30 Οκτωβρίου, πριν από 25 χρόνια πέθανε ο Τάσος Λειβαδίτης.
Ένα απόσπασμα από το ποίημα «Ο συγκάτοικος του Ιωάννη»
από τη συλλογή «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα».
Μα όταν κάποτε σηκωθώ ν' απολογηθώ θα 'χω μάρτυρες όλα τα σταυροδρόμια που έφτασα ναυαγός
ή τους έρημους σταθμούς που μπήκα να ζητήσω μια μικρή προθεσμία,
κι αργότερα όταν νικηθήκαμε, τι ηδονή να θυμάσαι
κι έζησα με ξεχασμένους πυροβολισμούς και ονειροκρίτες περασμένης μόδας —
όμως στην ταπείνωση υπάρχει κάτι τόσο ωραίο σαν εκείνη την ώρα να διαβαίνει ο Θεός κι αλήθεια
γιατί τα ωραιότερα πράγματα μ' εμπόδισαν πάντα να ζήσω;
Γι αυτό κι η κυρα -Μάρθα εκείνο το βράδυ μ' αγκάλιασε κι ένας στεναγμός βγήκε απ' το στήθος της.
«Για τα χρόνια που θα 'ρθουν», είπε. Τι εννοούσε;
Τι εννοούνε πάντα οι άνθρωποι;
Δεν απάντησα. Αλλά όποιος στάθηκε αναποφάσιστος στη μέση της κάμαρας έχει διαβεί κιόλας τα σύνορα του κόσμου.
από τη συλλογή «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα».
Μα όταν κάποτε σηκωθώ ν' απολογηθώ θα 'χω μάρτυρες όλα τα σταυροδρόμια που έφτασα ναυαγός
ή τους έρημους σταθμούς που μπήκα να ζητήσω μια μικρή προθεσμία,
κι αργότερα όταν νικηθήκαμε, τι ηδονή να θυμάσαι
κι έζησα με ξεχασμένους πυροβολισμούς και ονειροκρίτες περασμένης μόδας —
όμως στην ταπείνωση υπάρχει κάτι τόσο ωραίο σαν εκείνη την ώρα να διαβαίνει ο Θεός κι αλήθεια
γιατί τα ωραιότερα πράγματα μ' εμπόδισαν πάντα να ζήσω;
Γι αυτό κι η κυρα -Μάρθα εκείνο το βράδυ μ' αγκάλιασε κι ένας στεναγμός βγήκε απ' το στήθος της.
«Για τα χρόνια που θα 'ρθουν», είπε. Τι εννοούσε;
Τι εννοούνε πάντα οι άνθρωποι;
Δεν απάντησα. Αλλά όποιος στάθηκε αναποφάσιστος στη μέση της κάμαρας έχει διαβεί κιόλας τα σύνορα του κόσμου.