Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Η αμήχανη στάση του Πρωθυπουργού απέναντι στα εύλογα ερωτήματα για την απουσία του, τροφοδοτεί τις ενστάσεις για την αποτελεσματικότητα του κράτους.

Σημεία συνέντευξης στον Αθήνα 9,84 FM, στην εκπομπή "Θα χυθεί άπλετο φως" με τον δημοσιογράφο Ηλία Κανέλλη

Για τη στάση Τσίπρα στις πυρκαγιές

Σπ. Λυκούδης: Καθένας δικαιούται να έχει ολιγοήμερες διακοπές, πολύ περισσότερο ο Πρωθυπουργός, αλλά και η δική του αμήχανη στάση απέναντι στα εύλογα ερωτήματα για την απουσία του, αυτή η αμηχανία μιας άμεσης, ορθής-κοφτής απάντησης, προφανώς δημιουργεί μια αρνητική εικόνα για το πώς κινείται η κρατική μηχανή. Τροφοδοτεί τις ενστάσεις για την αποτελεσματικότητα του κράτους.

Οι ανεκδιήγητες αναφορές σε προηγούμενες καταστροφές από πυρκαγιές, δείχνουν, όπως και στην περίπτωση της αμηχανίας του Πρωθυπουργού να απαντήσει για το που ήταν, μια δυσκολία συνολικά του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσει τέτοιου τύπου ζητήματα. Μια απίθανη, συμπλεγματική αντιμετώπιση των ευθυνών που έχει, με επιχειρήματα του τύπου "οι άλλοι ήταν καλύτεροι"; Είναι δυνατόν αυτή να είναι η απάντηση ή ο σχολιασμός μιας κυβέρνησης που έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει θέματα και επιδεικνύει ανικανότητα στο να τα προσεγγίσει κάν, όχι να τα λύσει.

Για τον αυταρχισμό, τα θύματα του πρώην Σοβιετικού Μπλοκ και τη στάση της κυβέρνησης

Σπ. Λυκούδης: Υπάρχει ένα ζήτημα. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να μην κάνει ιστορικές παραδοχές που έχουν κάνει πάρα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι πέρασαν τη ζωή τους στην Αριστερά και εξακολουθούν να πιστεύουν στο μεγάλο απόθεμα των αξιών της και που έχουν όμως αντιληφθεί ότι ορισμένα ζητήματα η ιστορία τα έχει τοποθετήσει στην πραγματικότητά τους και τα έχει λύσει. Προφανώς ο ναζισμός είναι το κακό στην απολυτότητά του. Από την άλλη πλευρά, εγώ και άλλοι πολλοί, ανήκουμε στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν στη σημαντική συμβολή της πρώην ΕΣΣΔ στον αγώνα κατά του φασισμού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στους σημαντικούς αγώνες των απανταχού κομμουνιστών για τα κοινωνικά δικαιώματα. Ολα αυτά όμως είναι δυνατόν να δίνουν συγχωροχάρτι στα εγκλήματα του σταλινισμού; Ένας σημερινός έντιμος κομμουνιστής είναι δυνατόν να μην μπορεί να κάνει αυτή την ιστορική παραδοχή, ότι δηλαδή υπάρχει ένα ζήτημα;

Δημοσιογράφος: Μου κάνει εντύπωση ότι παραβλέπονται ορισμένες μελανές στιγμές της συμπεριφοράς των σοβιετικών στρατευμάτων κατά την εισβολή τους στο Βερολίνο το 1945, βιασμοί, λεηλασίες κλπ όπως αναφέρεται και σε σχετικό βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς.

Σπ. Λυκούδης: Δεν το ξέρω, το ακούω όμως. Αυτά είναι ανοικτά ζητήματα στα οποία οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις. Δεν είναι δυνατόν όμως επιειδή υπήρξαν μεγάλες και ηρωικές προσπάθειες ανθρώπων που ήθελαν να συμβάλλουν στην κοινωνική αλλαγή, μαζί με την αναγνώρισή τους να επιχειρείται ταυτόχρονα και η αθώωση των εγκλημάτων της σταλινικής περιόδου. Δεν δέχομαι επίσης να ξεπεράσω όπως κάποιοι άλλοι με ευκολία, τη μεγάλη προσπάθεια διανοητών της Αριστεράς να συναντηθεί το Κομμουνιστικό Κίνημα με τις αξίες της δημοκρατίας. Υπάρχει εδώ ένα ζήτημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Εννοώ την αποφασιστική τομή που έγινε από κάποιους ηγέτες της Αριστεράς για να αποδειχθεί ότι δεν έχει καμμία σχέση η δικτατορία του προλεταριάτου με την πλουραλιστική δημοκρατία και τις κοινωνίες της ελευθερίας. Αυτό δεν μπορεί να μην αξιολογείται. 

Για την Κεντροαριστερά

Σπ. Λυκούδης: Πιστεύω ότι αυτή την προσπάθεια ανασυγκρότησης του συγκεκριμένου χώρου την χρειάζονται και η χώρα και η κοινωνία. Παρά την κινητικότητα που έχει αναπτυχθεί, περισσότερο το τελευταίο διάστημα, δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Εμφανίζονται περισσότρο οι ευγενείς προθέσεις ανθρώπων να αναλάβουν τις ευθύνες αυτού του κινήματος και λιγότερο η διερεύνηση των δυνατοτήτων συγκρότησης του χώρου.

Δημοσιογράφος: Εσείς θα μετάσχετε ακόμη και απόντος του Σταύρου Θεοδωράκη;

Σπ.Λυκούδης: Θα κάνω κάθε τι ώστε να υπάρξει το Ποτάμι σε αυτή τη συνολική προσπάθεια. Είναι τελείως διαφορετική η εικόνα στην προοπτική αυτού του χώρου με το Ποτάμι παρά χωρίς αυτό. Παρά τη μικρή του δύναμη και την οπισθοχώρησή του τη δημοσκοπική, το Ποτάμι δίνει το άλλο χρώμα σε αυτή την προσπάθεια. Το σημαντικό είναι να γίνει προσπάθεια να λυθούν ζητήματα που έχουν να κάνουν επί της ουσίας με τη συγκρότηση του χώρου και όχι με το ποιοί θα εμφανιστούν να διεκδικήσουν την αρχηγία σε μη υπαρκτό ακόμα κόμμα.

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK