Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Φίλες και Φίλοι

Σας ευχαριστώ για την αθρόα προσέλευσή σας στη σημερινή πολιτική εκδήλωση-συζήτηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα όσες και όσους υποβλήθηκαν στον κόπο να βρεθούν σήμερα μαζί μας ταξιδεύοντας και από την περιφέρεια. 

Ευχαριστώ επίσης θερμά τους φίλους που παρευρίσκονται και τους ζητώ να παρέμβουν στη συζήτησή μας. Η παρουσία τους μας τιμά ιδιαίτερα. Θα ακούσουμε με προσοχή τις δικές τους απόψεις.

Θέλω επίσης να απευθύνω τις ευχαριστίες όλων μας προς εκείνους που μας έστειλαν με κάθε τρόπο μηνύματα από την Αθήνα αλλά και από κάθε μεριά  της χώρας με την ευχή και την προσδοκία ότι η προσπάθειά μας για την Κεντροαριστερά θα αποφέρει τελικά  καρπούς. 

Αγαπητοί φίλοι,

Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες, 2 χρόνια από την ίδρυση της κίνησής μας,  τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Προχωρήσαμε στην κίνηση αυτή χωρίς μέσα, με μόνο Εφόδιο τις ιστορικές μας αποσκευές αλλά και την ακλόνητη πεποίθησή μας ότι έπρεπε να απαντήσουμε στο σοβαρό κενό που είχε δημιουργηθεί στον χώρο της προοδευτικής, ανανεωτικής Αριστεράς. 

Διότι πιστεύαμε και εξακολουθούμε ακράδαντα να πιστεύουμε ότι η χώρα είχε και έχει ανάγκη από μια Αριστερά 

•σύγχρονη και ευρωπαϊκή

•πολιτικά φιλελεύθερη, με απόλυτο σεβασμό στο κράτος δικαίου, στους κοινοβουλευτικούς και πολιτειακούς θεσμούς, τα πολιτικά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα που για εμάς αποτελούν αδιαπραγμάτευτες κατακτήσεις οικουμενικής εμβέλειας και αξίας.

•κοινωνικά προοδευτική και εκσυγχρονιστική, εμπνεόμενη από τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, των ίσων ευκαιριών, της Παιδείας, της αριστείας, της εργασίας, της προσπάθειας και του μόχθου.

Αριστερά δηλαδή της ανοιχτής κοινωνίας και του πλουραλισμού.

Αριστερά αντιμέτωπη με τον κρατισμό και τις διάφορες οργανωμένες συντεχνίες που αποτελούν τροχοπέδη της προόδου.

Αριστερά λαϊκή, αλλά όχι λαϊκιστική και δημαγωγική, σθεναρό υπερασπιστή 

Των συμφερόντων των φτωχών, των αδύναμων, των μικρών, των μικρο-μεσαίων και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας μας.

Αριστερά αταλάντευτο υπερασπιστή της ελεύθερης έκφρασης και δημιουργίας στο χώρο της διανόησης, της τέχνης και της έρευνας.

Αριστερά ανοιχτή στις τεράστιες προκλήσεις, του σήμερα και του αύριο.

Αγαπητοί φίλοι,

Είχαμε πάρει τα μαθήματά μας από την κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων. 

Είχαμε συνειδητοποιήσει το τεράστιο κόστος ενός πειράματος που η ιστορία άφησε στο περιθώριο. 

Είχαμε αποφασίσει να μείνουμε πιστοί και να υπερασπίζουμε τις αρχές και τις αξίες μας για τις οποίες παλεύουμε από τα νιάτα μας και δεν πρόκειται ποτέ να τις εγκαταλείψουμε. Ποτέ.

Άλλοι, παρέμειναν και παραμένουν πιστοί και εγκλωβισμένοι σε χρεοκοπημένα ιστορικά πρότυπα. 

Άλλοι, αναζήτησαν την επιβεβαίωση των επικίνδυνων ιδεοληψιών τους σε λαϊκιστικά πρότυπα λατινοαμερικανικού τύπου και σε εμμονές σε κάποια «όνειρα» που είναι δήθεν «εφικτά».

Σύντομα προσγειώθηκαν ανώμαλα. Έπαθαν αλλά δεν έμαθαν. Και άφησαν να καταρρακωθεί στο βωμό της νομής της εξουσίας, το αξιακό υπόστρωμα της Αριστεράς που γνωρίσαμε. 

Διατείνονται ότι και «οι άλλοι» τα ίδια έκαναν. Αυτός είναι ο έσχατος  και μόνος «τίτλος τιμής» που τους έχει απομείνει.

Οι προηγούμενοι, «οι κακοί» βασάνιζαν το λαό διότι αυτή είναι η φύση τους.

Οι σημερινοί κυβερνώντες, «οι καλοί» τον βασανίζουν παρά τη φύση τους και χύνουν δημόσια κροκοδείλια δάκρυα ως «εκβιαζόμενοι» βασανιστές. 

Αγαπητοί φίλοι,

Στην πολιτική, όπως και στην πραγματική ζωή, αυτό που μετρά, αυτό που μας χαρακτηρίζει δεν είναι τα λόγια, και κυρίως τα μεγάλα και τα ψεύτικα, αλλά οι πράξεις μας. Με βάση αυτές κρίνουμε και κρινόμαστε όλοι. 

Εμείς, ως ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς, θέλαμε να αντλήσουμε από τις καλύτερες ευρωπαϊκές και εσωτερικές, ιστορικές μας παραδόσεις.

•χωρίς να μηδενίζουμε

•χωρίς να απαξιώνουμε

•χωρίς να θεωρούμε ότι κατέχουμε τη μοναδική και απόλυτη αλήθεια

•χωρίς να αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς μας αντιπάλους ως εχθρούς.

Για να είμαστε χρήσιμοι

•στην κοινωνία 

•στους πολίτες

•στην πατρίδα μας

•στη δημοκρατία
 
Αγαπητοί φίλοι,

Δεν ξέρω αν κατάφερα να συμπυκνώσω σε λίγες γραμμές το πολιτικό και αξιακό στίγμα της κίνησης μας. Θα μπορούσα άνετα να προσθέσω κι άλλες σημαντικές διαστάσεις που χαρακτηρίζουν τη σκέψη, την πράξη, την πορεία και τις προοπτικές μας αλλά θα σας κούραζα.

Πιστεύω απόλυτα ότι η παρουσία μας στην πολιτική σκηνή και το δημόσιο βίο, εντός και εκτός Βουλής, στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα της διακριτής μας παρουσίας και δράσης, έχει δικαιώσει τις θεμελιώδεις αυτές αρχές της πολιτικής μας αφετηρίας και την πολιτική μας χρησιμότητα. Νομίζω ότι πρόκειται περί καθολικής διαπίστωσης, όχι περιαυτολογίας. 

Χαιρετίζω από καρδιάς όλες και όλους, 

παλαιούς και νέους, που βοήθησαν και συνέβαλαν στην προσπάθεια αυτή.

Μπορεί να μην είμαστε πολλοί, δεν έχουμε καν συγκροτηθεί σε κόμμα, αλλά είμαι βέβαιος ότι έχουμε κατακτήσει μια σεβαστή θέση στο δημόσιο πολιτικό βίο. Πρέπει όλοι να είμαστε περήφανοι γι αυτό.

Αγαπητοί φίλοι,

Με τέτοιες αποσκευές ως Αριστερά των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων  στην υπηρεσία της κοινωνίας και της πατρίδας είχαμε τότε, στην πολιτική μας αφετηρία, θέσει ως έναν από τους βασικούς πολιτικούς στρατηγικούς  μας στόχους την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης του μεσαίου χώρου.

Διότι, 

Αυτός είναι ο φυσικός μας πολιτικός χώρος

Εδώ αισθανόμαστε άνετα από πολιτική, πνευματική και αισθητική άποψη.

Εδώ μπορούμε να δράσουμε σε ένα περιβάλλον όπου δεν επικρατεί ο πολιτικός Κανιβαλισμός και η χυδαιότητα.

Εδώ μπορούμε να συμμετάσχουμε σε έναν προβληματισμό και σε πολιτισμένο Διάλογο.

Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο προοδευτικό αλλά αναξιοποίητο οικονομικό, πολιτικό, επιστημονικό, διανοητικό και πνευματικό κεφάλαιο, πολύτιμο για την Παράταξη, υπέρ-πολύτιμο για τη χώρα.

Εδώ κρίνεται η προοδευτική και βιώσιμη προοπτική της χώρας, χωρίς καμιά δόση υπερβολής.

Είχα με έμφαση προσωπικά τονίσει ότι δικός μας στόχος δεν ήταν να προσθέσουμε ένα ακόμα θραύσμα στον κατακερματισμένο χώρο, αλλά με τις δικές μας ιστορικές εμπειρίες και τη δική μας ιδιαίτερη ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα να συμβάλλουμε ως καταλύτης στην ανασυγκρότηση και ενιαία πολιτική έκφραση του χώρου αυτού. Να συμβάλλουμε  στην προοπτική μιας Νέας Κεντροαριστεράς, μιας Μεγάλης και Ενιαίας Προοδευτικής, Μεταρρυθμιστικής και Δημοκρατικής Παράταξης. 

Χωρίς αποκλεισμούς. Με σαφείς ιδεολογικές, αξιακές και κοινωνικές αναφορές.

Είχα, μάλιστα, χρησιμοποιήσει τον όρο «συγκάτοικοι». Τον εννοούσα και τον εννοώ απόλυτα.

Κι άλλες, φυσικά, κινήσεις και ανένταχτοι πολίτες, από διαφορετικές αφετηρίες συνέκλιναν προς την ίδια κατεύθυνση. Πολύτιμη η συνεισφορά και των δικών τους προσπαθειών. 

Πού βρισκόμαστε όμως σήμερα; 

Πώς θα προχωρήσουμε; 

Τι πρέπει να κάνουμε;

Σε ποιο πολιτικό πλαίσιο καλούμαστε να δράσουμε;

Πρέπει να δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά αν πράγματι θέλουμε να επιτύχουμε όλοι μαζί τον Τελικό Στόχο που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών του χώρου διακαώς επιθυμεί.

Τη δημιουργία δηλαδή ενός μεγάλου, νέου ενιαίου πολιτικού φορέα της Προοδευτικής Παράταξης

•πολιτικά αυτόνομου και αυτοπροσδιοριζόμενου.

•με σαφές πολιτικό στίγμα.

•με σαφείς κοινωνικές αναφορές.

•με ισχυρή δημοκρατική και οργανωτική σπονδυλική στήλη.

•με Εθνικό Σχέδιο για τη χώρα.

Εμείς σεβόμαστε πλήρως τους πολιτικούς σχηματισμούς που υπάρχουν στο  χώρο. Δεν διαγράφουμε ούτε μηδενίζουμε την πολιτική τους διαδρομή, μακρά ή σύντομη. Δεν έχουμε δε καμιά διάθεση, ούτε και μπορούμε να τους παρασύρουμε κάπου, αν δεν θέλουν, αν δεν επιθυμούν να πορευτούν μαζί. Έχουμε, όμως, κάθε δικαίωμα και υποχρέωση να αξιολογήσουμε ιστορικές και τωρινές επιτυχίες και λάθη.

Έχουμε πάνω από όλα δικαίωμα και υποχρέωση να σταθμίσουμε τα σημερινά πολιτικά δεδομένα και να πούμε με παρρησία στους δημοκρατικούς πολίτες ότι τα πολιτικά σχήματα που υπάρχουν στον χώρο δεν έχουν μέλλον στη μοναξιά τους. Είναι καταδικασμένα σύντομα να γίνουν εύκολη λεία και βορά του διπολισμού. Με δική τους μάλιστα ευθύνη. Χωρίς κανένα δικαιολογητικό. Διερωτώμαι. Γιατί κωφεύουν; Δεν θέλουν να ακούσουν τη βοή των γεγονότων;

Δεν είναι μια εκτίμηση που κάνουμε τώρα. Συστηματικά την προβάλλουμε με ισχυρά και αυτονόητα επιχειρήματα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Κι ούτε μας αρκεί ότι οι δικές μας εκτιμήσεις δικαιώθηκαν εκ των πραγμάτων. Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να προχωρήσουμε όλοι μαζί και να κάνουμε τις ατομικές και συλλογικές υπερβάσεις που απαιτούνται. 

Αγαπητοί φίλοι,

Κακά τα ψέματα. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κοινωνία κάποιο ισχυρό ρεύμα υπέρ των μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Αν υπήρχε θα είχε ήδη εκδηλωθεί και θα είχε συρρεύσει στις γραμμές των κομμάτων και κινήσεων που τις επαγγέλλονται με σοβαρές μάλιστα επεξεργασίες και προτάσεις. Δεν υπάρχει όμως. 

Άρα απαιτείται:

•να δώσουμε όλοι μαζί σκληρές ιδεολογικές και πολιτικές μάχες για να δημιουργήσουμε την «κρίσιμη μάζα» για να πάει τη χώρα μπροστά.

•Να πείσουμε κοινωνικά στρώματα και ομάδες ότι  συγκεκριμένες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις - κι όχι φυσικά οιαδήποτε μέτρα που βαφτίζονται ως «μεταρρυθμίσεις» - ανταποκρίνονται στα ζωτικά τους συμφέροντα 

•Να οικοδομήσουμε ένα νέο ηγεμονικό συνασπισμό ικανό να βγάλει τη χώρα από τα πολλαπλά της αδιέξοδα, από το τέλμα και την παρακμή. Δεν είναι εύκολο. Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει επιμονή και σχέδιο.

Διότι, η κοινωνία παραμένει σε σύγχυση απροσανατολισμένη, στη δίνη της παραζάλης και των παρακρούσεων που δημιούργησε η αντι-μνημονιακή απάτη και η παταγώδης κατάρρευση της λαϊκιστικής επαγγελίας. Απελπισμένη, πρόθυμη να αναζητήσει νέους «σωτήρες», να ακολουθήσει διάφορους αγύρτες, γυρολόγους και τσαρλατάνους που αφθονούν, δυστυχώς, στις μέρες μας. Να κάνει ακραίες επιλογές.

Δεν έχει συζητήσει ακόμα με ψυχραιμία τα αίτια της κακοδαιμονίας. Δεν έχει παρακινηθεί να διαγνώσει τα αίτια της αποτυχίας και της χρεοκοπίας.

Ανεύθυνοι πολιτικάντηδες την κρατούν ακόμη δέσμια βολικών μύθων και φαντασιώσεων, ψεκασμένων ή μη.

Οι πολίτες, διαψευσμένοι για μια ακόμη φορά από την «Αριστερά»  της κομματοκρατίας, απογοητευμένοι στο έπακρο εξακολουθούν να αναζητούν κάποια σωτηρία, ίσως κάποιο νέο Μεσσία.

Δεν υπάρχουν όμως Μεσσίες, μόνο η δική τους αυτογνωσία.

Γι αυτό, ο χώρος μας, η ευρεία Δημοκρατική Παράταξη αν συγκροτηθεί, χωρίς να διατείνεται ότι κατέχει την αποκλειστική αλήθεια ούτε τις αποκλειστικές και τέλειες λύσεις, διότι τέτοιες δεν υπάρχουν, μπορεί με την αλήθεια και την αυτογνωσία, τη γνώση και την εμπειρία, τα επιτεύγματα αλλά και τα λάθη, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική, τους πολιτικούς, το πολιτικό σύστημα. Να κερδίσει το στοίχημα και το Τεκμήριο της Εμπιστοσύνης. 

Με ρεαλιστικές προσδοκίες.

Με δουλειά και Σχέδιο.

Με το νου και την καρδιά.

Αγαπητοί φίλοι,

Έχουμε όλοι μας παρακολουθήσει τις διεργασίες που άρχισαν πριν από πολλούς μήνες για την ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου. Γνωρίζουμε όλοι τις πρόσφατες εξελίξεις. Δεν πρόκειται να σας κουράσω με λεπτομέρειες.  

Ούτε πρόκειται να εμπλακώ στο παιγνίδι της επίρριψης ευθυνών ή να ηθικολογήσω. Αυτά ας τα κάνουν άλλοι. Αυτό το παιχνίδι το «φταίνε άλλοι, όχι εμείς», το « μου είπε και της είπα» κ.λ.π. οι αλληλοκατηγορίες, είναι κλασσική απόδειξη των ενοχών που έχουν όλοι γιατί δεν τα κατάφεραν.

Η κατάσταση, τη διαπιστώνετε, είναι επιεικώς απαράδεκτη. Η δημόσια εικόνα απογοητευτική και οικτρή. Οι πολίτες του χώρου αποστρέφουν το πρόσωπό τους.

Θα μιλήσω πολιτικά.

Η σημερινή κατάσταση έχει προκύψει ως αποτέλεσμα σοβαρότατων λαθών, που αν δεν συνειδητοποιηθούν και δεν διορθωθούν το οριστικό ναυάγιο της προσπάθειας είναι πλέον βέβαιο.

Δεν πρόκειται πάντως να παρασυρθούμε όλοι στο βυθό. Το πλοίο δεν θα πάει αύτανδρο.

Από τις αρχές του περασμένου Ιουλίου, μετά το πέρας των εργασιών της Επιτροπής Διαλόγου και Θέσεων για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις και τη δημοσίευση του Κοινού Πορίσματος, διατύπωσα με σαφήνεια τον Οδικό Χάρτη.

Πρότεινα μια αλληλουχία συγκεκριμένων βημάτων για να προχωρήσουμε συντεταγμένα προς τον τελικό στόχο.

Προέταξα την ανάγκη κάποιας λογικής περιόδου όσμωσης, συνεργασίας εντός και εκτός Βουλής, δέσμη μέτρων οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης τρόπον τινά, πριν από την εκλογή της ηγεσίας από τη βάση. 

Δυστυχώς, η διαδικασία  που ακολουθήθηκε περιορίστηκε και γι αυτό εκφυλίστηκε σε «αρχηγική» διαμάχη, για να δοθεί έτσι η εσφαλμένη εντύπωση κάποιας μονομαχίας. Αναπόφευκτα κατέληξε  σε απαράδεκτες αιτιάσεις εκατέρωθεν, σε δημόσιο τραγέλαφο.

Πώς έγιναν όλα αυτά;

•Αγνόησαν ή απαξίωσαν το έργο της Επιτροπής, που έπρεπε να αποτελέσει την ασφαλή πολιτική βάση για τα περαιτέρω βήματα.

•Έκαναν διαγωνισμούς «προοδευτικότητας»

•Και κυρίως διέπραξαν το τραγικό λάθος της αλληλοκαταγγελίας σε ποιόν από τους πόλους του δικομματισμού θα γίνει «συμπληρωματικό» απόκομμα ο νέος φορέας που θα φτιάχναμε.

Η έκβαση ήταν μοιραία και δικαιολογημένα δημιούργησε μεγάλη απογοήτευση. 

Αντί για μήνυμα ενότητας συνεργασίας και προοπτικής, δόθηκε η εικόνα του καιροσκοπισμού, της ιδιοτελούς επιδίωξης, της περιφρόνησης των άλλων. 

Χωρίς να έχω πάψει να επισημαίνω τη λανθασμένη πορεία με τις δημόσιες παρεμβάσεις μου όλο αυτό το διάστημα, θεώρησα αναγκαίο να παρέμβω ξανά δημόσια εν όψει του διαφαινόμενου αδιεξόδου.

Ακούω π.χ. αυτές τις μέρες διατυπώσεις του τύπου “To Ποτάμι δεν θέλει. Πάμε μόνοι μας ως ΠΑΣΟΚ να μαζέψουμε τον κόσμο που μας είχε φύγει και τώρα είναι δυσαρεστημένος» ή «Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει. Ήρθε, για να φύγει. Πάμε για το Ποτάμι plus»

Αναρωτιέμαι, τι κάνουν;

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω συνοπτικά τη δική μας θέση, όπως εκφράστηκε με άρθρο μου στις 11 Σεπτεμβρίου, στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής».

6 βήματα:

1. Δήλωση σαφούς πολιτικής βούλησης για τον Τελικό Στόχο. Θα πρόσθετα και κοινής εκλογικής καθόδου σε περίπτωση εκλογικού αιφνιδιασμού.

2. Συγκρότηση ΤΩΡΑ με συμφωνία, αντιπροσωπευτικού Πολιτικού Συμβουλίου στελεχών του χώρου συμπεριλαμβανομένων των επικεφαλής των κομμάτων, κινήσεων κ.τ.λ. που δεν θα λειτουργεί στη βάση συσχετισμών ή πλειοψηφιών και μειοψηφιών αλλά στη βάση συναίνεσης. Η συγκρότηση του συλλογικού πολιτικού αυτού οργάνου είναι συμβολική μεν, πλην μεγάλης σημασίας πολιτική κίνηση που εμπεριέχει τη δέσμευση όλων να υπηρετήσουν τον κοινό σκοπό.

3.Κοινή δράση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων και των δύο χώρων εντός και εκτός Βουλής.

4.Μεγάλη Πανελλαδική εξόρμηση με ενωτικές ανοιχτές συγκεντρώσεις

5. Εκλογή ηγεσίας από τη βάση.

6. Ιδρυτικό Συνέδριο, εκλογή συλλογικών οργάνων κ.τ.λ.

Θεωρώ τα πολιτικά αυτά βήματα απαραίτητα για να δοθεί ένα σαφές, ισχυρό, ενωτικό και δεσμευτικό μήνυμα από όλες τις πλευρές. Τα θέματα όπου υπάρχουν κάποιες διαφορές, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αποτελούν ανυπέρβλητο ή προσχηματικό εμπόδιο.

Αγαπητοί φίλοι,

Εμείς,

Δεν πρόκειται να καταθέσουμε τα όπλα.

Δεν πρόκειται να χαρίσουμε σε κανέναν την υπόθεση της Κεντροαριστεράς.

Δεν πρόκειται να δώσουμε σε κανέναν λευκή επιταγή.

Δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από τη δική μας αξιολόγηση και εκτίμηση.

Δεν πρόκειται να χαμηλώσουμε τη δική μας φωνή.

Ζητάμε από όλους να συμβάλλουν ΤΩΡΑ, πριν είναι οριστικά αργά, στην εκτόνωση της κατάστασης και στην εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, έστω και ενδιάμεσων αν χρειαστεί, έστω και μεταβατικών. Διότι, δεν έχουμε την πολυτέλεια της χρονοτριβής, της αναβολής και κυρίως της αποτυχίας. 

Δεν θα παραμείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα, γιατί δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε μεμψίμοιροι. 

Είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμες σε όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται για να επαναφέρουμε την προσπάθεια σε μια σωστή πορεία, χωρίς δημόσιες αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις.

Σε πνεύμα ενότητας, σύμπνοιας και συνεργασίας. Βήμα-Βήμα. Γνωρίζουμε ότι με πολλούς φίλους συμμεριζόμαστε τις ίδιες ή παρόμοιες απόψεις και τη σθεναρή βούληση να προχωρήσουμε παρά τις αντιξοότητες.

Τους καλούμε να προσπαθήσουν στο δικό τους χώρο, στους δικούς τους φορείς για να αλλάξει το κλίμα. Για μια νέα σωστή επανεκκίνηση.

Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε συντονισμένη συλλογική πολιτική προσπάθεια χωρίς ευτελείς μικρο-υπολογισμούς και σκοπιμότητες.

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.

ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΡΑ!

Αγαπητοί φίλοι,

Κεντροαριστερά δεν μπορεί να υπάρξει ούτε χωρίς το Κέντρο αλλά ούτε και χωρίς την Αριστερά. Ιδιαίτερα την Αριστερά.

Κέντρο και Αριστερά.

Αυτή ήταν μια συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αποτέλεσε μια από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης. 

Συντέλεσε καθοριστικά στη δημιουργία της διασφαλίζοντας την ειρήνη και την πρόοδο.

Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του κοινωνικού κράτους, στην ανάπτυξη και ευημερία. Στη δικαιότερη κατανομή του πλούτου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν χρειάζεται να  απαριθμήσω εδώ όλα τα επιτεύγματά της. Είναι ιστορικής και αξεπέραστης σημασίας.

Στη χώρα μας ένα ισχυρό κεντροαριστερό κίνημα, με χαρισματικό ηγέτη αλλά και έντονα λαϊκιστικά χαρακτηριστικά κυριάρχησε στη μεταπολίτευση αφότου όμως η συντηρητική παράταξη είχε διασφαλίσει ένα νέο δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, καθοριστικές ιστορικές τομές.

Η περίοδος αυτή της Μεταπολίτευσης έχει να επιδείξει σοβαρά λάθη, ελλείψεις και μόνιμες παθογένειες αλλά και μεγάλα επιτεύγματα. Η χώρα, άλλαξε κυριολεκτικά όψη. Η κοινωνική της δομή, οι υποδομές της, η ανάπτυξη, το κοινωνικό κράτος και τόσα άλλα. Είναι ιστορικό λάθος να μηδενίζουμε τα επιτεύγματα αυτά, όσο εξίσου λάθος είναι να παραγνωρίζουμε τις παθογένειες που μας οδήγησαν σε ένα αποτυχημένο κράτος και στη χρεοκοπία. Που μας εμποδίζουν ακόμα να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ.

Γεγονός είναι ότι στο ιδεολογικό-πολιτικό επίπεδο, εκτός ελαχίστων περιόδων εκσυγχρονιστικής προσπάθειας, ο λαϊκισμός βρήκε παντού μιμητές. Από τη συντηρητική παράταξη μέχρι την Αριστερά.

Η κρίση που ενέσκηψε κυρίως λόγω των παθογενειών αυτών διέλυσε τον κυρίαρχο πολιτικό σχηματισμό του χώρου αυτού. Το ΠΑΣΟΚ. Διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί σήμερα, μικροί ή μεγάλοι, δεν μπορούν από μόνοι τους να ανασυγκροτήσουν το χώρο. Πολλοί από τους κεντροαριστερούς πολίτες αφού παραδόθηκαν στη σαγήνη της αντι-μνημονιακής απάτης, διαψεύστηκαν οικτρά.

Σήμερα παραμένουν απογοητευμένοι. Αποσύρονται. Απέχουν. Σιωπούν. Αναμένουν.

Πρέπει να επιδιώξουμε ξανά μια νέα σύνθεση στον Κεντροαριστερό χώρο, που εξακολουθεί να αποτελεί την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

•με σύγχρονα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά

•με σύγχρονες προσεγγίσεις για αποτελεσματικές λύσεις 

Είναι βαριά η κληρονομιά και μεγάλη η σημερινή ευθύνη όλων μας. Αυτή την κοινωνική ανάγκη για την διαμόρφωση του χώρου την γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και γι΄αυτό η στρατηγική του στόχευση είναι η κατάληψη του.

Όμως, ποιος είναι πολιτικός αυτός σχηματισμός που κυβερνά σήμερα τη χώρα και ο οποίος επιδιώκει να καταλάβει το χώρο με διάφορες λεοντές ;

Ποιος είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ;

Έχουμε μπροστά μας ένα κακέκτυπο, μια καρικατούρα του πιο αρχαϊκού και λαϊκιστικού ΠΑΣΟΚ που δεν υπόσχεται τίποτα άλλο παρά την αναβίωση μιας νοσηρής περιόδου. Την επιστροφή σε ένα κακό  παρελθόν. Με την ίδια δανεική ιδεολογία με τις ίδιες μεθόδους.

Αγαπητοί φίλοι, 

Αυτό τον καιρό έχει κονιορτοποιηθεί κάθε έννοια πολιτικής αρετής που πάντα διέκρινε τους γνήσιους αριστερούς.

Γιατί:

•Εποικίζεται κομματικά το κράτος με την νομενκλατούρα τους.

•Περιφρονούνται οι δημοκρατικοί θεσμοί και το κράτος δικαίου.

•Ποδηγετείται η ελεύθερη ενημέρωση με τη φαρσοκωμωδία των τηλεοπτικών αδειών και το «πόθεν έσχες» των υπερθεματιστών.

•Επιχειρείται απροκάλυπτη παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.

•Υποβαθμίζονται οι Ανεξάρτητες Αρχές.

•Χτίζεται απροκάλυπτα και συστηματικά μια νέα διαπλοκή.

•Λιντσάρεται κάθε αντίθετη γνώμη.

•Υπάρχει διόγκωση σε επικίνδυνο βαθμό εν κύματος αντι-ευρωπαϊσμού με την ανεύθυνη και καταγγελτική ρητορεία τους.

Θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία. Πότε είναι η διανομή ανύπαρκτων πόρων. Πότε το «επονείδιστο χρέος». Πότε οι «γερμανικές αποζημιώσεις». Πότε η «διαπλοκή» και οι εργολάβοι των άλλων. 

Συνεχίζουν να κατασκευάζουν νέες εικονικές πραγματικότητες και νέους μύθους. 

Μέσα σε ένα κλίμα διχασμού που οι ίδιοι καλλιεργούν. Διότι, αυτό τους τρέφει. Διότι, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς αυτό. Διότι, δεν μπορούν να λειτουργήσουν πολιτικά με ευπρέπεια, χωρίς κατασκευασμένους και φανταστικούς εχθρούς.

Με τέτοια εικόνα πώς μπορεί να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ για «ανοίγματα»;

Πρόκειται για μια επικίνδυνη και βαθειά παρακμιακή κατάσταση. Μπροστά στην οποία η σιωπή άλλοτε λαλίστατων αριστερών ανθρώπων της διανόησης και της τέχνης είναι εκκωφαντική. 

Αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό. Αλήθεια, όλοι αυτοί, όσοι γνήσιοι αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες συντάχτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται άραγε άνετα με την κατάσταση αυτή; Δεν ενοχλούνται; Δεν διερωτώνται πώς γίνεται να υπάρχει τέτοια ιδεολογική και πολιτική σύμπνοια και ταύτιση με το άλλο άκρο; Δεν έχουν κανένα ηθικό πρόβλημα; Κανέναν ηθικό ενδοιασμό; Καμιά αμφιβολία;

Τους αφήνει παντελώς αδιάφορους η τραγική κατάσταση της οικονομίας, η ανεργία, η φυγή του ανθού της νεολαίας μας, η κατάρρευση της Υγείας και  η άθλια κατάσταση στα Νοσοκομεία μας, παρά τις ηρωικές προσπάθειες των εργαζόμενων, η καταβαράθρωση της Παιδείας; Η διεθνής ανυποληψία; 

Δεν τους προβληματίζει ότι τα διάφορα «νταηλίκια» και η ανευθυνότητα, τα διάφορα Σχέδια Χ και Β, με επικεφαλής μάλιστα ξένα άτομα αγνώστων συμφερόντων αλλά πρόδηλων προθέσεων, έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα του γκρεμού και εν μια νυκτί ένα νέο και επαχθέστερο όλων Μνημόνιο; 

Με νέα επαχθή φορολόγηση. Με νέους φτωχούς. Με νέες περικοπές συντάξεων. Με νέα ύφεση. Με νέα επαχθή βάρη.

Γιατί έπρεπε να χαθούν άλλα δυο χρόνια; Γιατί έπρεπε να φορτωθεί η χώρα με άλλα 100 δις. βαρών και δυσβάστακτου χρέους;

Διότι, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η οικονομία, που βρίσκεται σε κώμα, αρχίζει να ανακάμπτει σιγά-σιγά για να φτάσει ας πούμε σε 2-3 χρόνια στο επίπεδο όπου βρισκόμασταν το 2014, πράγμα για το οποίο διατηρώ τις αμφιβολίες μου, γιατί έπρεπε να χαθούν όλα αυτά τα χρόνια;

Πρόκειται για αμείλικτα ερωτήματα. Πειστική απάντηση δεν έχει δοθεί.  

Είμαι βέβαιος ότι μέσα σε όλες και όλους αυτούς τους πολίτες ενυπάρχουν όλα αυτά τα ερωτήματα. Τους βασανίζουν. Θλίβονται για την παρακμή της πατρίδας τους. Για την κατάπτωση της «Αριστεράς» στην οποία πίστεψαν και την οποία στήριξαν με τη δράση τους και με την ψήφο τους. Θλίβονται για την αδυναμία του Κέντρου να ορθώσει πολιτικό ανάστημα. Για τις ανούσιες έριδες στον κατακερματισμένο χώρο.

Εμείς, είμαστε σε θέση να ξέρουμε και να αφουγκραζόμαστε τη σιωπή τους. Να αισθανόμαστε το βουβό παράπονο και την απελπισία τους. Κατανοούμε τη διστακτικότητά τους να εκφραστούν. Είναι βαρύ το ιστορικό φορτίο για τους παλιούς. Είναι καταθλιπτική η διάψευση για τους νέους.

Είμαι, όμως, βέβαιος  ότι ως σκεπτόμενοι πολίτες γνωρίζουν την αλήθεια. Παραμένουν σκεπτικοί κι αναζητούν διέξοδο.

Πρέπει να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε μεταξύ μας, ως παλιοί φίλοι και όχι ως άσπονδοι εχθροί όπως θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Να βρούμε μια κοινή γλώσσα για να συζητήσουμε τα προβλήματα, την πορεία και την προοπτική της χώρας. Χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες. Χωρίς φαντασιώσεις.

Να συζητήσουμε μαζί τους για τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Οι πολίτες αυτοί, οι αριστεροί και κεντρώοι πολίτες που έχουν απογοητευτεί, που έχουν ερωτήματα και αμφιβολίες, χρειάζεται να εμπλακούν σε έναν δημιουργικό διάλογο με όλες τις ζωτικές δυνάμεις του Κεντροαριστερού χώρου.

Να συμμετάσχουν ενεργά στην οικοδόμηση μιας παράταξης, με τις αρχές, τις αξίες, τις αναφορές και τις προοπτικές που όλοι μαζί κάποτε ονειρευτήκαμε και επιδιώξαμε. Για να βάλλουν το δικό τους καθοριστικό λίθο.

Γι αυτό και επιμένουμε.

Κεντροαριστερά τώρα.

Μαζί και με όλους τους αριστερούς και κεντροαριστερούς πολίτες που παραμένουν δύσπιστοι και διστακτικοί. Που επιλέγουν την αποχή και την απόσυρση. Που εξακολουθούν να είναι θυμωμένοι και εξοργισμένοι. Που ωθούνται ενδεχομένως σε ακραίες σκέψεις ή επιλογές.

Εμείς είμαστε εδώ. Θέλουμε να συναντηθούμε. 

Θέλουμε να συζητήσουμε μαζί τους για τη Μεταρρυθμιστική Αριστερά ως ακρογωνιαίο λίθο και αναπόσπαστο συστατικό στοιχείο της Νέας Κεντροαριστεράς, της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Για να δημιουργήσουμε όλοι μαζί ένα νέο κίνημα αισιοδοξίας, ρεαλιστικής ελπίδας και προοπτικής.

Γι αυτό, για μια ακόμη φορά.

Κεντροαριστερά Τώρα!

Σας ευχαριστώ πολύ.