Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Ένας πολιτικός προβληματισμός είναι σωστός ή λανθασμένος, δεν είναι ένοχος

Συνέντευξη στον ΣΚΑΙ 100,3 fm, στην εκπομπή "Ημερολόγιο" με τον δημοσιογράφο Π. Τσίμα

Ήθελα να κουβεντιάσουμε λίγο για το τι γίνεται. Μετέχετε σε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που του δώσατε το όνομα «Κίνημα Αλλαγής» και έχουμε όλοι την εντύπωση σαν όλοι που συμμετέχουν εκεί να μην το έχουν πάρει απόφαση ότι είναι σε έναν καινούργιο σχηματισμό. Δηλαδή μου έχουν κάνει εντύπωση μερικά πράγματα τώρα τελευταία. Συμβαίνει κάτι, βγάζει μια ανακοίνωση το Κίνημα Αλλαγής, βγάζει μια ανακοίνωση το Ποτάμι, βγάζει και μια ξεχωριστή ανακοίνωση η ΔΗΜΑΡ. Έχει αποφασιστεί, το έχουν πάρει απόφαση όλοι ότι είναι σε έναν καινούργιο πολιτικό σχηματισμό ή αυτό είναι ακόμη υπό διαπραγμάτευση;

Υπάρχουν ιδιαιτερότητες σε αυτό το ζήτημα και νομίζω ότι η ερώτηση ανοίγει ένα θέμα που θα έπρεπε να πω πολλά και ίσως και ο χρόνος δεν μας παίρνει. Έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τον φορέα στον οποίο λειτουργούμε ως πρόσωπα και ως χώροι. Εγώ έχω δώσει έναν πολιτικό ορισμό σε αυτή τη συνάντηση που νομίζω ότι είναι ακριβής και πιστεύω ότι με βάση τις εξελίξεις μάλλον δικαιώνομαι για αυτό που λέω.

Αυτό που έχουμε φτιάξει είναι μια πολιτική συμμαχία. Δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ούτε νέο κόμμα είναι, ούτε νέος φορέας, με σαφή στοιχεία ενιαίου φορέα, διότι από την αρχή είχε συμφωνηθεί ότι οι ιδιαίτερες πολιτικές δυνάμεις, οι κινήσεις και τα κόμματα που τον αποτελούν διατηρούν την πολιτική τους αυτονομία μέχρι να γίνουν ενιαίο κόμμα. Το γεγονός ότι επιχειρείται να συγκροτηθεί αυτός ο χώρος αφού έχει προηγηθεί η εκλογή του αρχηγού –το λέω και το ξαναλέω εδώ και μήνες, τώρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι λάθος υπήρξε σε αυτήν την υπόθεση - είναι μια από τις αιτίες της δυσλειτουργίας.

Ότι δεν ήταν σωστό;

Ναι, το να προστρέξουμε να εκλέξουμε τον αρχηγό εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες – και αυτό βεβαίως είναι πολύ θετικό – που δεν γνωρίζαμε σε τι θα αρχηγεύσει. Διότι έτσι έχει προκύψει το ζήτημα. Αν δείτε πως λειτουργεί τώρα το πράγμα, το αντιλαμβάνεστε.

Μιλάω με μια προσωπικότητα η οποία έχει πάρει από την αρχή - από το 2011-2012 – πρωτοβουλίες, και έχει συμμετάσχει σε προσπάθειες για να συγκροτηθεί ένας φορέας στον ευρύτερο αυτόν χώρο της Κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της προοδευτικής παράταξης, όπως θέλει την λέει κανείς. Έτσι δεν είναι; 

Και έχω και κάποιες εμπειρίες από το πώς μπορεί να συγκροτηθεί ένας χώρος με διαφορετικές δυνάμεις που προσέρχονται για να τον συγκροτήσουν. Θυμάμαι πως συγκροτήθηκε η Ελληνική Αριστερά, πως συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός ο ενιαίος, πως μετά συγκροτήθηκε η ΔΗΜΑΡ όταν αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήθελε πάρα πολύ μεγάλη προσοχή όλο αυτό αν δεν ήθελες να έχεις στο μέλλον προβλήματα. Τώρα νομίζω ότι αγνοήθηκαν βασικές προτάσεις για έναν άλλον οδικό χάρτη, που είχαν διατυπωθεί. Εγώ νομίζω τις είχα διατυπώσει με σαφήνεια, αλλά εν πάση περιπτώσει. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μερικά ζητήματα τα οποία προκύπτουν.

Διορθώνεται;

Ελπίζω ότι μπορεί να διορθωθεί αν υπάρξει ευθύνη και σοβαρότητα στα θέματα αυτά συνολικά. Να σας πω ένα παράδειγμα; πριν από 3-4 ημέρες η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, η κ. Φώφη Γεννηματά, πρότεινε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στη χώρα και μάλιστα άμεσων, δηλαδή μετά από ενάμιση μήνα. Ήταν μια πρόταση που έκανε η κ. Γεννηματά, την οποία τιμώ και σέβομαι ως πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής προφανώς –δεν χρειάζεται καν να το πω, αλλά το λέω για να κάνω την κρίση που ακολουθεί – η οποία δεν ήταν συνεννοημένη με καμία δύναμη νωρίτερα. Ήταν πολιτική πρωτοβουλία που απέρρεε από τον τρόπο με τον οποίο η ίδια είδε τα πράγματα ή ένα στενό επιτελείο υποθέτω. Προέκυψε από εκεί και πέρα μια σειρά ενστάσεων. Εγώ παραδείγματος χάριν πιστεύω ότι είναι αστήριχτη πολιτικά η πρόταση για εκλογές σε ένα μήνα. Αυτό δεν το λέω; ή δεν απαιτώ να μετέχω - όχι εγώ προσωπικά, αντιλαμβάνεστε τι λέω – το Ποτάμι του οποίου είμαι βουλευτής, στην εκπόνηση μιας τόσο σοβαρής πολιτικής πρωτοβουλίας; ή αν δεν συμφωνεί το Ποτάμι δεν έχει δικαίωμα να πει ότι διαφωνεί, αφού είναι ένα αυτόνομος πολιτικός χώρος σε μια μεγάλη πολιτική συμμαχία;

Αυτό που κουβεντιάζουμε όμως τώρα είναι η μία όψη του προβλήματος ενώ φαίνεται να υπάρχει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Εσείς και όσοι υποστηρίζατε ότι πρέπει να υπάρξει ένας καινούργιος πολιτικός φορέας στην ουσία απαντούσατε στο ερώτημα «Χρειάζεται; Ή μας φτάνει να έχουμε την ΝΔ από τη μια και τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη και να ανασυγκροτήσουμε τον διπολισμό έτσι;» και εσείς είπατε «Όχι, χρειάζεται» και το είπατε με επιμονή. Βλέπω όμως ότι αυτή η συζήτηση δεν τελειώνει παρότι πήγαν 200.000 και, άνθρωποι και ψήφισαν και απάντησαν θετικά στο ερώτημα η συζήτηση συνεχίζεται. «Μήπως πρέπει να πάμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, μήπως με τη ΝΔ;» 

Κοιτάξτε, αυτό προκύπτει ως πολιτική συζήτηση από ορισμένα στελέχη εντός του Κινήματος Αλλαγής που θεωρούν ότι είναι υποχρεωμένοι να καταθέσουν έναν τέτοιο προβληματισμό σήμερα, διότι τα πράγματα ωθούνται προς τις κάλπες επομένως πρέπει να υπάρχει πολιτικό σχέδιο για μετά. Το Κίνημα Αλλαγής από την αρχή, και δικαίως και ορθώς κατά τη γνώμη μου, είχε δηλώσει πως στη φάση που επιχειρείται να συγκροτηθεί ένας καινούργιος πολιτικός χώρος καλό είναι να διατηρήσει την πολιτική του αυτονομία χωρίς να δηλώνει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, ως ένα πρώτο βήμα που θα το οδηγήσει να διαμορφώσει μετά μια στρατηγική σε σταθερότερη βάση. Ήταν σωστή αντιμετώπιση αυτή. Από εκεί και πέρα τώρα το αν διαφορετικές σκέψεις ή στοχεύσεις συνοδεύονται με κινήσεις προσώπων, εγώ δεν πιστεύω ότι αυτό δημιουργεί ζήτημα εξ’ αντικειμένου. Λέει κάποιος  «η γνώμη μου είναι να πάμε να φτιάξουμε μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ». Και λοιπόν; είπε την γνώμη του, γιατί αυτό πρέπει να αποτελεί στοιχείο ταραχής στο χώρο; Νομίζω ότι υπάρχει από την αρχή μια περιρρέουσα ανασφάλεια στο Κίνημα αλλαγής που δεν δικαιολογείται διότι ο πολιτικός προβληματισμός δεν είναι ένοχος. Όποιος τον έχει καλά κάνει και τον έχει, όπως και κάποιος άλλος μπορεί να θεωρεί κάτι άλλο. Συζητήσεις μπορούν να γίνονται. Υπάρχει κάθε φορά η αίσθηση «ποιος υπονομεύει ποιον», και «τι συνωμοτικό καλλιεργείται», και αυτό νομίζω ότι είναι επιβαρυντικό στοιχείο για έναν χώρο που προσπαθεί να συγκροτηθεί.

Επειδή το είπατε και πριν θέλω να σας ρωτήσω, βλέπετε τις κάλπες να πλησιάζουν; 

Προσωπικά νομίζω ότι δεν είναι κοντά οι κάλπες. Είναι όμως μια σκέψη που είναι προσωπική με βάση τη δική μου αντίληψη και ερμηνεία για τα πράγματα, και που δεν ξέρω καθόλου αν είναι ορθή, γιατί σε αυτή τη χώρα τα πράγματα προκύπτουν ανά δίμηνο. 

Μπορεί και νωρίτερα.

Σωστά. Η αίσθηση μου είναι πως μια Κυβέρνηση πέφτει εάν χάνει την πλειοψηφία της στη Βουλή και εκεί βλέπω αρραγές το μέτωπο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εδώ και τρία χρόνια δεν κουνιέται φύλλο. Ή εάν είναι ο λαός στους δρόμους και σπρώχνει προς μία κατεύθυνση. Ούτε το δεύτερο βλέπω να συμβαίνει. Και υπ’ αυτή την έννοια και με δεδομένο ότι, εγώ πιστεύω ότι τους αρέσει εκεί που είναι, νομίζω ότι θα εξαντλήσουν την δυνατότητα να κάτσουν όσο περισσότερο μπορούνε. Σας ξαναλέω ότι είναι μια προσωπική εκτίμηση που μπορεί εύκολα με μια άλλη επιχειρηματολογία να ανατραπεί.

 

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK