Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Γραπτές Συνεντεύξεις

Μια γραμμή, αν δεν περπατάει, αλλάζει, δεν επιβάλλεται

Συνέντευξη στον Ανδρέα Παπαδόπουλο για την ΑΥΓΗ, 24.6.2005

Ξεκινάει αύριο η Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ για την Αυτοδιοίκηση. Εκτιμάτε πως θα είναι παραγωγική;


Το εύχομαι, αν και όλα τα στοιχεία, που τη συνοδεύουν, δεν με κάνουν πολύ αισιόδοξο. Η αυτοδιοικητική πανελλαδική συνάντηση που θα πραγματοποιήσουμε φέτος, για να συζητήσουμε τις θέσεις μας και την τακτική μας ενόψει των εκλογών της άλλης χρονιάς, είχαμε προτείνει να έχει το χαρακτήρα Θεματικού Συνεδρίου, όπως ακριβώς είχαν και οι αντίστοιχες του 1997 και 2001. Η πλειοψηφία της ΚΠΕ απέρριψε αυτή την πρόταση, μετέτρεψε το Θεματικό Συνέδριο σε Συνδιάσκεψη και καταλήγουμε ουσιαστικά σε ένα ακτίφ στελεχών με ιδιαίτερα περιορισμένη συμμετοχή της βάσης του κόμματος. Κρίμα. Υποβαθμίστηκε αυτή η διαδικασία πάρα πολύ και αυτό δεν ταιριάζει καθόλου στον ανοιχτό και δημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος.

Γιατί νομίζετε πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα; Η βάση του κόμματος δεν συζήτησε αυτούς τους μήνες το θέμα και τις διαφορετικές απόψεις; Δεν είναι αυτό συμμετοχή;

Το αντίθετο ακριβώς έγινε. Η συζήτηση πάνω στα κείμενα της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας ήταν μηδαμινή. Και ο διάλογος υποβαθμίστηκε και το τελικό σώμα του Σαββατοκύριακου είναι υποβαθμισμένο. Έχω τη γνώμη, και λυπάμαι που το λέω, πως η πλειοψηφία προτίμησε από τη βάσανο του διαλόγου την ασφάλεια των συσχετισμών στην Κεντρική Επιτροπή. Μια γραμμή όμως αν δεν περπατάει, αλλάζει, δεν επιβάλλεται.

Πού εστιάζονται οι διαφορές ανάμεσα στις δύο απόψεις;


Σε τρία βασικά ζητήματα που είναι η ουσία και στα δύο κείμενα:
-Στην εκτίμηση και καταγραφή της θέσης της Αυτοδιοίκησης σήμερα στην Ελλάδα και στην αποτίμηση της παρουσίας και της δουλειάς του κόμματός μας στο χώρο.
-Στα προγραμματικά στοιχεία με τα οποία θα πάμε στις εκλογές του 2006.
-Στα ζητήματα της εκλογικής μας τακτικής.

Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για το ρόλο της Αυτοδιοίκησης και για την εικόνα του αυτοδιοικητικού ΣΥΝ;


Στην άποψη της πλειοψηφίας η Αυτοδιοίκηση σήμερα στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται απαξιωτικά, θεωρείται ως χώρος που αναπτύσσεται κυρίως η αδιαφάνεια, η ρεμούλα, η διαφθορά και εμφανίζεται ως πιστό αντίγραφο του κεντρικού κράτους και του δικομματισμού.

Χωρίς δε να μηδενίζεται –γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει- η παρουσία του ΣΥΝ στην Αυτοδιοίκηση σήμερα (430 εκλεγμένοι, 25 δήμαρχοι, 70 νομαρχιακοί σύμβουλοι, 2 νομάρχες και πάνω από 300 δημοτικοί σύμβουλοι), οι αρνητικές κρίσεις που ακολουθούν για παραγοντισμούς, αυτοδυναμίες και απομακρύνσεις των αυτοδιοικητικών μας στελεχών και η περιγραφή των αρνητικών φαινομένων στην οργανωτική μας λειτουργία και στη σύνδεση της κομματικής και της δημοτικής δουλειάς είναι τόσο ανισοβαρείς, που δίνουν την εντύπωση να είμαστε η 3η δύναμη στο χώρο. Εμείς δεν συμφωνούμε με τέτοιες κρίσεις. Για το κόμμα μας στην Αυτοδιοίκηση είμαστε περήφανοι για όσα έχει κερδίσει και για τον σημαντικό ρόλο που παίζει σήμερα. Όσα θετικά έχουν παραχθεί σε προγραμματικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν τη δική μας υπογραφή.

Γι' αυτό είμαστε και ιδιαίτερα ενοχλημένοι γι' αυτή την απαξίωση από στελέχη μας. Φράσεις και θέσεις του τύπου: « Τι να τους κάνουμε τόσους,, και που τους έχουμε τι προσφέρουν, παράγοντες είναι κ.λ.π.», δεν είναι απλώς λυπηρό, είναι οδυνηρό να ακούγονται στο χώρο μας.

Ποιες είναι οι προγραμματικές διαφορές;


Δεν έχουν σημασία οι γενικολογίες, οι βερμπαλισμοί και οι κοινοτοπίες. 'Ολοι λέμε, χωρίς να διαφωνούμε τα γενικά:
«Να παρέμβει η αριστερά αποφασιστικά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί κ.λ.π.»
«Εμπρός για Αυτοδιοίκηση χωρίς οικονομικά προβλήματα κ.λ.π.»
«Ναι στην αποκέντρωση, όχι στο διορισμένο Περιφερειάρχη κ.λ.π.»
Αυτά για να στηριχτούν, όμως, χρειάζονται τομές και προτάσεις συγκεκριμένες από τη σύγχρονη αριστερά. Αυτές που είχαμε παλέψει και τις είχαμε περάσει, σχεδόν όλες, στα Συνέδρια ΚΕΔΚΕ, ΕΝΑΕ. Διαπιστώνουμε ότι παίρνονται σήμερα πίσω προγραμματικές επιλογές που είχαμε επεξεργαστεί ως αυτοδιοικητικός Συνασπισμός. Τις αναφέρω συγκεκριμένα:

  • Στήριξη των Καποδιστριακών δήμων, οικονομική και τεχνική. Ο «Καποδίστριας» υπήρξε σημαντική θεσμική τομή και η κριτική μας συνίσταται στο ότι δεν στηρίχτηκε και όχι ότι έγινε.
  • Το κεντρικό κράτος εισπράττει λεφτά (φόρους) στο όνομα της Αυτοδιοίκησης για να της τα αποδώσει και τα κατακρατεί (πάνω από 1 τρισ. έχουν υπεξαιρεθεί). Προτείνουμε απόδοση φορολογικής εξουσίας στους δήμους στο πλαίσιο ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης χωρίς νέους φόρους στους πολίτες.
  • Το Σύνταγμα προβλέπει δύο βαθμούς Αυτοδιοίκησης. Το να λέμε θέλουμε τρεις βαθμούς, δηλαδή αιρετή Περιφέρεια, είναι σαν να συζητάμε για το τι θα προτείνουμε 10 χρόνια αργότερα στη νέα Συνταγματική Αναθεώρηση (αν γίνει).
  • Υπάρχουν δε και ισχυρές ενστάσεις, αν αντέχει η Ελλάδα τρεις βαθμούς Αυτοδιοίκησης. Προτείνουμε ο δεύτερος βαθμός να είναι η Περιφέρεια, με τις Νομαρχίες αποκεντρωμένους περιφερειακούς θεσμούς με αιρετά όργανα και αρμοδιότητες. 'Όλη η ανάπτυξη (περιφερειακά προγράμματα, αναπτυξιακά, χρηματοδοτήσεις, έργα κ.λ.π.) γίνονται μέσω των Περιφερειών. Σήμερα τα χειρίζεται δια του διορισμένου περιφερειάρχη πάλι το κεντρικό κράτος. Το να διαπιστώνεις το φαινόμενο και να το καταριέσαι δεν οδηγεί πουθενά. Άποψη χρειάζεται και τόλμη.
  • Στα μεγάλα οικιστικά συγκροτήματα (ευρύτερη Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.λ.π.) τώρα πια τα προβλήματα είναι υπερτοπικά. Η καθημερινότητα είναι κοινή και ολόιδια στο Παγκράτι και τον Βύρωνα ή στο Αιγάλεω και στο Χαϊδάρι που τα χωρίζει ένας δρόμος. Να ανιχνεύσουμε και να προχωρήσουμε στις αποτελεσματικότερες μορφές μητροπολιτικών διοικήσεων χωρίς να καταργούνται οι υπάρχουσες ιδιαιτερότητες, αλλά και χωρίς να υποκύπτει η πραγματικότητα στις κατεστημένες εδώ και δεκαετίες αντιλήψεις «περί συνόρων (!!)του Δήμου κ.λ.π.». Εδώ να συγκρουστούμε με παραγοντισμού,ς αν έχουμε κότσια.
  • Καθιέρωση της απλής αναλογικής για να πάρει σάρκα και οστά η έννοια της συμμετοχής.



Ποιά εκλογική τακτική εισηγείται το δικό της κείμενο;


Το κείμενο της πλειοψηφίας ζητάει τη συγκρότηση και την κάθοδο σε όλες τις Νομαρχίες και τις πρωτεύουσες των νομών και σε όλους τους δήμους, πλην των μικρών καποδιστριακών, αριστερών ψηφοδελτίων στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και όσων ανένταχτων ή διαγραμμένων ή αποχωρούντων από άλλους πολιτικούς χώρους θέλουν να μετάσχουν.

Και αυτό το ψηφοδέλτιο το ονομάζει πλατύ και δηλώνει ότι επειδή καλεί και ανένταχτους ή διαμαρτυρόμενους άλλων χώρων, αυτό δίνει στην εκλογική τακτική ευρύτητα πέραν του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια να διασκεδαστεί ο απομονωτισμός της γραμμής που υποστηρίζει η πλειοψηφία της ΚΠΕ, δηλαδή «παντού μόνοι μας ενάντια στο δικομματισμό».

Αυτή η γραμμή είναι ανοιχτή μόνο προς ΚΚΕ, αλλά το ΚΚΕ, ως γνωστόν, όταν δεν μας βρίζει απλώς αδιαφορεί. Αυτή η γραμμή είναι και πρωτοφανής για την αριστερά στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, χώρο κατ' εξοχήν πλατιών συνεργασιών. Εμείς δεν αρνούμαστε οι δυνάμεις του ΣΥΝ να διευρυνθούν στις δημοτικές μας κινήσεις, όσο μπορούν και με ΣΥΡΙΖΑ και με άλλους, αν υπάρχουν βέβαια. Το ζητούμενο είναι αν αυτές οι συσπειρώσεις οι δικές μας, οι διευρυμένες όσο γίνεται, θα μπορούν, αν θέλουν και οι συνθήκες προσφέρονται σε οποιαδήποτε Νομαρχία ή Δήμο να κατέβουν σε συνεργασία και με άλλες πολιτικές δυνάμεις (π.χ. ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, κ.λ.π.). 'Οχι μόνο με πρόσωπα, αλλά και με πολιτικούς χώρους. Εμείς λέμε ναι, αν το επιλέξουν οι Πολιτικές μας Κινήσεις. Η πλειοψηφία λέει όχι.

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK