Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Άρθρα-Δηλώσεις

21 Ιουλίου 1965 - Η Νύχτα της δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα

Αποσπάσματα από την ομιλία του Μπάμπη Λυκούδη, που δεν είναι πια κοντά μας, στο πολιτικό μνημόσυνο για τα 40 χρόνια από την δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα

Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν γενναίος και καλόβολος. «Αλίμονο σε εκείνους που έτυχε να ζήσουν σε ενδιαφέρουσα εποχή». Η εποχή ήταν αναμφισβήτητα ενδιαφέρουσα, συναρπαστική.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας, ήταν γενναίος, ήταν καλόβολος και είχε μεγάλη προσήλωση στο λαό: ήταν παιδί του λαού που αγαπούσε. Γαλήνιος, υπομονετικός, με πλατιούς ορίζοντες και απέραντους οραματισμούς, αναδείχθηκε στη δίνη της λαϊκής έκρηξης. Αυτοί οι οραματισμοί είναι που μας κρατάνε όρθιους και συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε.

Την περίοδο εκείνη τη διέτρεχε ένα ανατρίχιασμα, ένα ρίγος σε όλα τα πεδία από το πολιτικό πεδίο που είχε αρχίσει να αλλάζει, έως τα γράμματα και τις τέχνες, έως την εμφάνιση του νέου κύματος. Φυσικά, τη δυναμική εμφάνιση της νεολαίας που πρωταγωνιστούσε στην πολιτική και τον πολιτισμό.

Ήταν, σαν η χώρα να κοιλοπονούσε μέσα σε ένα κλίμα ζωντάνιας, αναστάτωσης, αλλά και με αβεβαιότητες και ανησυχίες. Ανησυχίες για το τι μέλλον γενέσθαι…

Θυμάμαι τον Σωτήρη πάντα γαλήνιο, πάντα ήρεμο, πάντα υπομονετικό. Στις θυελλώδεις συζητήσεις της περιόδου στο χώρο της νεολαίας, τον θυμάμαι πάντα βιαστικό, όχι για να περάσει την άποψή του ή να «στριμώξει» τον συνομιλητή του, αλλά για να διατυπώσει τις σκέψεις του να μεταδώσει τους προβληματισμούς του (…).

Το μαντάτο του θανάτου του πληροφορηθήκαμε σε ένα κελί της Μπουμπουλίνας, έχοντας το βράδυ εκείνο της διαδήλωσης συλληφθεί και ξυλοκοπηθεί ανελέητα. Ήταν, θυμάμαι πρωί. Πριν, είχαμε ακούσει ανθρώπινα ουρλιαχτά. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν η μάνα του, η οποία είχε έρθει εκεί και τράβαγε τα μαλλιά της. Ένας φρουρός μας είχε πει ότι το βράδυ είχε σκοτωθεί ένας φοιτητής, ονόματι Πέτρουλας. Ήταν ο Σωτήρης. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός (…).

Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι οραματισμοί, το πείραμα της καρδιάς, τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει, κανένα βήμα στην Ιστορία, ούτε το ελάχιστο. Αυτό μας σφυρηλατεί, αυτό μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε. Αυτό μας κρατάει όρθιους. Αυτό δημιουργεί το απόθεμα δύναμης για την αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου.

Η θυσία, λοιπόν, του Σωτήρη δεν πήγε χαμένη. Ήταν το μήνυμα για τις άλλες γενιές. Για μας, για τις επόμενες… Η δύναμη του ανθρώπου δεν σταματάει, δεν κλειδώνεται, δεν φαλκιδεύεται. Ο Σωτήρης ζει στις καρδιές μας.

 


Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK