του Σπύρου Λυκούδη 

Μεθαύριο συνέρχεται το ιδρυτικό Συνέδριο του νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς, του Κινήματος Αλλαγής.

Συνέρχεται υπό συνθήκες που θα μπορούσαν να είναι τρόπον τινά ιδανικές για την συγκρότηση του, ως ισχυρού τρίτου πόλου και ρυθμιστικής πολιτικής δύναμης.

Πρώτον γιατί η αντιθεσμική και αυταρχική συμπεριφορά που έχει πάρει η κυβέρνηση καλλιεργώντας ένα κλίμα ακραίας πόλωσης και διχασμού με μεθοδεύσεις και μέσα που προσβάλλουν βάναυσα τους δημοκρατικούς πολίτες, τη ραχοκοκαλιά της παράταξης και τις καλύτερες παραδόσεις της, αναδεικνύει ανάγλυφα την αδήριτη αναγκαιότητα μιας ισχυρής Κεντροαριστεράς.

Δεύτερον γιατί η σημερινή συγκυρία μετά τη νέα απάτη ή αυταπάτη της «καθαρής» δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, την προβληματική εξωτερική πολιτική, τη συσσώρευση συνεχών απειλών από την προκλητική γείτονα και τα αίσχη της «ημετέρας διαπλοκής» στο ποδόσφαιρο, (για να μνημονεύσω τα πιο εμφανή) επιβάλουν την συγκρότηση μιας ανανεωμένης, από άποψη ιδεολογική, πολιτική, προγραμματική και πολιτικού προσωπικού Παράταξης ως αναντικατάστατου παράγοντα ισορροπίας του πολιτικού συστήματος.

Ωστόσο, είναι σε όλους φανερό ότι στην πορεία έχουν προκύψει διάφορα οργανωτικά και άλλα προβλήματα που δεν βοηθούν το Κίνημα Αλλαγής να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πολιτών του χώρου. Είναι προβλήματα εγγενή, γενεσιουργά, τα οποία ήταν προβλεπτά, τα είχα επισημάνει και είχα προσπαθήσει με την πρόταση μου για έναν άλλο οδικό χάρτη προς το Συνέδριο, να τα αποφύγουμε. Η πρόταξη π.χ. της εκλογής ηγεσίας χωρίς διασφάλιση άλλων αναγκαίων προϋποθέσεων, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσε. Δεν εισακούστηκα.

Ιδρύουμε μεθαύριο έναν πολιτικό οργανισμό χωρίς να έχουμε στοιχειωδώς συνεννοηθεί για την μορφή του αν δηλαδή θα είναι νέος ενιαίος φορέας, ομοσπονδία κομμάτων και κινήσεων ή απλώς μια πολιτική συμμαχία διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών.

Σήμερα οι δυσκαμψίες και οι ασάφειες έχουν μετριάσει την αρχική ορμή. Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή.

Η πολιτική επιτυχία του φορέα και η ευρύτατη δυνατή εκλογική του επίδοση βρίσκονται στα δικά του χέρια. Εξαρτώνται απολύτως από το εάν το Συνέδριο σκοπεύσει σε ένα Κίνημα ανοιχτό στην κοινωνία, στο οποίο θα εκφράζονται όλες οι πρόθυμες και υπαρκτές δυνάμεις του χώρου, με εκπροσώπηση και λόγο. Εάν, το όλο εγχείρημα εκφυλιστεί σε μια αναμέτρηση ενδοπαραταξιακών μηχανισμών τότε η ανασυγκρότηση του χώρου θα έχει αποτύχει με αναπόφευκτη συνέπεια την πολιτική και εκλογική στασιμότητα και συρρίκνωση.

Απαιτούνται βεβαίως για όλα αυτά ηγετικές δεξιότητες σύνθεσης και αποφασιστικότητας, αλλά και πνεύμα πολιτικής συνεργασίας και συναίνεσης. Απαιτείται συμφωνία στις στρατηγικές στοχεύσεις της Παράταξης και διαμόρφωση σαφούς πολιτικής ταυτότητας.

Ο πολιτικός χρόνος όμως λιγοστεύει επικίνδυνα.

Ήμουν από του πιο ένθερμους υποστηριχτές της πορείας αυτής προς τη δημιουργία του νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς. Ως Κίνηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς εναποθέσαμε όλο το πολιτικό μας κεφάλαιο στην υπόθεση αυτή.

Ακριβώς για το λόγο αυτό δεν μπορώ παρά να καταθέσω σήμερα ανησυχίες και προβληματισμούς.

Το εγχείρημα είναι μια ιδιόρρυθμη σκυταλοδρομία. Τα πρώτα μέτρα έγιναν με μεγάλη ταχύτητα. Τώρα όμως αλλάξαμε σκυτάλη, ο ρυθμός πρέπει να είναι διαφορετικός.

Απαιτούνται σταθερά, σταδιακά και μελετημένα βήματα αν θέλουμε να κόψουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ το νήμα του τερματισμού.

Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ

14/03/2018