Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Γραπτές Συνεντεύξεις

Σημεία από τη συνέντευξη του Σπ. Λυκούδη στο ΣΚΑΙ FM

Σημεία από τη συνέντευξη στο ΣΚΑΙ FM και στο δημοσιογράφο Π. Τσίμα.

Για τον εκλογικό νόμο:

Από την ώρα που η απλή αναλογική κατατίθεται ως ένα εργαλείο απόκρουσης του αντιπάλου, διότι ως τέτοιο κατατίθεται, η σοβαρότητα, υπευθυνότητα και σωφροσύνη από έναν Βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου είναι να το δει από τη σκοπιά αυτή και να πάρει θέση με βάση αυτό, και όχι με βάση το εάν κατά την πολιτική διαδρομή τη δική του υποστήριξε την ηθική αξία της απλής αναλογικής ως το πιο αντιπροσωπευτικό σύστημα της λαϊκή βούλησης.Από την ώρα που κάποιος διαπιστώνει ότι η Κυβέρνηση το χρησιμοποιεί ως όπλο για να δει με ποιον τρόπο θα αποκρούσει τον αντίπαλο, αλλάζει χαρακτήρα ο εκλογικός νόμος και γίνεται ένα εργαλείο σκοπιμότητας στα χέρια αυτού που το προτείνει. Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει να ξεχάσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε όλες τις δυνατότητες να κάνει την πρόταση για την απλή αναλογική πέρσι τέτοια εποχή, πηγαίνοντας προς τις εκλογές και όταν όλοι του το λέγαμε. Αλλά προφανώς όταν πήγαινε προς τις κάλπες και έχοντας την βεβαιότητα ή την αίσθηση ότι κερδίζει, το μπόνους ήταν ένα εξαιρετικό δώρο για τον ίδιο. Δεν μπορεί κάποιος να τα παραβλέψει όλα αυτά.

Πως απαντάτε σε εκείνους που λένε ότι είναι μια ευκαιρία για να καθιερωθεί ένας αναλογικός εκλογικός νόμος;

Ποτέ στο παρελθόν η αριστερά δεν είχε υποστηρίξει την απλή αναλογική παρά μαζί και με την αντίληψη τη συνολικότερη της ανάγκης να κυβερνηθεί ο τόπος. Βέβαια τότε η αριστερά έλεγε ότι χρειάζεται η απλή αναλογική για πολυκομματικές κυβερνήσεις ενάντια στην αυταρχικές μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ποτέ δεν έφευγε από το μυαλό της η ανάγκη διακυβέρνησης του τόπου.

Για το δημοψήφισμα:

Ο τρόπος με τον οποίο ένα χρόνο μετά μιλάμε για το δημοψήφισμα σας φαίνεται υγιής:

Προκαλούν θυμηδίες αυτές οι ανακοινώσεις. Στοιχειώδης σοβαρότητα της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού ήταν να περιφρουρήσει τουλάχιστον όσα δεδομένα προέκυψαν μετά από το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ. Δηλαδή ας γινόταν μια αναφορά αλλά με μία αυτοσυγκράτηση. Αυτές οι πανηγυρικές δηλώσεις για το μεγάλο αντιστασιακό ΟΧΙ το οποίο εντός εικοσιτετραώρου ποδοπατήθηκε στην κυριολεξία, προκαλούν θυμηδία. Δεν μπορεί κάποιος να το σχολιάσει σοβαρά, αλλά χαμογελάει πικρά και λέει «πού φτάσαμε».

Για τη συγκρότηση του χώρου που βρίσκεται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν εντάσσεται ούτε στη μία ούτε στην άλλη όχθη:

Γύρω από αυτή τη ιστορία έχω ελπίδες αλλά έχω και ανησυχίες. Γι’  αυτό ακριβώς έχω δώσει χθες στη δημοσιότητα ένα άρθρο με προτάσεις, όπου περιγράφω τον τρόπο με βάση τη δική μου εκτίμηση και αίσθηση των δυνατοτήτων αλλά και των κινδύνων, που μπορεί να φτάσει σε ένα ασφαλές αποτέλεσμα. Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι δύσκολο να βρεθούν τα σημεία της συνάντησης όταν όλοι συμφωνούν ότι τον έχει ανάγκη ο τόπος αυτόν τον χώρο. 

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK