Λεωνίδα μου,
Πέρασαν 5 χρόνια που δεν είσαι κοντά μας, που δεν είσαι δίπλα μας. Σήμερα θα φυσάω τη φυσαρμόνικα σου. Έτσι για να ακούω τον ήχο της. Θα έχω στα αυτιά μου την Ωδή στη Χαρά, θα θυμηθώ το σφύριγμά σου στον Γουλιέλμο Τέλλο.
Πόσο μας λείπεις Λεωνίδα.
Σ.Λ.