Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ομιλίες

Προς ένα εθνικό σχέδιο Πολιτικής Τουρισμού

Ζάκυνθος, Ημερίδα της ΔΗΜΑΡ με θέμα την τουριστική ανάπτυξη

Δεδομένο πρώτο: Η οικονομική κρίση επιφέρει δυσμενή αποτελέσματα σε όλους τους οικονομικούς τομείς. Και στον τουρισμό. Η παγκόσμια ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη, όπου βρίσκονται οι κύριες αγορές του Ελληνικού Τουρισμού, σε συσχετισμό με την οικονομική κατάσταση στη Χώρα μας, έχουν ήδη οδηγήσει τις χονδρικές τιμές των τουριστικών υπηρεσιών στο ναδίρ με απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στον Τουριστικό Τομέα. Συνέβαλε σ΄αυτό και η αρνητική δημοσιότητα, από ξένα ΜΜΕ, συνέβαλαν και ντόπιες μικροκομματικές εμμονές.
Δεδομένο δεύτερο: η τρέχουσα κρίση του Ελληνικού Τουρισμού απέδειξε ότι, παρά τα σημαντικά επιτεύγματα των περασμένων δεκαετιών και τους ιδιωτικούς και δημόσιους πόρους, που επενδύθηκαν, ο Ελληνικός Τουρισμός δεν απέκτησε ποτέ τη θωράκιση εκείνη, που θα του επέτρεπε να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες και τις κρίσεις.
Γι΄αυτό εμείς, η Ανανεωτική Αριστερά, μιλούμε για πολύχρονη κρίση του Ελληνικού Τουρισμού. Έγινε φανερή ήδη από το 2008, πριν δηλαδή καλά-καλά να ξεσπάσει η διεθνής οικονομική κρίση. Είχαμε πει από τότε, ότι οι παθογένειες, τα εγγενή προβλήματα του ελληνικού τουριστικού μοντέλου είναι το σπουδαίο στοίχημα: περιβάλλον και ποιότητα ζωής στις τουριστικές περιοχές, συγκέντρωση τουριστικής δραστηριότητας στο χώρο και το χρόνο, ασυνέπεια, ερασιτεχνισμός και επικράτηση μικροπολιτικών επιδιώξεων στην προώθηση της χώρας στο Εξωτερικό, ανεπαρκής αξιοποίηση των πολιτιστικών πόρων, κλπ.
Αγαπητοί φίλοι, εμείς στα Ιόνια νησιά, αγαπούμε τα γράμματα και τις τέχνες αλλά και την απλότητα των συμβολισμών. Γι΄ αυτό θα σας διαβάσω δυο φράσεις του σπουδαίου διανοητή Παναγιώτη Κονδύλη (1992).
"Για να περπατήσει κανείς πρέπει πρώτα-πρώτα να έχει πόδια. Το πού, πώς και πότε θα πάει, δεν το ξέρει πάντοτε εκ των προτέρων και δεν το καθορίζει πάντοτε ο ίδιος. Συχνότατα η σημερινή ελληνική εθνική πολιτική θυμίζει κάποιον ο οποίος δεν ανησυχεί γιατί δεν έχει πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά. Η στάση αυτή δεν προμηνύει τίποτε καλό."
Σχέδιο εθνικό, αγαπητοί φίλοι, αυτή είναι η μαγική λέξη. Και συνεργασία, η μαγική μέθοδος. Το έχουν καταφέρει πολλοί λαοί και κομματικοί σχηματισμοί στην Ευρώπη. Εθνικό σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης λοιπόν, με συνεργασίες φορέων, χρονοδιαγράμματα, και αυστηρότητα στην υλοποίησή τους. Αυτό λείπει, αυτό χρειάζεται επειγόντως, για να ξέρουμε πού θα πάμε σε 10 χρόνια και πώς.
Γιατί φτερά, όπως είπε κι Κονδύλης δεν φυτρώνουν !
Αλλιώς είμαστε έρμαια της συγκυρίας. Αν είναι καλή, όπως το 2011, όταν η χώρα μας πέτυχε μια τελείως προσωρινή αύξηση των αφίξεων, λόγω της Αραβικής άνοιξης, ξεχνάμε τα προβλήματα. Και σήμερα τα παραβλέπουμε, ενόψει μιας νέας τουριστικής περιόδου, που προβάλλει σχετικά ευοίωνη.
Αλλά η κρίση πια όπλισε πολλοί περισσότερους με κιάλια, με οξύτερη δυνατότητα όρασης και πρόνοιες για το μέλλον.
Αγαπητοί φίλοι, εκτιμούμε ότι στον Τουρισμό υπάρχει κίνδυνος διολίσθησης στο φαύλο κύκλο «ολοένα χαμηλότερες τιμές για ολοένα χαμηλότερες υπηρεσίες». Εκεί βασίσαμε την ανταγωνιστικότητά μας την περίοδο της δραχμής, τη 10ετία του 80 και στις αρχές του 90... Όμως αυτή η επιστροφή είναι πια αδιέξοδη. Πολλοί ανταγωνιστικοί προορισμοί, δίπλα μας κιόλας, τα καταφέρνουν καλύτερα από μας στην άμιλλα αυτή.
Εθνικό σχέδιο λοιπόν, με ευρύτατες συγκλίσεις και επεξεργασίες. Για να αναδείξουμε τα πλεονεκτήματα της χώρας μας οργανωμένα και με σεβασμό στους πόρους. Ανθρώπινους, δημοσιονομικούς και φυσικούς πόρους. Στον Τουρισμό η επίτευξη πολιτικής σύγκλισης είναι πιο εύκολη από άλλους τομείς. Τότε γιατί δεν έχει επιτευχθεί, θα μου πείτε.
Γιατί οι πολιτικοί αποφεύγουν τις συνεργασίες και οι επαγγελματίες λειτουργούν συντεχνιακά. Να πάρουν μόνοι τους τη δόξα οι μεν, το κέρδος οι δε... Τελικά αντί για δόξα, οι πολιτικοί κερδίζουν παίρνουν μούτζες, απαξίωση και οι επαγγελματίες πρόσκαιρο κέρδος χωρίς προστιθέμενη αξία για την κοινωνία... Η σχέση των υπηρεσιών all inclusive με την τοπική κοινωνία είναι χαρακτηριστική.
Οι αντιπροσωπευτικοί φορείς των εργαζομένων και των εργοδοτών στο χώρο του Τουρισμού, που γνωρίζουν τι θα πρέπει να γίνει, οφείλουν να συνεργαστούν για την επίτευξη μιας πρότασης εθνικού σχεδιασμού μοντέλου. Αυτοί οι φορείς πρώτοι να πιέσουν και να επιδιώξουν πολιτικές συγκλίσεις. Και να απαιτούν έργα και οργάνωση, όλοι οι πολίτες πρέπει πλέον να απαιτούν από τους πολιτικούς έργα επεξεργασίες και μακρόπνοους σχεδιασμούς!
Μην αρκείστε στα λόγια! Δεν φτάνει η νομοθέτηση, δεν φτάνει η διοργάνωση εκδηλώσεων. Πόσα χρόνια συζητούμε για εναλλακτικές μορφές τουρισμού; Από τη 10ετία του 80! Και τι παράχθηκε; Πολλά λόγια, πυρετική προώθηση νομοσχεδίων και ρυθμίσεων, τα περισσότερα σε αχρησία, αλλά πραγματικά εξειδικευμένα ελληνικά προϊόντα εναλλακτικών μορφών τουρισμού δεν πουλάμε, γιατί δεν έχουμε.
Στις διεθνείς τουριστικές εκθέσεις Περιφέρειες και Δήμοι προβάλλουν τοπία, γιορτές, φυσικούς και πολιτιστικούς πόρους που, ασφαλώς, θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για τη δημιουργία εξειδικευμένων προϊόντων εναλλακτικού, ήπιου και πολιτιστικού τουρισμού. Όμως οι φωτογραφίες δεν συνιστούν τουριστικό προϊόν. Πώς ο τουρίστας θα απολαύσει τα τοπία χωρίς οργανωμένες περιηγήσεις, διαδρομές, δίκτυα συναφών πόρων κ.α που αρκετοί ανταγωνιστικοί προορισμοί προσφέρουν εδώ και χρόνια;
Θα κλείσω τη σύντομη αυτή εισήγηση με ένα ακόμη κίνδυνο, εντονότερο τώρα λόγω κρίσης. Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα επενδύσεις και στον Τουρισμό. Καταβάλλονται προσπάθειες, ασυντόνιστες και αντικρουόμενες όμως. Διότι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα εδράζονται στο ελληνικό Περιβάλλον, φυσικό και πολιτιστικό. Βάζω και την ιστορία και τις παραδόσεις και την αρχαιότητα. Και η ελληνική πολιτική δεν έχει καλή παράδοση στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και σύγχρονου πολιτισμού. Παρά ταύτα έχουμε πλεονεκτήματα. Δεν πρέπει να τα χάσουμε θυσιάζοντας τις βασικές αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης στο βωμό της προσέλκυσης επενδύσεων. Πρέπει να βρούμε τρόπους και πόρους να επενδύσουμε στον πολιτισμό. Στον τοπικό πολιτισμό, στον καθημερινό πολιτισμό, δηλαδή στον άνθρωπο και στη σχέση του με τον τόπο του.

Η ομιλία εκφωνήθηκε στη Ζάκυνθο, στο πλαίσιο Ημερίδας που διοργάνωσε η ΔΗΜΑΡ με θέμα την τουριστική ανάπτυξη_19-20.4.2013

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK