Σας έπεισε η εξήγηση ότι λέμε «αναστολή» και όχι «κατάργηση» διότι...

Καταρχήν δεν είναι και νομικά σωστός ο όρος. Αναστολή στην εφαρμογή ενός νόμου δεν υπάρχει, υπάρχει αναστολή στην ισχύ ενός νόμου σε ειδικές περιπτώσεις. Νομίζω ότι δεν είχαν φροντίσει ακόμα και τις διατυπώσεις. Αλλά από εκεί και πέρα, από την ώρα που διαμορφώθηκε ένα κλίμα με μια όχι απλώς υποχώρηση, αλλά με μια κατακρήμνιση όλου του προηγούμενου σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε από το ΣτΕ και συνεχίστηκε μέσα από τις διαδοχικές υποχωρήσεις της Κυβέρνησης, δηλαδή και μέσα στη Διάσκεψη των Προέδρων, εμείς επιμείναμε ως αντιπολίτευση στο να αναδιατυπωθεί η τροπολογία για να μην υπάρξει αναστολή αλλά κατάργηση. Από εκεί και πέρα και μετά την επίμονη προσπάθεια του Προέδρου, λέγοντας ότι «όσα λέω καταγράφονται στα Πρακτικά» και επαναλαμβάνοντας ότι δεν έχει άλλη πρόθεση η Κυβέρνηση και ότι «η διατύπωση είναι αυτή αλλά δεν έχει σημασία, μιλάμε για κατάργηση επί της ουσίας» νομίζω ότι προχωρήσαμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο για να ανοίξουμε ένα παράθυρο ουσιαστικά, διότι η λύση εξ’ ολοκλήρου δεν υπήρξε. Ένα παράθυρο ανοίξαμε. Ελπίζω και υποθέτω, όπως είπατε και εσείς, ότι την Πέμπτη στη νέα Διάσκεψη των Προέδρων θα έχουμε ένα κλίμα συνολικότερα διαφορετικό και θα λύσουμε το πρόβλημα. Έτσι ελπίζω.

Πώς εξηγείτε αυτή την στροφή της Κυβέρνησης; διότι εδώ πρόκειται για στροφή μεγάλη. Την Πέμπτη, όταν βγήκε η απόφαση του ΣτΕ, βγήκε με αυτόν τον επιθετικό, υβριστικό κατά της Δικαιοσύνης λόγο, ότι εδώ είναι πραξικόπημα δικαστικό, είναι η Δικαιοσύνη στην υπηρεσία της διαπλοκής και τα τοιαύτα και φτάνει χθες να φέρνει μια πλήρως συναινετική πρόταση και ως προς τα νομικά και ως προς τα πρόσωπα.

Η Κυβέρνηση πήρε φόρα και έπεσε πάνω στον τοίχο. Και όταν χτύπησε στον τοίχο κατάλαβε ότι δεν μπορεί να τον διαπεράσει. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε μετά την απόφαση του ΣτΕ σε μια προφανή πολιτική αμηχανία την οποία μετέτρεψε από αμηχανία σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη συμπεριφορά. Λειτούργησε με τα πάθη του. Τα πάθη εναντίων των «αστών δικαστών» οι οποίοι «βάλλουν κατά της φτωχολογιάς» «παίρνοντας τα λεφτά που είχαμε πάρει από τους πλούσιους» κλπ. Δηλαδή απίστευτες ιστορίες, πέρα και μακριά ακόμα και από την Αριστερά των προηγούμενων 80 ετών. Δεν μπορούσε να σταθεί αυτό το κλίμα παραπάνω και νομίζω ότι το κατάλαβε και άρχισε τις υποχωρήσεις. Το θέμα είναι ότι θα μπορούσε να μην φτάσει και σε άλλα επίπεδα -πώς να το πω τώρα, να μην μεταχειρίζομαι λέξεις που δεν θέλω- εξευτελισμού. Δηλαδή πρόταση συναίνεσης με τον κ. Πολύδωρα; Ποιος σκέφτηκε, σε ποιο κυβερνητικό επιτελείο, ποιοι άνθρωποι έκατσαν και σκέφτηκαν ότι μπορεί να αποτελέσει πρόταση συναίνεσης ο κ. Πολύδωρας; Πέρα από την περίπτωση του ανθρώπου, δεν συζητάμε για τον άνθρωπο τον ίδιο και το αν είναι ή όχι ευγενής και απολαυστικός όπως έλεγα στη διάσκεψη. Ποιος σκέφτηκε αυτό ως πρόταση συναινετική; και όμως την έκαναν.

Φαίνεται ότι είχε κακό φεγγάρι το βράδυ της Παρασκευής προς Σάββατο.

Και όμως την έκαναν για να έρθει βέβαια με φόρα πίσω όλη αυτή η ιστορία και να ανατραπεί στο πρώτο τέταρτο σχεδόν της Συνδιάσκεψης των Προέδρων.

Διατυπώθηκε αν κατάλαβα καλά από τον κ. Δένδια, αν κατάλαβα καλά γιατί παρακολουθούσα τη συνεδρίαση, μια μομφή ή υποψία ότι είχε προηγηθεί μια συνεννόηση της Κυβέρνησης με τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, το Ποτάμι και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αφήνοντας τη ΝΔ απέξω ως προς τα πρόσωπα κλπ. Υπήρξε συνεννόηση;

Σας διαβεβαιώνω καμία συνεννόηση. Τουλάχιστον όσο ξέρω εγώ αλλά υποτίθεται ότι σε αυτή τη διάσκεψη εγώ είχα ρόλο και ο κ. Δανέλλης και ο κ. Λοβέρδος. Δεν υπήρξε καμία απολύτως συνεννόηση και καμία συζήτηση επί θεμάτων που άλλωστε δεν ξέραμε. Όταν ξεκίνησε η Διάσκεψη δεν ξέραμε καν αν θα αποσύρουν την υποψηφιότητα του κ. Πολύδωρα. Φάνηκε κατά τη διαδικασία της συζήτησης ότι δεν θα τη στηρίξουν. Φάνηκε πεντακάθαρα αυτό. Μετά κατατέθηκε πρόταση γραπτή που περιείχε άλλα ονόματα, νέα, με προφανή την πρόθεση να φύγει ο κ. Πολύδωρας και να μπει ο κ. Μορώνης. Όλα αυτά ήταν μια εξέλιξη που έτρεχε κατά τη διαδικασία της Διάσκεψης και κανένας δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν. Δίπλα καθόμαστε όλοι και σας διαβεβαιώνω ότι κοιτούσε ο ένας τον άλλον με απορία κάθε φορά για τις κυβερνητικές στροφές.

Εσείς προφανώς είχατε άλλες ιδέες για τα πρόσωπα, αλλά καταλαβαίνω ότι ήσασταν διατεθειμένοι – το κάνατε ήδη αφού ψηφίσατε την πρόταση - να βάλετε νερό στο κρασί σας. Δηλαδή θεωρείτε ότι τα πρόσωπα δεν έχουν τόση σημασία όσο το να υπάρξει ένα συναινετικό κλίμα.

Το συναινετικό κλίμα καταρχήν είναι το κυρίαρχο. Από εκεί και πέρα και τα πρόσωπα έχουν μια σημασία γι’ αυτό και εμείς δεν πήγαμε πίσω από τη διεκδίκηση μιας σύνθεσης κατά την γνώμη μας ουσιαστικότερης και περισσότερο συναινετικής. Εγώ ζήτησα να είναι πρόεδρος ο Γ. Τζανετάκος για μια σειρά λόγους που εξήγησα. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη είπε ότι συμφωνεί και με τον κ. Τζανετάκο και θα μπορούσε να είναι ο κ.Σωτηρέλης. Eγώ συμφώνησα με τον κ. Σωτηρέλη. Aπό κει και πέρα πήγαμε στη λύση του κ. Μορώνη που από την αρχή είχαμε θεωρήσει ότι είναι μια θετική πρόταση και την δεχθήκαμε. Δεν δεχθήκαμε ως αντιπροεδρία αυτή του κ. Μουλόπουλου διότι θεωρούσαμε ότι δεν είναι η πιο συναινετική λύση, προτάθηκε ο κ. Κιάος, συμφωνήσαμε και έτσι διαμορφώθηκε αυτή η σύνθεση στην οποία καταλήξαμε με το «ναι» το δικό μας.

Φοβάστε ότι μπορεί να πάμε πίσω από αυτό; δηλαδή εκεί που μείνατε χθες το βράδυ και που είναι ένα χιλιοστό από μια συναινετική συγκρότηση του ΕΣΡ εφόσον σε αυτές τις δύο μέρες μπει και η ΝΔ σε αυτή τη διαβούλευση και συνεπώς την Πέμπτη υπερψηφίσει. Υπάρχει κίνδυνος να πάμε πίσω.

Δεν νομίζω να πάμε πίσω με την έννοια ότι δεν μπορεί παρά να βλέπουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις – και το σύνολο της αντιπολίτευσης και η ΝΔ – ότι σε αυτή τη φάση η Κυβέρνηση εκπέμπει την εικόνα μιας ολοκληρωτικά ηττημένης Κυβέρνησης σε σχέση με το σχέδιό της. Έχει ηττηθεί. Το λέει, το δείχνει κλπ. Από εκεί και πέρα για να μην αναζητηθεί η συναίνεση, έχοντας απέναντί σου μια ηττημένη πολιτική, θα πρέπει να έχεις την αντίληψη ότι πρέπει να τον λιώσεις τον αντίπαλο. Για τέτοια ζητήματα η θετική πολιτική είναι η πολιτική της αναζήτησης μιας λύσης. Όταν έχεις απέναντί σου έναν ηττημένο αντίπαλο πώς αλλιώς θα μπορούσε μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη να σκεφτεί αυτή τη στιγμή;

Μένει μια εκκρεμότητα μόνο που δεν ξέρω πως εσείς αισθάνεστε ότι έληξε αν έληξε, υπήρχε η πρόθεση –ανακοινωμένη πρόθεση – από τον κ. Παππά να φέρει μια τροπολογία με την οποία να αδειοδοτηθούν προσωρινά μέσω προσωρινών βεβαιώσεων...

Την παίρνει πίσω. Είπε ότι δεν θα γίνει πρόταση για γέφυρα. Αυτά ήταν όλα. Ήταν το ότι επιστρέφουν οι αρμοδιότητες, το ότι δεν υπάρχει ο αριθμός 4, ότι δεν θα υπάρξει πρόταση για γέφυρα, ότι φεύγει ο Πολύδωρας, ότι φεύγει ο Μουλόπουλος. Δηλαδή από εκεί και πέρα είναι και ένα θέμα πώς αξιοποιεί μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη, εννοώ εμείς ή άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, την πολιτική στιγμή. Η πολιτική στιγμή προσφέρεται για να δείξεις εσύ την πολιτική ωριμότητα που έχεις ως χώρος της αντιπολίτευσης.