτα που δεν μπορεί να είναι άλλο από την άτακτη χρεοκοπία και τη δραχμή; Οι πολίτες έχουν γνώση. Μπορεί να θέλουν να δοκιμάσουν ένα άλλο κόμμα, που τους υπόσχεται ελπίδα, αλλά δεν θέλουν η χώρα να καταρρεύσει, δεν θέλουν η ελπίδα να γίνει μια νέα απελπισία – γι’ αυτό επιμένουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας.

 Εμείς θα ανταποκριθούμε σε αυτό το αίτημα, ας το επαναλάβω, με όποιον τρόπο προστατεύει καλύτερα τα συμφέροντα της κοινωνίας και της χώρας. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι.

Αν ο κ. Τσίπρας θέλει «αυτοδυναμία ρήξης», όπως είπε την περασμένη Πέμπτη στη Ρόδο, ας την κάνει.

Έχουμε τονίσει ότι η χώρα δεν αντέχει να μείνει ακυβέρνητη. Ήδη, η παράταση της πολιτικής αβεβαιότητας έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία. Τα φορολογικά έσοδα κατέρρευσαν, οι πολίτες δεν εκπληρώνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, οι επενδύσεις σταμάτησαν, η τουριστική μας βιομηχανία ανησυχεί, η πιστωτική ασφυξία παραμονεύει. Αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε σε κυβερνητική λύση με κάθε κόστος, για να ξαναπάρουμε τον ίδιο κατήφορο, να αφήσουμε άθικτες τις παθογένειες του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος.

Οι πολίτες καταλαβαίνουν. Όσο πιο ισχυρό ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες και οι δυνατότητες για μια κυβέρνηση συνεργασίας, σοβαρή και μεταρρυθμιστική. 

Αγαπητοί φίλοι,

Στην αρχή της μεγάλης μας κατάρρευσης και χρεοκοπίας χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον μια κινέζικη παροιμία σύμφωνα με την οποία η κρίση είναι μια ευκαιρία που κουβαλάει τον άνεμο του κινδύνου. Την είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντυ το 1959. Οι σινολόγοι την αμφισβητούν, αλλά ας τους αφήσουμε στις διαμάχες τους. Η αλήθεια είναι ότι κάθε κρίση προσφέρει την ευκαιρία για αναστοχασμό, είτε πρόκειται για άτομα είτε για κοινωνικά σύνολα και κράτη.

Αυτήν την ευκαιρία εμείς τη χάσαμε. Αποφύγαμε την άτακτη χρεοκοπία και την καταστροφική καταιγίδα, αλλά δεν συζητήσαμε τα αίτια που έφεραν τη χώρα σε τέτοια δεινή θέση. Αυτή η αναγκαία και καθαρκτική άσκηση αυτογνωσίας δεν έγινε. Μείναμε αιχμάλωτοι των ιδεοληψιών μας. Κατασκευάσαμε ανύπαρκτους εχθρούς, αποδιοπομπαίους τράγους, εγχώριους και ξένους, βουλιάξαμε στον λαϊκιστικό αριστερό και δεξιό βούρκο και στην πολιτική βία, θωπεύσαμε την ανευθυνότητα, υψώσαμε τα τείχη της διχαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης.

Η κρίση έφερε στην επιφάνεια αποκρουστικές και φανατικές ιδεολογίες που υπέβοσκαν και βρήκαν το περιβάλλον να σηκώσουν κεφάλι. Σύγχυση, απροσανατολισμός. Η χώρα δεν έχασε μόνο το ¼ του προϊόντος της. Έχασε και τις όποιες αξίες τής είχαν απομείνει.

 Αγαπητοί φίλοι,

Πολιτικό είναι κυρίως το πρόβλημά μας. Γι’ αυτό και η χώρα χρειάζεται βαθιές και συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις παντού.

Ας δώσω μερικά παραδείγματα:

  • Η Ευρώπη και το ευρώ

Θέλουμε να ανήκουμε στην Ευρώπη και στον σκληρό της πυρήνα, αλλά δεν θέλουμε τους κανόνες της. Θέλουμε την ευημερία μας, αλλά δεν θέλουμε να μάθουμε πώς θα οδηγηθούμε στην ανάπτυξη, την αναγκαία προϋπόθεση για τη μείωση της ανεργίας. Πιστεύουμε ότι με ένα νόμο μπορούμε να καταργήσουμε την πραγματικότητα που αν δεν ταιριάζει με τις επιθυμίες μας, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν.

Δεν έχουμε μέλλον, μας περιμένει το περιθώριο, αν δεν υιοθετήσουμε στην πράξη και στη νοοτροπία μας τις ευρωπαϊκές πολιτικές και κοινωνικές αξίες. Γι’ αυτό και η στάση μας στο θέμα του ευρώ και της ΕΕ είναι αδιαπραγμάτευτη.

  • Κράτος και Διοίκηση

Έχουμε ένα κράτος γραφειοκρατικό, δυσλειτουργικό, πελατειακό, αναποτελεσματικό. Όλοι διόριζαν τα δικά τους παιδιά∙ ο άθλιος κομματισμός και η συναλλαγή, οι δυναμικές μειοψηφίες έχουν τραυματίσει βαριά τη Δημόσια Διοίκηση, τα Πανεπιστήμια, τους δημόσιους φορείς. Είναι δυνατόν να προχωρήσουμε έτσι;

  • Το πολιτικό σύστημα

Θα ξεχάσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση; Την ευθύνη των Υπουργών; Τις ασυλίες των βουλευτών; Το εκλογικό καλπονοθευτικό και δυσλειτουργικό, άνισο από πολλές απόψεις, εκλογικό σύστημα; Τη χρηματοδότηση των κομμάτων, το «πόθεν έσχες», τον ελεγκτικό μηχανισμό για τη διαφθορά και τόσα άλλα για τα οποία χύθηκε άφθονη μελάνη, αλλά πολλοί φωνασκούντες άλλοτε, τηρούν σήμερα σιγή ιχθύος;

Είναι δυνατόν να προχωρήσουμε χωρίς να αλλάξει τίποτα;

  • το ασφαλιστικό μας σύστημα

Το έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων για την περίοδο 2001 έως το 2014 ήταν 195 δις. ευρώ, όσο και το σημερινό μας ΑΕΠ. Μόνο 3,5 εκατομμύρια εργάζονται, 1 εκατομμύριο 250.000 άνθρωποι είναι άνεργοι και 2,8 εκατομμύρια συνταξιούχοι. Ακόμη και στην περίοδο της κρίσης είχαμε 250.000 «νέους» συνταξιούχους με μέσο όρο ηλικίας κάτω των 60 ετών. Το δημογραφικό μας πρόβλημα επιδεινώνεται. Για τέταρτη συνεχή χρονιά, οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. Είναι δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι;

 Αγαπητοί φίλοι,

Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Η ανάπτυξη θα μειώσει την ανεργία, θα διασφαλίσει τους πόρους των Ταμείων, θα δώσει ελπίδα στις νέες γενιές, θα φέρει σταδιακά την ευημερία. Θα κρατήσει η χώρα τα πιο λαμπρά παιδιά της, για να μην παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς. Θα απομακρύνει τον βρόχο του χρέους.

Δεν μπορεί όμως η ανάπτυξη να στηριχτεί στον αποτυχημένο και συντεχνιακό κρατισμό, παρά σε ένα κράτος με επιτελικό, εποπτικό και ελεγκτικό ρόλο, που θα διασφαλίζει την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής∙ στο δίκαιο, αναπτυξιακό και σταθερό φορολογικό σύστημα∙ στη γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης∙ στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ο πλούτος, για να μοιράζεται ισότιμα και δίκαια και να αιμοδοτεί το κοινωνικό κράτος, πρέπει πρώτα να παράγεται. Διαφορετικά, ανακυκλώνουμε τη μιζέρια.

Θα προχωρήσουμε με τις αποτυχημένες και καταστροφικές συνταγές του παρελθόντος;

Αγαπητοί φίλοι,

Παρέθεσα ορισμένα χτυπητά παραδείγματα, γνωστά σε όλους. Όλοι γνωρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις και σε άλλους πολλούς τομείς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάμε μπροστά.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να πω με δυο λόγια για το χρέος.

Διαβάζω κι εγώ τα δεκάδες καθημερινά δημοσιεύματα των ξένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και τις διάφορες δηλώσεις διαφόρων, επισήμων και μη. Καθένας με τη δική του σκοπιμότητα. Χρησιμοποιούνται αντίστοιχα στην εσωτερική πολιτική διαμάχη. Οι ευρωσκεπτικιστές από τη Λεπέν μέχρι την Daily Telegraph επιχαίρουν για τις ακραίες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, διότι ξέρουν πού οδηγούν. Τους εξυπηρετούν. Όμως, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις δεν διαπραγματεύονται με εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια, αλλά με άλλες κυβερνήσεις και θεσμούς, που έχουν κανόνες και διαδικασίες. Γι’ αυτό, ακούγοντας τα διάφορα νταηλίκια για νταούλια και ζουρνάδες, και τα διάφορα «κουρέματα», φοβάμαι πως οι μάγκες θα πάνε για μαλλί και θα γυρίσουν αυτοί «κουρεμένοι».

 Αγαπητοί φίλοι,

Η αλαζονεία της ψευδο-ισχύος θα στοιχίσει σε όσους αυτάρεσκα και απερίσκεπτα την καλλιεργούν. Κανένας φοίνικας δεν αναγεννιέται ποτέ από στάχτες και ερείπια. Θα κάψουν τα φτερά τους όπως ο Ίκαρος, που πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο αγνοώντας τους κινδύνους, για να καταπέσει και να πνιγεί στη θάλασσα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοπαγιδευτεί. Αν τηρήσει τις δεσμεύσεις και διαπραγματευθεί για το νέο πρόγραμμα, θα έχει προβλήματα τόσο στο εσωτερικό του κόμματός του και στο κοινό του, από το οποίο το 30% θέλει τη δραχμή, ενώ το υπόλοιπο έχει καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες − η πτώση θα είναι απότομη. Αν έρθει σε σύγκρουση με τους εταίρους, θα ικανοποιήσει μεν το κοινό του, αλλά θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, εκτός κι αν καταφέρει να βαφτίσει το κρέας ψάρι, όπως οι καλόγηροι στον Μεσαίωνα για να αποφύγουν τη νηστεία.

«Σας μακαρίζουμε για την απλοϊκότητά σας, αλλά δεν ζηλεύουμε την ανοησία σας... Μη διαλέξετε από πείσμα το χειρότερο. Ακολουθούν την πιο σωστή πολιτική όσοι απέναντι των ίσων δεν υποχωρούν, απέναντι των ισχυροτέρων συμπεριφέρονται με φρόνηση, και απέναντι των κατωτέρων είναι μετριοπαθείς», είπε η αντιπροσωπεία των Αθηναίων στους Μηλίους, κατά τον Θουκυδίδη. Οι Μήλιοι τους αγνόησαν και η μοίρα τους είναι γνωστή.

Εμείς, αγαπητοί φίλοι, έχουμε διαλέξει την πτήση στα προσιτά ύψη. Δεν πρόκειται για μια πτήση χωρίς δυσκολίες και αναταράξεις, χωρίς προβλήματα, αλλά είναι μια πτήση ασφαλής για πλήρωμα και επιβάτες, που οδηγεί σε μια προσγείωση ομαλή κι όχι ανώμαλη. Για να ετοιμαστούμε σωστά για την απογείωση που θα φέρει ανάπτυξη, ευημερία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισονομία, ίσες ευκαιρίες για όλους στη χώρα μας, ικανή να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις μέσα σε ένα διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον.

 Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Η απόφαση είναι πλέον δική σας. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ είναι η ΔΥΝΑΜΗ σας. Μην αφήσετε, τους λασπολόγους, τους δημαγωγούς και τους καιροσκόπους να σας τη μειώσουν, να σας την αφαιρέσουν, να σας την υφαρπάξουν, να σας την υποβαθμίσουν, να σας την εξουδετερώσουν.

Να την προστατέψετε.

Να την ενισχύσετε.

Με ΔΥΝΑΜΗ στις κάλπες.

Με ΔΥΝΑΜΗ στο ΠΟΤΑΜΙ.
 
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σας στη σημερινή εκδήλωση και ζητώ ταπεινά τη δική σας στήριξη στη δική μου προσπάθεια.

Γεια σας.
Καλό βόλι.

GAZARTE, 18/01/2015

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK