Του Γιώργου Καρελιά 

Ποιο είναι το στοιχείο που έχει προκαλέσει ένα κύμα λοιδοριών για την υπουργοποίηση του Φώτη Κουβέλη; Αναμφισβήτητα η τοποθέτησή του δίπλα (ή και υπό) τον «σύντροφο» Πάνο Καμμένο.

Πράγματι, όταν προς ετών ο Κουβέλης έγραφε ότι «δεν νοείται» ότι θα συνεργαστεί με αυτό το μόρφωμα των ΑΝΕΛ, όταν ο Καμμένος τον αποκαλούσε «πατερίτσα» και «άρχοντα των μαξιλαριών», η σημερινή του στάση, δίπλα στον υβριστή του, δείχνει πολιτική αναξιοπρέπεια. Ετσι είναι. Δυστυχώς.

Βεβαίως, ο αναμάρτητος πρώτον τον λίθον βαλέτω. Είναι εξίσου αναξιοπρεπές να επικρίνουν τον Κουβέλη για έλλειψη συνέπειας πολιτικοί του αντίπαλοι, οι οποίοι στο παρελθόν έχουν πει τα ίδια και χειρότερα. Για παράδειγμα, ο πολυπράγμων Αδωνις Γεωργιάδης είναι η… επιτομή της συνέπειας, ώστε να δικαιούται να ειρωνεύεται άλλους; Δεν είμαστε όλοι λωτοφάγοι για να ξεχάσουμε τι έλεγε, όταν ήταν στο ΛΑΟΣ, για τον Καραμανλή (που «πούλησε την Μακεδονία»!) και τον Σαμαρά, τους οποίους σήμερα αποθεώνει. Κρείττον (το) σιγάν, λοιπόν, για ορισμένους.

Όμως, ας πάμε στην ουσία. Το μεγάλο πολιτικό αμάρτημα του Κουβέλη δεν είναι η σημερινή στάση του. Κι άλλοι τα έχουν κάνει αυτά. Ο Κουβέλης διέπραξε το μοιραίο λάθος τον Δεκέμβριο του 2014. Τότε που ο ίδιος και το τότε κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ (και έχει σημασία να το πούμε αυτό – θα δούμε γιατί), ΔΕΝ ψήφισαν τον Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγήθηκε σε πρόωρες εκλογές.

Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος. Διότι αυτό το λάθος επέφερε πολιτική αστάθεια. Να μην ξεχνάμε ότι ο Σόιμπλε τράβηξε το χαλί από την κυβέρνηση Σαμαρά διότι είχε πεισθεί ότι θα γίνονταν εκλογές και θα κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κουβέλης ουσιαστικά έκανε ζημιά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ενίσχυσε την εξουσιαστική αλαζονεία του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος νόμιζε ότι θα τα έβρισκε όλα ρόδινα, επειδή θα κέρδιζε τις εκλογές. Αν ο Κουβέλης άφηνε την τότε κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη «βρώμικη δουλειά» και οι εκλογές γίνονταν συμφωνημένα έξι ή εννιά μήνες αργότερα, θα έκανε καλό και στον ΣΥΡΙΖΑ. Πάλι θα κέρδιζε τις εκλογές, αλλά η χώρα θα ήταν σε πρόγραμμα, δεν θα αντιμετώπιζε χρηματοδοτική ασφυξία και δεν θα ζούσαμε όλα όσα ζήσαμε μέχρι το καλοκαίρι του 2015, πρωτοστατούντος του ανεκδιήγητου Βαρουφάκη.

Γι’ αυτό το μοιραίο λάθος την πρώτη ευθύνη έχει, φυσικά, ο Κουβέλης. Αλλά δεν το διέπραξε μόνος του. Λίγες μέρες πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου είχαν συνεδριάσει από κοινού η Κοινοβουλευτική Ομάδα και η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ. Και ομόφωνα είχαν αποφασίσει να καταψηφίσουν την υποψηφιότητα Δήμα. Κι επειδή βλέπω ότι σήμερα ορισμένοι τότε στενοί συνεργάτες του τον κατακρίνουν, καλό είναι να είναι περισσότερο συγκρατημένοι. Εξ αριστερών του καθόταν ο σημερινός πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος και συμφώνησε με εκείνη την απόφαση. Μάλιστα, ο ίδιος είχε αναλάβει τότε τις επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ορισμένοι τότε ανεξάρτητοι βουλευτές, όπως ο Τατσόπουλος, οι οποίοι ειρωνεύονται σήμερα τον Κουβέλη καλό είναι να μην παριστάνουν τους ξεχασιάρηδες. Τότε, στην κρίσιμη ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου 2014, ψήφισαν ό,τι και ο Κουβέλης, δηλαδή «όχι» στην υποψηφιότητα Δήμα.

Ναι, το μεγάλο αμάρτημα του Κουβέλη διεπράχθη τότε. Ναι, αυτός έχει την μέγιστη ευθύνη. Αλλά δεν το έκανε μόνος του. Είχε και συνεργάτες-συνυπεύθυνους. Ολοι μαζί τα κάνανε! Μόνο όσοι είχαν διαχωρίσει τη θέση τους δικαιούνται να ομιλούν σήμερα.

Δημοσιεύθηκε στο Protagon

02/03/2018