Έχει πολλές σημασίες η λέξη δίκτυο. Στην πολιτική παραπέμπει σε μια οργάνωση ή ομάδα προσώπων και μέσων για να επιτευχθεί ένας στόχος.

Ο Λεωνίδας συνήθιζε να συμπυκνώνει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της Ανανεωτικής Αριστεράς στη χώρα μας με μια μεταφορά.
«Είμαστε ένα καταπληκτικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας χωρίς δίκτυο διανομής». Για το ΚΚΕ εσωτερικού το πρωτοείπε.

Αυτό το καμπανάκι χτυπούσε και για τη Δημοκρατική Αριστερά, που με τόση θέρμη στήριξε όσο ζούσε, στα πρώτα της βήματα.

Αυτό λοιπόν είναι το ζήτημά μας, το δίκτυο διανομής. Δεν θέτω εγώ το ζητούμενο. Τίθεται από την πραγματικότητα.
Η δική μου απάντηση είναι: με συνεργασίες. Με αυτοπεποίθηση και συνεργασίες.

Ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου το ξέρουμε. Ότι δεν κατέχουμε εμείς μόνο την απόλυτη αλήθεια, επίσης.
Και ο λαός μας ξέρει πλέον – το απέδειξε- πως οι ανεξέλεγκτες εξουσίες είναι καταστροφικές. Πως οι δικομματισμοί δεν είναι παρά εναλλαγή μεταξύ αποδεκτών καμένης γης!

Για τούτο, όσο κι αν κομπορρημονούν για την επάρκειά τους, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα κυβερνήσουν ποτέ πια μόνοι τους.

Οπότε για εμάς το ερώτημα δεν είναι ναι ή όχι στις συνεργασίες, αλλά – και επανέρχομαι στη μεταφορά του Λεωνίδα-ποιες συνεργασίες μάς εξασφαλίζουν καλύτερο δίκτυο διανομής. Πιο αξιόπιστο. Πιο ευρύ. Πιο εύκαμπτο. Πιο δεκτικό.

Και δεν θα φτιάξουμε ποτέ ένα τέτοιο δίκτυο, αν δεν απαλλαγούμε από τα φοβικά μας σύνδρομα, αν δεν εγκαταλείψουμε τις τακτικές σκαντζόχοιρου.