- Γραπτές Συνεντεύξεις
Χωρίς σχέδιο η κυβέρνηση στον φθινοπωρινό Γολγοθά
Συνέντευξη στην εφημερίδα Παρασκήνιο και στον δημοσιογράφο Κ. Παπαδόπουλο
Φαντάζομαι την εσωτερική ταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Αλ.Τσίπρας χτυπάει την πόρτα των "συμβιβασμένων" για να τον δεχθούν.
Μας χωρίζουν λίγα 24ωρα από τη διεξαγωγή του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Πώς κρίνετε τη διαδικασία; Εκτιμάτε ότι αυτός ο διαγωνισμός αποσκοπεί στο να μπει τάξη ή αποτελεί προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει τα ΜΜΕ;
Αναδιαμορφώνεται αυτές τις ημέρες το τηλεοπτικό πεδίο στη βάση δύο βασικών κυβερνητικών επιλογών:
α) Στην απόλυτη απουσία του κατά τη θεσμική λειτουργία της Πολιτείας του μόνου αρμόδιου οργάνου καθορισμού των διαδικασιών, δηλαδή του ΕΣΡ.
β) Στην αυθαίρετη κυβερνητική απόφαση του ισοπεδωτικού αριθμητικού περιορισμού των καναλιών σε τέσσερα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί της προθέσεως της κυβέρνησης να ελέγξει την ενημέρωση όσο μπορεί και να περιορίσει ή να εξαφανίσει όσα ΜΜΕ θεωρεί ότι είναι αντίπαλα στη δική της πολιτική. Είναι μια άκρως αντιδημοκρατική πρακτική, που εκπλήσσει σήμερα ακόμα και όσους από καιρό έχουν πειστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνθηκε ταχύτατα από τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατικής ελληνικής Αριστεράς.
Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αντέξει το «θερμό» φθινόπωρο που έχουμε μπροστά μας ή εκτιμάτε ότι θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις;
Δεν υπάρχει φθινόπωρο στην ιστορία της πολιτικής ζωής της χώρας που να μην αναμένεται γενικώς ως «θερμό». Αυτήν τη φορά, όμως, δεν θα έχουμε απλή επανάληψη αυτής της στερεότυπης πολιτικά και δημοσιογραφικά διατύπωσης. Το φθινόπωρο το κάνουν όχι «θερμό» απλώς, αλλά «κοχλάζον» δύο διαπιστώσεις που είναι κοινός τόπος:
α) Η οικονομική ασφυξία της κοινωνίας και β) η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου για κάποια διέξοδο.
Η απελπισμένη εισπρακτική πολιτική της κυβέρνησης, η στηριγμένη στην υπερφορολόγηση, και η σκληρή πραγματικότητα της συζήτησης που αναμένεται με τους δανειστές για τα εργασιακά θα κάνουν το φθινόπωρο έναν μικρό Γολγοθά. Όλα αυτά, βεβαίως, δεν είναι υποχρεωτικό να οδηγήσουν σε πολιτικές εξελίξεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι στήνεται μεθοδικά ο νέος δικομματισμός, για να κυριαρχήσει και πάλι η ισορροπία του τρόμου.
Πιστεύετε ότι ο Βασίλης Λεβέντης αποτελεί «χρυσή εφεδρεία» για τον Αλέξη Τσίπρα;
Μετά τη σύμπραξη-σύμπλευση και, τελικώς, ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Καμμένο τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει. Αν το δούμε και αυτό, δηλαδή το δίδυμο Τσίπρας - Λεβέντης ή, καλύτερα, το τρίδυμο Τσίπρας - Καμμένος - Λεβέντης, φοβάμαι πως το απέραντο βαθύ σκοτάδι θα περάσει πάνω από τους παλιούς μου συντρόφους. Εγώ τι να πω; Απέραντη βαθιά μελαγχολία…
Το Ποτάμι θα μπορούσε να στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Το Ποτάμι είναι ένας πολιτικός οργανισμός που έχει επανειλημμένως εκπέμψει το πολιτικό του μήνυμα:
- Η χώρα χρειάζεται μεγάλες, τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
- Αυτές οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται ευρείες συναινέσεις και συμμαχίες.
- Η χώρα δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη.
Με αυτούς τους άξονες και όταν θα προκύψουν οι ανάγκες για πολιτικές επιλογές, το Ποτάμι νομίζω πως θα συζητήσει και θα αποφασίσει. Προσωπικά, έχω από καιρό καταθέσει τις απόψεις μου για το πώς μπορεί να υπάρξει προοπτική για τη χώρα και για το ποιες πολιτικές συμπράξεις πρέπει να διαμορφωθούν. Όταν ανοίξει μια τέτοια συζήτηση, θα επανακαταθέσω τις σκέψεις μου.
Εδώ και αρκετούς μήνες παρακολουθούμε «ζυμώσεις» με το ΠΑΣΟΚ για έναν νέο πολιτικό φορέα. Πόσο κοντά βρισκόμαστε;
Η ανάγκη για τη συγκρότηση ενός νέου μεγάλου, ενιαίου πολιτικού φορέα στον δημοκρατικό μεταρρυθμιστικό χώρο είναι δεδομένη. Χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ο δημοκρατικός τρίτος πόλος. Το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και άλλες πολιτικές κινήσεις του χώρου βρίσκονται τον τελευταίο καιρό σε συνεχή επαφή και συζήτηση. Δεν ξέρω πόσο κοντά βρισκόμαστε, γιατί σε τέτοια εγχειρήματα πάντα υπάρχουν δυσκολίες – και πολιτικές και προσωπικές. Εύχομαι γρήγορη κατάληξη των συζητήσεων και άρση των δυσκολιών. Οι δημοκρατικοί πολίτες περιμένουν τον νέο και μεγάλο πολιτικό φορέα και όσοι τους διαψεύσουν θα είναι υπόλογοι.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει θέση σε αυτήν την προσπάθεια;
Όποιος επιθυμεί ειλικρινά και πιστεύει σε αυτήν τη σύμπραξη βεβαίως έχει θέση.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι Κεντροαριστερά; Μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος με το κυβερνών κόμμα;
Κατ’ αρχάς, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί ο ίδιος ότι ανήκει σε αυτόν τον χώρο. Δηλώνει κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, εχθρεύεται την Κεντροαριστερά, στην Ευρώπη ανήκει στο μπλοκ των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (κομμουνιστικά κόμματα κ.ά.), καταγγέλλει συνεχώς τους Σοσιαλδημοκράτες ως πουλημένους κ.λπ. και έχει βασικούς συμμάχους στην Ελλάδα τους Δεξιούς λαϊκιστές. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ επομένως αυτοαποκλείεται. Από την άλλη πλευρά, και ο χώρος της ευρύτερης δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής παράταξης, ο δικός μας χώρος δηλαδή, δεν μπορεί να συμπράξει με τον άκρατο λαϊκισμό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ ούτε να συναινέσει στις επιλογές του. Βεβαίως, ο πολιτικός χάρτης ποτέ δεν υπήρξε στην πορεία των πραγμάτων στατικός. Η ζωή και η πραγματικότητα μπορεί να φέρουν πολλές αλλαγές. Διαβάζω, παραδείγματος χάριν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Παρίσι και μετέχει στη συνάντηση των Ευρωσοσιαλιστών ηγετών. Φαντάζομαι την εσωτερική ταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο κ. Τσίπρας χτυπάει την πόρτα των «συμβιβασμένων» για να τον δεχθούν, αλλά και την προφανή αγωνία και την ανάγκη του πρωθυπουργού να ακουμπήσει στη μεγάλη ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική οικογένεια. Ψυχραιμία!
Τι πιστεύετε ότι μπορεί να βγει από τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών του ευρωπαϊκού Νότου;
Κάθε συνάντηση Ευρωπαίων ηγετών στην οποία η χώρα μας θα μπορούσε να θέσει ζητήματα και να αντλήσει δυνατότητες στήριξης έχει ενδιαφέρον. Αρκεί η κυβέρνηση να έχει σχέδιο και να πατά στα πόδια της, κάτι για το οποίο δεν είμαι καθόλου βέβαιος.
Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αντέξει το «θερμό» φθινόπωρο που έχουμε μπροστά μας ή εκτιμάτε ότι θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις;
Δεν υπάρχει φθινόπωρο στην ιστορία της πολιτικής ζωής της χώρας που να μην αναμένεται γενικώς ως «θερμό». Αυτήν τη φορά, όμως, δεν θα έχουμε απλή επανάληψη αυτής της στερεότυπης πολιτικά και δημοσιογραφικά διατύπωσης. Το φθινόπωρο το κάνουν όχι «θερμό» απλώς, αλλά «κοχλάζον» δύο διαπιστώσεις που είναι κοινός τόπος:
α) Η οικονομική ασφυξία της κοινωνίας και β) η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου για κάποια διέξοδο.
Η απελπισμένη εισπρακτική πολιτική της κυβέρνησης, η στηριγμένη στην υπερφορολόγηση, και η σκληρή πραγματικότητα της συζήτησης που αναμένεται με τους δανειστές για τα εργασιακά θα κάνουν το φθινόπωρο έναν μικρό Γολγοθά. Όλα αυτά, βεβαίως, δεν είναι υποχρεωτικό να οδηγήσουν σε πολιτικές εξελίξεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι στήνεται μεθοδικά ο νέος δικομματισμός, για να κυριαρχήσει και πάλι η ισορροπία του τρόμου.
Πιστεύετε ότι ο Βασίλης Λεβέντης αποτελεί «χρυσή εφεδρεία» για τον Αλέξη Τσίπρα;
Μετά τη σύμπραξη-σύμπλευση και, τελικώς, ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Καμμένο τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει. Αν το δούμε και αυτό, δηλαδή το δίδυμο Τσίπρας - Λεβέντης ή, καλύτερα, το τρίδυμο Τσίπρας - Καμμένος - Λεβέντης, φοβάμαι πως το απέραντο βαθύ σκοτάδι θα περάσει πάνω από τους παλιούς μου συντρόφους. Εγώ τι να πω; Απέραντη βαθιά μελαγχολία…
Το Ποτάμι θα μπορούσε να στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Το Ποτάμι είναι ένας πολιτικός οργανισμός που έχει επανειλημμένως εκπέμψει το πολιτικό του μήνυμα:
- Η χώρα χρειάζεται μεγάλες, τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
- Αυτές οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται ευρείες συναινέσεις και συμμαχίες.
- Η χώρα δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη.
Με αυτούς τους άξονες και όταν θα προκύψουν οι ανάγκες για πολιτικές επιλογές, το Ποτάμι νομίζω πως θα συζητήσει και θα αποφασίσει. Προσωπικά, έχω από καιρό καταθέσει τις απόψεις μου για το πώς μπορεί να υπάρξει προοπτική για τη χώρα και για το ποιες πολιτικές συμπράξεις πρέπει να διαμορφωθούν. Όταν ανοίξει μια τέτοια συζήτηση, θα επανακαταθέσω τις σκέψεις μου.
Εδώ και αρκετούς μήνες παρακολουθούμε «ζυμώσεις» με το ΠΑΣΟΚ για έναν νέο πολιτικό φορέα. Πόσο κοντά βρισκόμαστε;
Η ανάγκη για τη συγκρότηση ενός νέου μεγάλου, ενιαίου πολιτικού φορέα στον δημοκρατικό μεταρρυθμιστικό χώρο είναι δεδομένη. Χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ο δημοκρατικός τρίτος πόλος. Το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και άλλες πολιτικές κινήσεις του χώρου βρίσκονται τον τελευταίο καιρό σε συνεχή επαφή και συζήτηση. Δεν ξέρω πόσο κοντά βρισκόμαστε, γιατί σε τέτοια εγχειρήματα πάντα υπάρχουν δυσκολίες – και πολιτικές και προσωπικές. Εύχομαι γρήγορη κατάληξη των συζητήσεων και άρση των δυσκολιών. Οι δημοκρατικοί πολίτες περιμένουν τον νέο και μεγάλο πολιτικό φορέα και όσοι τους διαψεύσουν θα είναι υπόλογοι.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει θέση σε αυτήν την προσπάθεια;
Όποιος επιθυμεί ειλικρινά και πιστεύει σε αυτήν τη σύμπραξη βεβαίως έχει θέση.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι Κεντροαριστερά; Μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος με το κυβερνών κόμμα;
Κατ’ αρχάς, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί ο ίδιος ότι ανήκει σε αυτόν τον χώρο. Δηλώνει κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, εχθρεύεται την Κεντροαριστερά, στην Ευρώπη ανήκει στο μπλοκ των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (κομμουνιστικά κόμματα κ.ά.), καταγγέλλει συνεχώς τους Σοσιαλδημοκράτες ως πουλημένους κ.λπ. και έχει βασικούς συμμάχους στην Ελλάδα τους Δεξιούς λαϊκιστές. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ επομένως αυτοαποκλείεται. Από την άλλη πλευρά, και ο χώρος της ευρύτερης δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής παράταξης, ο δικός μας χώρος δηλαδή, δεν μπορεί να συμπράξει με τον άκρατο λαϊκισμό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ ούτε να συναινέσει στις επιλογές του. Βεβαίως, ο πολιτικός χάρτης ποτέ δεν υπήρξε στην πορεία των πραγμάτων στατικός. Η ζωή και η πραγματικότητα μπορεί να φέρουν πολλές αλλαγές. Διαβάζω, παραδείγματος χάριν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Παρίσι και μετέχει στη συνάντηση των Ευρωσοσιαλιστών ηγετών. Φαντάζομαι την εσωτερική ταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο κ. Τσίπρας χτυπάει την πόρτα των «συμβιβασμένων» για να τον δεχθούν, αλλά και την προφανή αγωνία και την ανάγκη του πρωθυπουργού να ακουμπήσει στη μεγάλη ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική οικογένεια. Ψυχραιμία!
Τι πιστεύετε ότι μπορεί να βγει από τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών του ευρωπαϊκού Νότου;
Κάθε συνάντηση Ευρωπαίων ηγετών στην οποία η χώρα μας θα μπορούσε να θέσει ζητήματα και να αντλήσει δυνατότητες στήριξης έχει ενδιαφέρον. Αρκεί η κυβέρνηση να έχει σχέδιο και να πατά στα πόδια της, κάτι για το οποίο δεν είμαι καθόλου βέβαιος.